Avond

  1. De tien nieuwsfeiten van de dag

    Strijd om voorzittersstoel CD&V gaat tussen Mahdi en Coens

      photo news

    Bij de voorzittersverkiezingen van CD&V zijn na de eerste ronde alleen Sammy Mahdi en Joachim Coens nog in de race. In totaal brachten 22.523 CD&V-leden hun stem uit en Coens kreeg de voorkeur van 5.897 van hen (26,2 procent). Mahdi haalde 4.321 stemmen (19,2 procent). De overige vijf kandidaten vallen af.

    De partijleden kunnen tussen 20 november en 5 december hun stem op een van de twee uitbrengen. Op vrijdag 6 december wordt bekendgemaakt wie het gehaald heeft.

    Opdracht informateur Magnette verlengd

      isopix

    Koning Filip heeft de opdracht van informateur Paul Magnette (PS), om de vorming van een federale regering voor te bereiden, met een week verlengd. Magnette bracht vandaag bij de koning tussentijds verslag uit van zijn werkzaamheden. Hij brengt opnieuw verslag uit op 25 november.

    65 mensen kunnen geen asiel aanvragen in Klein Kasteeltje

    De Dienst Vreemdelingenzaken moest vanmorgen 65 asielzoekers opnieuw de straat opsturen omdat er te weinig werknemers waren om hen te registreren. Ook het opvangnetwerk is verzadigd. Slechts 250 van de 315 mensen die vanmorgen een asielaanvraag wilden indienen in het aanmeldcentrum Klein Kasteeltje in Brussel, konden dat ook doen. De 65 anderen – allen alleenstaande mannen, want vrouwen en kinderen kregen voorrang – kregen een brief met de vraag morgen terug te komen.

    Betogers zitten vast in universiteit Hongkong

      afp

    De politie van Hongkong heeft maandag honderden demonstranten opgesloten in de Polytechnische Universiteit van Hongkong. De studenten probeerden al herhaaldelijk uit te breken, maar werden gearresteerd of teruggedrongen met traangas. Volgens een getuige ter plaatse zijn er nog 300 à 400 studenten binnen. ‘Het gaat hier om 20-jarige studenten, ze hebben geen plan’, zegt correspondente Lily Kou aan de Britse krant The Guardian.

    Demonstranten kregen ook de waarschuwing om het geweld te staken. De politie dreigt dat geweld met geweld te beantwoorden en daarbij eventueel echte kogels te gebruiken. De demonstranten lieten echter weten dat ze net op buitensporig politiegeweld reageren.

    Zestienjarige die opriep tot plunderingen in Antwerpen naar instelling

    De 16-jarige die vorige week een oproep lanceerde om verschillende winkels in de Antwerpse binnenstad te plunderen, is door de jeugdrechter in een gesloten jeugdinstelling geplaatst.

    Hij was vrijdag samen met zestien andere jongeren gearresteerd. Ze werden enkele uren van hun vrijheid beroofd en mochten daarna beschikken, alleen de aanstoker werd voorgeleid bij de jeugdrechter voor poging tot diefstal met geweld bij nacht, in bende en met wapenvertoon. Ook het ‘leiderschap van een criminele organisatie’ werd hem aangewreven.

    Geen nieuw driesterrenrestaurant

    De gerenommeerde Michelin-restaurantgids heeft zijn nieuwe editie voorgesteld en deelt bij die gelegenheid twee sterren uit aan restaurant Cuchara uit Lommel, van chef Jan Tournier. Een nieuw driesterrenrestaurant kwam er niet bij: Hof van Cleve van Peter Goossens (Kruishoutem) blijft als enige met die onderscheiding. Bistro L.E.S.S, het project van Gert De Mangeleer en Joachim Boudens met chef Ruige Vermeire (Brugge) en Souvenir van Vilhjalmur Sigurdarson (Gent) kregen één ster. De volledige lijst met sterrenrestaurants vindt u hier.

    Brug stort in in Frankrijk: tiener komt om

    Bij de instorting van een brug over de rivier de Tarn in Frankrijk is minstens een vijftienjarige om het leven gekomen, melden Franse media. Zeven anderen raakten gewond. De hangbrug in Mirepoix-sur-Tarn, ten noorden van Toulouse, stortte vanmorgen in. Een vrachtwagen en twee personenwagens zijn naar beneden gestort. Het dodelijke slachtoffer zat in een van de twee wagens.

    Er komt een onderzoek naar de staat van de brug, maar volgens de eerste gegevens zou de vrachtwagen zwaarder gewogen hebben dan toegestaan is op de brug.

    Bill Gates is weer de rijkste

      ap

    Amazon-topman Jeff Bezos is niet meer de rijkste man ter wereld. Die titel is momenteel weggelegd voor Microsoft-oprichter Bill Gates. Persagentschap Bloomberg berekende dat het vermogen van Gates dat van Bezos licht oversteeg: 110 miljard dollar tegenover 109 miljard dollar. De komende weken kunnen de rollen echter weer omdraaien, afhankelijk van de evolutie van de beurskoersen van de ondernemingen van beide mannen.

    Gates was jarenlang de rijkste man ter wereld, maar doordat hij een deel van zijn fortuin wegschonk aan goede doelen, kromp zijn vermogen. Bezos zag de waarde van zijn bezittingen het voorbije jaar ook afnemen, maar dat is deels te verklaren door zijn echtscheiding.

    Behalve Bezos en Gates is er maar één iemand met een geraamd vermogen van meer dan 100 miljard euro. Dat is de Fransman Bernard Arnault, de topman van het luxeconcern LVMH.

    Geen kapitaalverhoging voor Greenyard

    Het groente- en fruitconcern Greenyard van de familie Hein Deprez maakte bekend dat er geen kapitaalverhoging komt en dat de afdeling blik- en bokaalgroenten niet verkocht wordt. Er waren geen goede biedingen voor de bokaalgroenten en kandidaat-investeerders die geld in Greenyard wilden stoppen, waren niet zo eenvoudig te vinden. Het bedrijf, dat met een hoge schuldgraad worstelt, besliste daarom om op eigen kracht te herstructureren. Of Greenyard voldoende hoge winstmarges kan halen die toelaten zowel de noodzakelijke investeringen te doen als schulden terug te betalen, moet nog blijken.

