Ik ben een jaar of vier. Een grotere buurjongen vindt het stoer om mij in de brandnetels te duwen en me met de ­takken te slaan. Als ik netels zie, moet ik er nog vaak aan denken.

Mijn mama. Ze is fantastisch en ze heeft me geleerd hoe ik mensen met respect moet behandelen.

Ik ben nog geen drie en lig ’s ochtends braaf in mijn bedje te wachten, terwijl ik mijn ouders hoor stommelen. Ik kijk naar het plafond, naar de voile die het zonlicht filtert en de witte muur rechts ...

Ik denk dat het in Ghana was dat ik als jong kind met mijn neefjes onder een mangoboom speelde. Ik was zo gelukkig toen ik daar was.

Ik huil terwijl mijn vader me naar de kleuterklas in Mortsel brengt. School is nooit mijn ding geweest.

Ik zit op de zetel bij mijn overgrootouders, ik zie alleen dat beeld. Ik kan niet ouder geweest zijn dan drie.

Maarten, mijn soulmate: oprecht, authentiek, warm, rechtvaardig, gedreven, vol humor, geëngageerd, niet perfect. Annemie, mijn bff sinds 1989: doorzetter, flexibel, liefdevol, puur, energiek, ­intelli...

De sterke verfgeur in de kleuterklas. De aantrekking was zo sterk dat ik ervan proefde. Enkele anderen in de klas dachten dat ik zou doodgaan. De aan­leiding voor mijn eerste doodsangsten.

Ik hou de hand van mijn mama vast terwijl ik met haar door de gangen van de school naar het eerste kleuterklasje wandel. Het sneeuwt en juf Magda is ziek vandaag.

Mijn eerste voetbaltraining bij KFC Sint-Job, ik was vier.

Ik heb een slecht langetermijngeheugen en ben snel afgeleid. Wat was de vraag?

Toen ik danseres was. Dansen geeft me een vrijheid die ik nergens anders vind. ­Noot aan mezelf: vaker dansen.