Het is niet nodig en ook niet mogelijk om de naam van een ‘bekende schepen’ als Guy Van Sande te anonimiseren in de zaak rond kinderporno, vindt Tom Naegels. Alleen is het niet fair he...
Heeft deze krant te weinig aandacht besteed aan het moslimmeisje dat een selfie nam met Vlaams Belangers op de achtergrond, en aan de antisemitische tweets die ze als tiener verstuurd...
Tom Naegels vond het ook vreemd dat er in het interview met Jambon niet dieper werd ingegaan op zijn uitspraak over de ‘dansende moslims’. Maar of dat veel aan de discussie had verande...
Als een staatssecretaris geld wil vrijmaken voor een verhoortechniek die volgens wetenschappers niet werkt, dan hoort dat aspect in de oorspronkelijke berichtgeving, vindt Tom Naegels.
Mensen bestempelen als ‘illegaal’, Tom Naegels blijft er moeite mee hebben. Dat het een bondiger term is dan ‘mensen zonder papieren’ is maar een zwak argument.
Het is online niet anders dan op papier, schrijft Tom Naegels: de bron vermelden betekent niet dat je zomaar hele paragrafen mag overschrijven.
Dat ‘De Standaard’ intens bericht over ‘De Mol’, doet kritische lezers vermoeden dat er commerciële belangen mee gemoeid zijn. Nochtans schenkt de concurrentie niet minder aandacht aan...
Dat de berichtgeving over de nood aan extra rusthuisbedden promo van en voor de vastgoedsector was, daar is Tom Naegels het niet mee eens. Maar waar bleef de opvolging van het thema?
Veranderen de vluchtelingen de Europese demografie? Een stuk van een politicologe over die kwestie had best wat meer omkadering gekregen, schrijft Tom Naegels.
Niet iedereen gelooft het, maar het is wel degelijk door een technisch euvel dat reageren op opiniestukken soms niet kan. De krant doet dat niet met opzet, al snapt Tom Naegels wel h...
Het duurde wel heel lang voor de collectieve aanrandingen in Duitsland het nieuws haalden. Zelfcensuur? Neen, denkt Tom Naegels, maar wellicht stellen media soms te veel vertrouwen in ...
Mag je bij een stuk over problematisch alcoholgebruik bij studenten een herkenbare foto plaatsen van studenten die alcohol gebruiken? Tuurlijk, vond Tom Naegels eerst, tot hij de kwest...
De journalistiek is een beroep met een ethische code, een deontologie. Die vertelt ons wat een journalist mag en wat niet mag. Onder welke voorwaarden mag hij undercover werken? Mag hij een bron betalen voor informatie? Wanneer mag de identiteit worden onthuld van iemand die van een misdrijf beschuldigd wordt? Kan hij een foto, die hij op het internet gevonden heeft, afdrukken?
Voor de Vlaamse nieuwsmedia staan die richtlijnen neergeschreven in de Code van de Raad voor de journalistiek. Wie een inbreuk erop meent vast te stellen in een Vlaams nieuwsmedium – een inbreuk die hem of een familielid persoonlijk schade berokkent – kan een klacht indienen bij de Raad. Op hun website leest u hoe dat moet. Ook De Standaard is lid van de Raad en onderschrijft deze code.
De deontologie heeft geen kracht van wet. De Raad voor de journalistiek noch de ombudsman van deze krant kunnen sancties opleggen of een schadevergoeding toekennen. De Vlaamse nieuwsmedia onderschrijven het principe van zelfregulering. Dat betekent dat alle redacties zich er uit eigen beweging toe verbinden de ethische regels in acht te nemen, en het oordeel van hun collega’s te accepteren. Wel kan de Raad opleggen dat een veroordeling in de krant wordt afgedrukt. De oordelen van de ombudsman verschijnen iedere week in De Standaard.
Bij De Standaard ziet ook de ombudsman toe op het naleven van de deontologie. Anders dan de Raad behandelt hij niet enkel klachten van rechtstreeks betrokkenen – elke lezer kan een inbreuk melden. De ombudsman kan ook proactief, uit eigen beweging optreden, indien hij meent dat er deontologische bezwaren zijn bij (een aspect van) de berichtgeving in de krant.