    De allereerste sneeuw

    In Waimes, in de Hoge Venen, was het gevaarlijk glad. belga

    In Hoog-België is de eerste sneeuw gevallen. Mogelijk komt daar de komende uren nog wat neerslag bij, waardoor plaatselijk een sneeuwdek van 15 centimeter of meer mogelijk is, meldt het KMI. Morgen blijft het gedeeltelijk bewolkt met enkele lokale buien en later droog weer. De maxima variëren tussen 1 graad in de Hoge Ardennen en 8 aan zee. De nacht van dinsdag op woensdag verloopt koud met overal negatieve temperaturen.

  2. CD&V zoekt voorzitter

    Joachim Coens of Sammy Mahdi wordt de volgende CD&V-voorzitter. photo news

    Zakelijke bestuurder versus bevlogen stadsmens

    Joachim Coens (26 procent) neemt het op tegen Sammy Mahdi (19 procent) in de tweede ronde van de CD&V-voorzittersverkiezingen. Een heldere keuze tussen twee soorten CD&V.

    Wim WinckelmansSimon Andries

    Joachim Coens: ‘Sammy is meer een onderdeel van de partij dan ik. Hij zit op een partijhoofdkwartier.’ Sammy Mahdi: ‘Ik voel mij het Vaticaan van de Wet89 (het CD&V-hoofdkwartier). Ik werk hier wel, maar heb een eigen verdieping en eigen middelen.’

    Al onmiddellijk na de uitslag van de eerste ronde van de CD&V-voorzittersverkiezingen zijn de twee overgebleven kandidaten, Joachim Coens en Sammy Mahdi, hun campagne voor de tweede ronde begonnen. Op een subtiele manier probeerden ze elkaars zwakke punten aan te wijzen en de eigen sterke punten.

    Als Coens zich profileert als bestuurder, merkt Mahdi op dat hij ervaring heeft als jongerenvoorzitter. Als Coens Mahdi neerzet als een partijcreatuur en zichzelf als iemand met lokale banden, repliceert Mahdi eveneens.

    De CD&V-voorzittersverkiezingen winnen dus alleen maar aan spankracht nu er nog twee kandidaten overblijven. Met Coens en Mahdi hebben de partijleden nu de keuze tussen twee zeer uiteenlopende profielen. Coens (53) is vandaag vooral bekend als havenbaas van Zeebrugge en als burgemeester van Damme. Hij heeft ook een achternaam als een klok: zijn vader, Daniël Coens, was een populaire minister van Onderwijs in de jaren tachtig. Hij overleed in 1992.

    Coens, die het zeer goed deed bij de oudere kiezer, die op papier stemde, heeft daarmee een klassiek CD&V-profiel van zakelijke bestuurder met een ACW-stempel, eerder links op sociaal-economische thema’s, conservatief in ethische kwesties. Hij geniet in West-Vlaanderen de steun van partijkopstuk en minister Hilde Crevits en geldt daarom voortaan als favoriet.

    Sammy Mahdi heeft een heel andere aanpak. Als 31-jarige en pas herkozen jongerenvoorzitter gaat hij als jongste kandidaat-voorzitter voor partijvernieuwing, met een centrumrechtse en standenloze koers, zonder wolligheid.

    Mahdi heeft als zoon van een Iraakse vader en een Vlaamse moeder geen stamboom in de partij, maar heeft met zijn scherpe analyses snel naam gemaakt in de partij. Vergeleken met Coens staat hij dichter bij de stadsbewoner en een breuk met klassieke CD&V-standpunten, zoals het verdedigen van de Arco-spaarders.

    Stemmen verdeeld

    De twee kandidaten kwamen als eersten uit de eerste ronde van de CD&V-verkiezingen, maar zelfs de kandidaat met de meeste steun, Joachim Coens, komt niet in de buurt van de vereiste helft van de stemmen.

    Met 26 procent van de stemmen ligt hij wel ruim voor op zijn enige overgebleven concurrent, Sammy Mahdi (19 procent). Walter De Donder (16 procent), naar wiens resultaat werd uitgekeken na een opgemerkte campagne, kwam achthonderd stemmen te kort om de plaats van Mahdi te kunnen innemen.

    De strijd is niet gestreden. Beide kandidaten hebben de stemmen van afgevallen kandidaten nodig om aan het langste eind te trekken. Zo hoopt Sammy Mahdi dat wie op Christophe Vermeulen (4 procent) of Walter De Donder heeft gestemd, naar hem zal kijken voor de tweede ronde. ‘Het gevoel dat het anders moet, is groot. Ik ben niet de kandidaat die meer van hetzelfde wil’, zegt hij.

    Walter De Donder en Christophe Vermeulen hebben al aangekondigd dat ze binnenkort een voorkeur zullen uitspreken. Raf Terwingen (11 procent) overweegt dat nog.

    Volgens De Donder is Coens in het voordeel omdat hij burgemeester is en ‘heldere taal’ spreekt. Van kiezers voor kandidaten die bij Beweging.net aanleunen, zoals Katrien Partyka (11 procent) en Vincent Van Peteghem (12 procent), kan worden verwacht dat ze eerder voor Coens opteren.

    Formatie

    De uitkomst van de voorzittersverkiezingen is ook van belang voor de federale regeringsvorming, waar CD&V mee aan tafel zit. Joachim Coens heeft al meermaals gezegd dat er een expertenregering moet komen als de regeringsvorming niet snel vordert. Een versoepeling van de abortusregeling is voor hem een breekpunt, een gesprek over de staatshervorming wil hij aangaan.

    Sammy Mahdi staat met zijn opstelling tegenover de regeringsvorming op de partijlijn dat de N-VA en de PS met elkaar moeten praten.

