In een kamer waar ik nooit kom staat een grote kist vol gevouwen seizoenen. Daar ligt mijn winterkledij te wachten op de wissel. Te wachten op vandaag. Ik heb dit moment ­zolang mogeli...

Laat ik hier een lans breken voor die doelloze spelletjes op mijn telefoon. Mijn persoonlijke voorkeur voor Candy Crush heb ik in deze column al uitvoerig besproken, maar tegenwoordig ...

Zeg mij waar de volwassenen zijn. Waar zijn ze gebleven? De vraag hoe ik volwassen word, houdt mij steeds vaker bezig. Wie kan mij de weg wijzen? Ik deed een nauwelijks representatieve...

Mijn dierbare vriend, in al die jaren dat wij elkaar kennen, heb ik een ­geheim voor je verzwegen. Nog steeds durf ik het je niet ­direct te vertellen, niet luidop, niet in je gezicht....

Ik heb weer gelogen. Vandaag vroeg Ilana of mijn hond wel welkom was op kantoor. Met een mopje kwam ik ervan af. Dat Jack harder werkt dan ik, zei ik. Dat mijn collega’s teleurgesteld ...

Ik dronk een koffie om de leegte niet te voelen. Ik nam mijn pillen om de leegte niet te voelen. Ik werd verliefd om de leegte niet te voelen. Ik huilde om een man, om de leegte niet t...

Vaker dan u zou verwachten denk ik aan de archeoloog van de toekomst. Dat is steeds met een zeker medelijden, toekomstige archeologie is een hondenstiel. In mijn verbeelding heet hij B...

Toen ik niet slapen kon, zette ik de radio aan. Het is drie uur in de nacht, Jack snurkt de pannen van het dak. Mijn hondje mag gewoon op bed, zijn ademende lijfje brengt rust, een aan...

Vorige week paste ik op mijn petekindje. Ze is nog geen drie, dus ze dut nog in de namiddag. Wees maar strikt genoeg, had haar vader gezegd. Ze houdt er niet van te gaan slapen in het ...

Aan het begin van mijn 37ste winter krijg ik onverwacht bezoek van een vreemde tevredenheid. Dat is nieuw. Begeerte heeft haar wilde geraas gestaakt, mijn dromen zijn gekrompen. Mijn v...