  3. Federale regeringsonderhandelingen

    Infmorateur Paul Magnette mag volgende week weer langs bij de koning.  photo news

    Magnette speelt al zeker week verlengingen

    Informateur Paul Magnette (PS) krijgt al zeker een week extra. ‘Er is de voorbije week heel veel inhoudelijk vergaderd, maar geen enkel idee welke richting Magnette uit wil’, zegt een onderhandelaar.

    Christof Vanschoubroek

    De verlenging verrast niet, want de informateur hintte daar tijdens zijn persconferentie vorige week maandag zelf al op. Het Paleis deelde kort voor 16 uur mee dat Magnette op 25 november opnieuw verslag uitbrengt over zijn werkzaamheden. Dat betekent dat zijn opdracht al minstens met een week is verlengd, zonder er een einddatum op te kleven.

    Magnette bracht deze namiddag voor het eerst verslag uit bij de koning over zijn informateurswerk tot nog toe. Hij had de voorbije week opnieuw contact met de tien partijen die nog in de formatieronde zitten, soms met de partijen afzonderlijk, maar ook vaak met de politieke families. Hij borduurt daarbij een stukje voort op het inhoudelijke werk van de informateurs Johan Vande Lanotte (SP.A) en Didier Reynders (MR).

    Magnette focust op de inhoudelijke ambities van de tien partijen over zes thema’s: migratie, klimaat, werk, sociale cohesie en armoede, veiligheid en een efficiëntere overheid. Dat laatste thema geeft ook de kans om de communautaire koorts wat te meten. Magnette probeert in deze fase de gelijkenissen tussen de verschillende partijen op te lijsten om ze zo stilletjes in een fuik te leiden. Défi-voorzitter Oliver Maingain spreekt in Le Soir over een ‘cliquetsysteem’.

    Nieuw speelveld

    Het speelveld is ook veranderd nu zowel CDH als Défi te kennen heeft gegeven niet per se op de oppositiebanken te willen zitten. ‘De missie van Magnette kan leiden tot een coalitie die merkwaardiger is dan je zou denken’, zei Maingain daarover eerder al. Een klassieke paars-groene regering, nog altijd het geliefkoosde scenario van de PS, heeft slechts één zetel op overschot. Die meerderheid kan uitgebreid worden met CD&V, CDH of Défi. Maar evengoed is er een variant mogelijk zonder de SP.A. Die partij wil alleen aan boord als ze onmisbaar is.

    Met CD&V en CDH erbij kan ook Open VLD overbodig zijn voor een variant van paars-groen. Maar er zal nog heel veel water naar zee moeten vloeien vooraleer CD&V of Open VLD – zeker alleen – in een regering stapt zonder meerderheid langs Vlaamse kant.

    Paars-geel blijft piste

    Ondanks de forse uitspraken na het preformateurschap van Rudy Demotte (PS) en Geert Bourgeois (N-VA) ligt de paars-gele piste ook nog altijd op tafel. ‘Met thema’s als migratie, veiligheid en een efficiëntere overheid maakt Magnette openlijk duidelijk dat hij de N-VA nog altijd heel ernstig neemt in de gesprekken’, zegt een onderhandelaar.

    Hoewel bij steeds meer partijen twijfel groeit over de ware intenties van de N-VA. Wil die partij wel in de federale regering? Bij de partij luidt het nog altijd dat de nieuwe regering ofwel een sociaal-economisch beleid op N-VA-leest moet voeren ofwel belangrijke communautaire stappen moet doen.

    De vraag is evenzeer hoe oprecht de intenties van Magnette zijn. Hoopt hij dat de ‘convergenties’ die hij met andere partijen vindt, de N-VA duidelijk zullen maken dat samen regeren niet lukt, waardoor de Vlaams-nationalisten zelf aan de kant gaan staan? Dat zou het voor CD&V en/of Open VLD iets gemakkelijker moeten maken om mee een paars-groen verhaal te schrijven.

    Wie krijgt het stokje?

    Het valt nog af te wachten of Magnette op het einde van zijn opdracht de richting zal aangeven. Hij heeft er zelf al op gewezen dat hij ‘maar’ informateur is. In die functie moet hij het terrein verkennen en dan het stokje in principe doorgeven aan een preformateur. Dat kan hijzelf zijn, maar de kans is groter dat de PS die kelk aan zich laat voorbijgaan en dat iemand van Open VLD of CD&V het veld wordt ingestuurd. Of wie weet wordt de bal in het kamp van de N-VA gelegd. De PS kan zeggen dat ze (voorlopig althans) al gegeven heeft.

    Om 17 uur, het moment dat deze dS Avond verschijnt, geeft Magnette in de Kamer meer uitleg bij de verlenging van zijn opdracht. Meer hierover op www.standaard.be.

  4. Universiteiten onder vuur

    Politieagenten voeren een opgepakte demonstrant weg. reuters

    ‘Jullie maakten China zo groot, ooit zijn jullie aan de beurt’

    Volgens activist Mo-Yik Wong is escalerend geweld op universiteiten een bewuste strategie van China. Hij kijkt naar Europa voor een duidelijk signaal. ‘De politie wordt ervaren als een bezettingsmacht.’

    Giselle Nath

    Mo-Yik Wong (34) is activist bij de jongerenbeweging Demosisto en ex-covoorzitter van het Civil Human Rights Front (CHRF), dat de massabetogingen in Hongkong organiseert. CHRF bereikt met vreedzame weekendmarsen minstens één op de zeven Hongkongers. Maar de prijs is hoog: CHRF-voorzitter Jimmy Sham werd al met hamers in elkaar geslagen op straat.

    Nochtans spreken die geviseerde activisten voor de meerderheid in Hongkong. Volgens een peiling van de pro-Chinese krant Ming Pao steunt 60 procent van de bevolking ‘radicale actie’ in het licht van de ‘halsstarrigheid’ van de overheid.

    De vijf eisen van de betogers (zie inzet) zijn breed gedragen: 81 procent van de Hongkongers wil algemeen stemrecht, 87 procent een onafhankelijk onderzoek naar politiegeweld en 68 procent zelfs een politiehervorming. Nog geen dertig procent kan leven met Carrie Lam als bestuurder. Toch blijven Lam, de politie en hun Pekingse broodheren de totale repressie over de stad opschroeven.

    Zaterdag werd voor het eerst het Chinese volksleger gesignaleerd op de straten, om op te ruimen. Een voorsmaakje van meer?

    ‘China probeert het imago van het Volksbevrijdingsleger op te bouwen. Ze mikken op een positief imago van het “vredelievende en behulpzame” leger. En als de bevolking daar eenmaal aan gewend is, zullen ze gevaarlijker worden. Dan kan het leger op gelijk welk moment een operatie starten.’

    Zit er een dynamiek in het politieoptreden?

    ‘Het geweld blijft escaleren. In oktober werd minder traangas afgeschoten: ons vermoeden is dat de voorraden op waren en de politie nieuw traangas moest bestellen. Rond die tijd schakelden ze over op verdoken intimidatie: mensen opwachten thuis of op school. Jongeren verdwijnen en wij stellen ons vragen bij verdachte overlijdens die de politie wegmoffelt als “zelfmoorden”. De politie achtervolgt je overal.’

    Hoe gaan Hongkongers daarmee om?

    ‘De dag dat we ons terugplooien, is de dag dat de politie ongenadig achter ons aankomt. Daarom blijven we gemotiveerd. Veiligheid schuilt in aantallen. Natuurlijk is iedereen bang. Ik weet niet of ik nog veilig het openbaar vervoer kan nemen, en of ze me niet naar China zullen laten verdwijnen. Ik heb mijn familie in het buitenland gevraagd niet naar huis terug te keren.’

    Brandende barricades bij de ingang van The Hong Kong Polytechnic University.  afp

    Een kleine groep betogers lijkt toch het geweld minder te schuwen.

    ‘Kijk, ik wil geen geweld rechtvaardigen, maar in het verleden schoot de politie op onbewapende tieners. Ja, er is meer woede en geweld, maar dat is een reactie. Vraag aan een winkelier waarom hij sluit tijdens betogingen en hij zal zeggen: uit schrik voor de politie. Op dit punt gaat het om onze persoonlijke veiligheid.’

    Wat wil de beweging nog bereiken, realistisch gezien?

    ‘We gaan nog altijd voor de vijf eisen en we willen ze allemaal. Op straat is zelfs spontaan een nieuwe slogan populair geworden: “Ontsla de politie”. Mensen zien de politie als een bezettingsmacht zonder legitimiteit.’

    Hoe komt dat?

    ‘Omdat criminele bendes (in Hongkong ‘triads’ genoemd, red.) betogers aanvallen op straat en de politie dat oogluikend toestaat. Ze beschermen de triads. Als je om hulp roep,t komt de politie niet, of ze arresteren jou en geven gangsters de vrije baan.’

    Wat is de rol van die triads in de repressie?

    ‘Triads zijn maffiosi die actief zijn in de buitengebieden van Hongkong. Ze hadden daar historisch een grote machtsbasis en de politie had zelf angst voor die families. Vandaag zijn veel agenten afkomstig uit triad-kringen. Die bendes worden betaald om mensen te intimideren en ineen te slaan.’

    Hebben die groepen een pro-Chinese ideologie?

    ‘Deze mensen hebben vooral een financiële motivatie om het regime te steunen. Daarom liggen ze niet wakker van politiek. Er is een wederzijdse afhankelijkheid tussen hen en de overheid.’

    Is er nog een politieke dialoog mogelijk, met een niet-rechtstreeks verkozen bestuurster die moet luisteren naar Peking en pro-Chinese Hongkongers?

    ‘Carrie Lams zogezegde dialoog is een leugen om de wereld te bedotten. Ze leutert wat in een vergadering met veertig getrouwen en daarna escaleert ze bewust het geweld. Maar wie Hongkong slechts oppervlakkig volgt, denkt: “De overheid heeft haar goede wil getoond, waarom doen jullie eigenlijk nog moeilijk?” Dus nee, er is geen enkele Hongkonger die haar nog gelooft.’

    Past de harde aanpak van universiteiten in die strategie?

    ‘De overheid hoopt een excuus te vinden om de verkiezingen van 24 november af te blazen vanwege “chaos”. Daarom lokt ze bewust geweld uit. Het Chinese antwoord is altijd repressief. Als je een probleem aankaart, slaan ze op je gezicht en zeggen: “Nee, er is geen probleem, herhaal dat er geen probleem is.” Tot je gehoorzaamt.’

    Het Chinese Volksbevrijdingsleger trok zaterdag de straat op om te helpen bij de schoonmaak.  afp

    U heeft in Europa gelobbyd voor steun. Wat zijn de reacties?

    ‘Wij vragen sancties voor Chinese functionarissen die mensenrechten schenden. Politici hier begrijpen onze situatie wel, maar verwijzen telkens opnieuw naar geweld door betogers. Wij proberen altijd uit te leggen dat we dit geweld en vandalisme ook niet willen. Maar vergelijk het met een jongen die door een pestkop herhaaldelijk wordt geslagen. Is het dan fair dat de leerkracht die jongen terechtwijst, en niet de pestkop? Wij proberen betogers te kalmeren, maar we willen ook van jullie kant daden zien.’

    Zijn Europese politici terughoudend uit schrik voor de economische macht van China?

    ‘Ja, die schrik speelt. Bij Europese parlementsleden minder, maar in lidstaten wel. Terwijl jullie in Europa China zo sterk gemaakt hebben en hen niet gestopt hebben van in het begin. Jullie wilden zo graag de lage prijzen en de grote markt, ook al wisten jullie dat ze niet volgens jullie regels spelen. Nu zeggen Europese landen dat ze zo klein zijn en niets kunnen doen tegen het grote China. Als je zo doorgaat, denk je niet dat China op een dag zo sterk is dat het ook jullie systeem en jullie mensen onder vuur neemt? Ga je wachten tot het zover is?’

    De ‘vijf eisen’ van de betogers in Hongkong
    • Terugtrekken van de wet om burgers van Hongkong aan China uit te leveren. Na massale betogingen sinds april trok Carrie Lam de wet in september terug.
    • Een onafhankelijk onderzoek naar politiegeweld.
    • Betogers niet juridisch brandmerken als relschoppers, protesten erkennen als legitieme politiek.
    • Amnestie voor opgepakte betogers.
    • Volwaardig algemeen stemrecht, dus ook bij de verkiezing van de chief executive, zoals vooropgesteld in 1997 in de Basic Law van Hongkong.

    Hongkong is een deel van China en veel inwoners hebben wortels op het vasteland. Ze eisen geen einde aan ‘Chinese invloed’. Wel willen ze dat China de in 1997 beloofde liberale rechten respecteert en niet slinks de communistische bestuurscultuur introduceert. Die steunt niet op pluralisme of transparant debat, maar op intimidatie en zelfcensuur.

  5. ds audio

    Op patrouille met Belgische militairen in Mali

    Journaliste Ine Roox trok samen met Belgische militairen door Mali, waar ze de bevolking en de cultuur leerde kennen.

    Gewelddadige conflicten maken van Mali – het land van de desert blues en de rijke islamitische geschiedenis – een gevaarlijke plek. Eén van de problemen is de oprukkende jihad, die onder meer de Malinese cultuur bedreigt. Ine Roox zag dat kunstenaars in het land zich niet laten tegenhouden. Sterker nog: ze spelen een belangrijke rol in de strijd tegen de jihad.

  6. Het beeld

    Noorullah Shirzada/afp

    Geen gevaar

    (DHJ)

    Tientallen IS-militanten gaven zich gisteren over aan de Afghaanse overheden in Jalalabad, in de oostelijke provincie Nangarhar. In twee weken tijd levert dat een totaal van 225 mannen, 190 vrouwen en 208 kinderen op. Het is een situatie die we niet met Islamitische Staat associëren. Doorgaans wordt in confrontaties met hen tot de dood gevochten, al dan niet gekoppeld aan zelfmoordaanslagen. Hier dus niet. De politie stelt de groepsleden op een rij en laat de pers beelden schieten. De gearresteerden dragen zelfs geen handboeien. Dat laat de man centraal in het beeld toe even de schouder van zijn buurman aan te raken. Een gebaar zonder veel gevaar, van IS zijn we anders gewend.

  7. Opvang gezocht

    Pleegouders Sonja en Filip voelen zich machteloos. ‘Sarah weet vaak niet waar ze ’s avonds zal slapen. Ze is haar zelfvertrouwen kwijt.’ ivan put

    Van instelling naar psychiatrie en terug: ‘Nergens vaste plek om Sarah te helpen’

    Elf keer is Sarah de voorbije maanden al verhuisd. Elf keer van crisisopvang naar jeugdinstelling, naar psychiatrie en terug. Elf keer, omdat niemand een vaste plaats voor haar heeft. Omdat ze als tienjarig weeskind niet alleen met zware trauma’s kampt, maar ook met extreme agressie. Haar pleegouders trekken nu aan de alarmbel. ‘Hoe langer dit duurt, hoe kleiner de kans dat het ooit nog goedkomt met haar.’

    Pieter Lesaffer

    ‘Als mijn leven over tien jaar niet is veranderd, dan wil ik niet verder leven.’ Dat zei Sarah* begin augustus, op haar tiende verjaardag, vlak voor ze werd opgenomen. Pleegouders Sonja en Filip stonden aan de grond genageld. Met Sarah waren ze op veel voorbereid, maar het was de eerste keer dat zij daarover sprak. ‘Helaas is zij een heel verstandig meisje’, zegt Sonja. ‘Daardoor beseft ze veel te goed wat er fout loopt met haar.’

    Haar psychische problemen zijn ontstaan tijdens haar eerste levensjaren. Haar moeder, die intussen is overleden, was drugsverslaafde en absoluut niet in staat om een kind groot te brengen. Er kwam begeleiding en Sarah werd als peuter een tijdje geplaatst, maar de situatie ging van kwaad naar erger. Het meisje werd meegesleurd in een spiraal van drugs en ­criminaliteit. Ze was zelfs getuige van zware dierenmishandeling, toen haar moeder haar hondje voor haar ogen doodde.

    Eén brok trauma

    Sarah was dan ook ‘één brok trauma’ toen ze op haar drie jaar, na een gerechtelijke veroordeling van de moeder, als pleegkind in het gezin van Sonja en Filip terechtkwam. ‘De eerste maand ging goed, maar daarna zijn de problemen begonnen’, zegt Sonja. ‘Het moeilijkste waren haar woedeaanvallen. Zonder duidelijke reden werd ze extreem agressief, alsof ze zichzelf niet was. We hebben haar dan laten onderzoeken en dat bleek een gevolg van hechtingsstoornissen.’

    Voor het pleeggezin was dat het begin van een lange tocht langs psychiaters, instellingen en buitengewoon onderwijs. Intussen stierf ook de biologische vader van Sarah, met wie ze sinds kort weer contact had.

    ‘Het was complex allemaal, maar we kregen veel hulp en ondersteuning’, zegt Sonja. ‘Het was ook niet allemaal kommer en kwel. Er waren heel veel mooie momenten. Sarah is een leuk meisje, met veel talenten. Ze kan mooi tekenen, ze speelt viool en dwarsfluit, ze was graag gezien op school. Maar de problemen bleven, met crisissen tot vier of vijf keer per dag. Weglopen, stampen, met haar hoofd tegen de muur slaan …’

    Hoe ouder Sarah werd, hoe moeilijker het was om haar tijdens die buien in bedwang te houden. De dag na haar tiende verjaardag liep het helemaal uit de hand. Sonja zag geen andere uitweg meer dan de politie te bellen. Sarah werd gecolloqueerd en naar het ziekenhuis gebracht. Terug thuis ging ze opnieuw door het lint, met opnieuw een collocatie tot gevolg.

    ‘En toen ging het van de ene crisisopvang naar de andere’, zegt Sonja. ‘We zijn intussen drie maanden verder, en er is nog steeds geen vaste plek voor haar. Sarah is sindsdien al elf keer verhuisd. Af en toe komt ze eens een nachtje naar huis. Daarnaast is ze al in meerdere jeugdinstellingen geweest, in de volwassen psychiatrie, in het ziekenhuis … Telkens moet ze na enkele dagen weer vertrekken. De ene keer omdat de crisisopvang wettelijk beperkt is in de tijd, de andere keer omdat ze haar agressie niet aankunnen.’

    ‘Ik heb alle respect voor de hulpverleners, maar ik begrijp dit niet. Sarah heeft een therapeutische omgeving nodig, waar de mensen met haar problemen kunnen omgaan, en waar er stabiliteit is. Bestaat zo’n plek dan niet?’

    Psychiatrie of criminaliteit

    Intussen gaat Sarah achteruit. ‘De glans is uit haar ogen verdwenen’, zegt Sonja. ‘Sarah is haar zelfvertrouwen kwijt. Dat is ook geen verrassing. Soms weet ze ’s morgens niet waar ze ’s avonds zal slapen. Ze moet voortdurend wennen aan een nieuwe omgeving. Andere mensen, andere regels, andere geluiden ’s nachts. Intussen wordt ze steeds angstiger, waardoor ze ook meer crisissen krijgt. En dat tegenover hulpverleners die haar niet kennen, die haar in de isoleercel stoppen, waar ze zichzelf dan weer pijn doet.’

    Sonja, die intussen ook voogd is van Sarah, heeft alles al geprobeerd, maar ze voelt zich machteloos. ‘Ik weet dat de kans klein is dat het ooit helemaal goedkomt met Sarah’, zegt ze. ‘Er wacht haar een leven in de psychiatrie. Anders gaat het richting criminaliteit, vrees ik. Of stapt ze uit het leven, zoals ze zelf heeft aangekondigd. Toch blijf ik geloven in die minieme kans dat het wel goedkomt. Maar dan moet er wel dringend iets veranderen. Want hoe langer het duurt tot ze in een stabiele omgeving zit, hoe kleiner die kans wordt.’

    Jeugdhulp: ‘Blijven zoeken naar structurele oplossing’
    ‘We doen er alles aan om een geschikte plaats voor ­Sarah te vinden’, zegt Peter Jan Bo­gaert, woordvoerder jeugdhulp van het Vlaams agentschap Opgroeien. ‘Momenteel is er een tijdelijke oplossing, maar intussen blijven we verder zoeken naar een structurele oplossing. We doen ons uiterste best, maar voorlopig hebben we die nog niet gevonden.’
    ‘We hebben veel begrip voor de bezorgdheid van het pleeggezin. Onze mensen volgen het dossier nauwgezet op en zullen dat ook blijven doen. We geven haar absoluut niet op. We blijven zoeken tot we een oplossing op maat hebben gevonden.’
    Binnen de hulpverlening is te horen dat plaatsgebrek in het geval van Sarah niet het grootste probleem is, maar wel de uitzonderlijke psychische situatie van het meisje, waardoor het moeilijk is om specifieke hulp te vinden.

    * Sarah, Sonja en Filip zijn schuilnamen om de privacy van het kind te beschermen.

  8. Michelingids

    Peter Goossens, rechts van het Michelinmannetje: alweer op eenzame hoogte. sebastian steveniers

    Alweer geen nieuwe driesterrenchef in ons land

    Voor het tweede jaar op rij vindt Michelin dat Peter Goossens de enige Belgische chef is die drie sterren verdient. Slechts één restaurant krijgt een tweede ster, zeven restaurants een eerste. Daarvan zijn er zes voor Vlaanderen.

    Bruno Vanspauwen

    Velen hadden het verwacht en keken ernaar uit: een nieuw restaurant met drie sterren naast Hof van Cleve. Het is nu immers al acht jaar geleden, sinds Hertog Jan, dat een restaurant er een derde ster bij kreeg. Was het een doekje voor het bloeden dat Peter Goossens toch op het podium werd gevraagd? Normaal komen alleen de chefs naar voren die een ster winnen, maar voor Goossens werd een uitzondering gemaakt. Het is ook al vijftien jaar dat hij drie sterren heeft: een topprestatie.

    ‘Er zijn maar 120 restaurants met drie sterren in de wereld’, benadrukte general manager Marc Roosens van Michelin Benelux. En hij voegde eraan toe: ‘Sterren krijgen is belangrijk, maar sterren behouden evenzeer. Ze zijn immers nooit verworven, elk jaar opnieuw worden ze gewikt en gewogen.’

    Vrijgeviger in Frankrijk

    Op de vraag welke boodschap Goossens had voor jonge chefs, zei hij: ‘Werk niet voor Michelin, werk voor je klanten. Het belangrijkste is dat die met een brede glimlach je restaurant verlaten. De bekroningen komen dan wel vanzelf.’

    Peyo Lissarrague, een Franse culinaire journalist die in België woont maar nog altijd voor Franse media werkt, vindt het onbegrijpelijk dat België maar één driesterrenrestaurant heeft: ‘In Frankrijk is Michelin veel vrijgeviger. Hier zijn verschillende restaurants – Bon-Bon, L’Air du Temps, La Paix, La Source, Slagmolen – die in Frankrijk moeiteloos met drie sterren bekroond zouden worden.’

    Verrassing van de chef

    Ook in de categorie twee sterren is dit een mager jaar. Twee restaurants verdwijnen uit de tweesterrenklasse: Bartholomeus in Knokke, dat eind dit jaar sluit, en La Villa in the Sky in Brussel. In de plaats daarvan komt er slechts één nieuw restaurant bij, en dat was een verrassing: La Cuchara van chef Jan Tournier. Hij brengt al tien jaar in Lommel een speelse, creatieve keuken en was even verbaasd als de meeste aanwezigen in de zaal. ‘Ik probeer elk gerecht gewoon zo lekker mogelijk te maken’, stamelde hij.

    Marc Roosens (links) en Jan Tournier.  sebastian steveniers

    Daarnaast zijn er zeven nieuwe restaurants met één ster. Hier geen grote verrassingen, alle bekroningen liggen in de lijn der verwachtingen en werden netjes verdeeld over zes provincies.

    Glenn Verhasselt van Sir Kwinten in Sint-Kwintens-Lennik werd met zijn overwegend klassieke keuken al meermaals getipt als kandidaat voor een ster. L.E.S.S. in Brugge is de Aziatisch geïnspireerde brasserie van het duo achter het vroegere Hertog Jan. Opmerkelijk: niet Gert De Mangeleer kwam op het podium, maar zijn uitvoerende chef Ruige Vermeire, een signaal dat De Mangeleer steeds meer delegeert en zijn chefs de ruimte laat om zich te bewijzen en de eer op te strijken. Het restaurant Souvenir van de IJslandse chef Vilhjalmur Sigurdarson kwam op het podium met zijn hoogzwangere vrouw. Hij begon in Ieper, maar verhuisde zijn restaurant daarna naar de voormalige bistro De Vitrine van Kobe Desramaults in Gent. Het creatieve talent Sébastien Wygaerts van het restaurant Ogst in Hasselt wordt na vijf jaar eindelijk beloond voor zijn schitterende werk. Niels Brants van het kleine eethuis EssenCiel in Leuven moest er zes jaar over doen om een ster in ontvangst te nemen. In Brussel viel La Canne en Ville in de prijzen. De getalenteerde Kevin Lejeune werkte vroeger bij La Paix en leermeester David Martin. Hij nam een klein bestaand restaurant in een woonwijk over, met een piepkleine keuken, maar overtuigde vanaf de eerste dag met zijn neoklassieke keuken, gekenmerkt door krachtige smaken, originele contrasten en gebalde presentaties.

    In Wallonië ging een ster naar een duo jonge twintigers, Jean Vrijdaghs en Sébastien Hankard, van het restaurant Le Gastronome in Paliseul, diep in het hart van de Ardennen. Zij wonnen ook de Young Chef Award van Michelin.

    Opnieuw zijn er dus weinig opmerkelijke verschuivingen in de topgastronomie van ons land, een fenomeen dat al enkele jaren merkbaar is, ook bij de grote concurrent Gault&Millau. Een van de redenen daarvoor is dat steeds minder jonge koks met talent en ambitie de investering in topgastronomie aandurven. Klanten verkiezen ook steeds vaker om sneller en goedkoper te eten in een informelere sfeer. In dat segment vind je meer aanbod en betere kwaliteit dan vroeger: bistro’s waar op gastronomisch niveau gekookt wordt, de betere fastfood en fast casual restaurants, toppizzeria’s enzovoort. Daardoor zijn minder mensen geneigd om nog veel geld uit te geven in een toprestaurant. Kwaliteit, snelheid en prijs is de nieuwe succescombinatie in de horeca. Maar die kan zelden op een ster rekenen, laat staan op twee of drie.

    Waarom is een derde ster zo belangrijk?
    Het verschil tussen twee en drie sterren is voor een restaurant groot. Twee sterren trekken nieuwe binnenlandse klanten aan, en ook wel buitenlanders die naar ons land komen voor een andere reden en daarnaast een toprestaurant willen bezoeken. Maar met drie sterren wordt een restaurant voor buitenlanders een bestemming op zich: vanuit de hele wereld zijn er dan mensen die speciaal voor dat restaurant naar ons land komen. Een driesterrenchef wordt ook makkelijker als gastchef of voor demonstraties uitgenodigd naar het buitenland, waardoor zijn bereik en bekendheid nog verder vergroten. Marc Roosens, general manager van Michelin Benelux, benadrukte het uitzonderlijke karakter ervan nog eens zelf: ‘Er zijn maar 120 restaurants met drie sterren in de wereld’.

    De volledig lijst met sterrenrestaurants vindt u hier.

  9. Banken

    Greenyard blijft kampen met een hoge schuldgraad. svds

    Geplaagde groentekoning krijgt opnieuw respijt

    Groenten- en fruitkoning Hein Deprez van Greenyard heeft zijn banken kunnen overtuigen om hem opnieuw extra tijd te gunnen. Van harte ging het niet, maar de banken hebben geen keuze.

    Pascal Dendooven

    Het persbericht dat Greenyard vanochtend uitstuurde, las als een overwinning. ‘Greenyard beslist op eigen kracht verder te gaan op basis van bemoedigend herstel in eerste jaarhelft. Greenyard herstelde sneller en sterker dan verwacht. (...). Dit neemt de noodzaak weg om kapitaal aan te trekken of de verkoop van de Belgische prepared-activiteiten verder te onderzoeken (...)’.

    Vooral die laatste stelling, dat de noodzaak om kapitaal aan te trekken of de bokaalgroenten te verkopen weg is, is een gedurfde uitspraak. Greenyard torst om en nabij het half miljard euro schulden en kijkt aan tegen een schuldgraad van 7,2. Het staat onder grote druk om die schuldenberg af te bouwen. Dat gaat nu minder snel gebeuren.

    Fernand De Boer, analist van Bank Degroof Petercam, vindt dat alvast een risico ondanks het feit dat het voor de aandeelhouders goed nieuws is dat er geen verpletterende kapitaalverhoging komt. ‘De schuldgraad blijft te hoog, wat voortdurende onzekerheid betekent.’

    Het reddingsteam van Greenyard heeft de jongste maanden zorgvuldig geprobeerd een beeld op te hangen van een bedrijf dat langzaam weer greep kreeg op de gebeurtenissen na een jaar waarin alle ellende samenkwam.

    De nasleep van de listeriacrisis, de droge zomer en de prijzenoorlog in de supermarktbranche zetten druk op de resultaten op een ogenblik dat de schulden recordhoogtes bereikten. Het gaf een beeld van een bedrijf met torenhoge schulden dat operationeel niet te goed geleid werd, vrij geringe marges had en bijzonder kwetsbaar was voor allerlei onvoorziene omstandigheden.

    Greenyard-topman Hein Deprez.  Dieter Telemans

    Cruciaal in het herwinnen van het geloof in Greenyard was het kunnen voorleggen van betere operationele resultaten. Daartoe werd half februari de Nederlander Marc Zwaaneveld op het schild gehesen. Hij werd benoemd tot co-ceo en van hem werd verteld dat hij doortastend was en moeilijke beslissingen durfde door te duwen. Zwaaneveld had eerder al bij het afvalbedrijf Van Gansewinkel bewezen dat hij een operationele man was die diep in de werking van een bedrijf gaat.

    Een contrast met de verschillende managers die eerder bij Greenyard waren gepasseerd en niet het minst topman Hein Deprez zelf, die meer geïnteresseerd was in overnames dan in het optimaliseren van de groepsprocessen. Getuige de overname van de fruitgigant Dole Food waar hij zich eind 2017 nog aan had gewaagd, maar die afsprong.

    Marketing

    Greenyard koppelde het nieuws van de managementversterking aan een nieuwsstroom van commerciële succesjes. Er werden in de moeilijke eerste jaarhelft van 2019 druppelsgewijs enkele partnerships bekendgemaakt met spelers als Tesco, Delhaize en Carrefour.

    Naarmate het voor het bedrijf duidelijker werd dat een koper vinden voor de bokaalgroenten en een strategische investeerder aantrekken voor de hele groep, moeizamer verliep dan gedacht, kwam er meer en meer nadruk op het werk van Zwaaneveld te liggen. Hij was de laatste lijn in de verdedigingslinie. En blijkbaar deed de Nederlander wat van hem verwacht werd. Eind augustus stuurde Greenyard het bericht uit dat de ‘eerste beloftevolle tekenen van herstel’ er waren.

    Eind oktober ging het bedrijf nog een stap verder en stuurde het een positieve winstverwachting uit. Het bedrijf herstelde sneller dan verwacht en verhoogde de prognose inzake brutobedrijfswinst.

    Afgelopen vrijdag zei Greenyard dat het sneller zijn eerste halfjaarresultaten zou publiceren. Dat gebeurde deze ochtend.

    In die mededeling werd zowel de kapitaalverhoging als de verkoop van de divisie bokaal- en blikgroenten afgeblazen. Het bedrijf kan het op eigen kracht bolwerken, klinkt het optimistisch. Tegen eind 2021 zou de schuldgraad zakken naar 4. Maar dat blijft een vrij fors cijfer. Er zijn institutionele beleggers die niet investeren in bedrijven met een schuldgraad van hoger dan vier en zelfs drie.

    De brutobedrijfswinst die Greenyard publiceerde over de eerste jaarhelft, toonde een verbetering van zo’n zes miljoen euro. Spectaculair was dat niet. Het ontslag van meer dan 300 medewerkers hielp alvast om de courante kosten te drukken.

    In de tweede jaarhelft zou de brutobedrijfswinst zowat verdubbelen. Al wordt dan vergeleken met een resultaat in volle crisis. Beleggers reageerden enthousiast. Een kapitaalverhoging zou immers het aantal aandelen fors de hoogte hebben ingedreven. En dat zou een belangrijke verwatering van de winst per aandeel hebben betekend. Dat wordt nu vermeden.

    Maar daarmee is Greenyard nog niet gered. Het bedrijf blijft kampen met een hoge schuldgraad en blijft kwetsbaar voor onverwachte incidenten. Waar een verbetering van de brutobedrijfswinst én een beter beheer van het werkkapitaal de schulden kunnen helpen drukken, is het onduidelijk of er in de toekomst toch geen kapitaalverhoging nodig is.

    Geen alternatief

    Dat de banken het bedrijf tot eind 2021 tijd geven om financieel te landen, heeft er ook mee te maken dat het alternatief slechter was. De bokaalgroenten verkopen tegen een slechte prijs ging de schuldgraad van het bedrijf nog verslechteren. Er kwam dan wel geld binnen, maar er verdween ook courante winst. Een forse kapitaalverhoging tegen een lage uitgifteprijs ging betekenen dat hoofdaandeelhouder Hein Deprez failliet zou gaan. Hij heeft immers privéschulden met zijn aandelen-Greenyard in onderpand.

    Een Deprez die kopje-onder zou gaan, zou ook het vertrouwen in Greenyard hebben geschokt. Een aandelenuitgifte tegen een bradeerprijs, voorbehouden voor één grote nieuwe aandeelhouder, zou ook nog eens de huidige kleine aandeelhouders boos hebben gemaakt. En de banken ten slotte zouden het geld dat ze aan Deprez privé hebben uitgeleend, er ook niet mee terug hebben.

    En dus is het beste alternatief dat Deprez en vooral Zwaaneveld verder mogen werken. Of ze echt op eigen kracht het bedrijf op de rails kunnen krijgen, zal de toekomst uitwijzen. Eén ding lijkt zeker: voor Deprez als controlerende aandeelhouder van Greenyard ziet het er slechter uit dan voor Greenyard zelf. Greenyard kreeg nu wel uitstel van executie van de banken. Over een akkoord tussen Deprez en de banken zelf is nog niets geweten.

  10. GAMES

    Het datacenter van Google tovert het western-epos Red dead redemption II probleemloos in volle glorie op het computerscherm. rr

    Google toont glimp van gamingtoekomst

    Vanaf dinsdag kan u via Google Stadia de nieuwste games rechtstreeks naar uw televisie streamen. Wij konden Googles visie voor de toekomst van gaming in avant-première aan de tand voelen en zijn onder de indruk van de technologie. Zijn de dagen van de spelconsole stilaan geteld? Dat is misschien wat veel gezegd.

    Christophe De bont

    Google Stadia elimineert de nood aan specifieke hardware, zoals een spelconsole of game-pc, door de games in hun eigen datacenters te draaien. Vanuit die locaties worden de interactieve beelden rechtstreeks op uw scherm naar keuze – pc, tv, tablet (voorlopig alleen Chrome OS) of smartphone (voorlopig alleen Google Pixel) – geflitst. Het concept is simpel, maar bij de uitvoering hebben zich in het verleden al ettelijke bedrijven zwaar misrekend. De belangrijkste conclusie na enkele dagen intensief testen is dan ook: Google Stadia werkt.

      afp

    Dat klinkt misschien als een evidentie voor een service die op het punt staat uit de startblokken te schieten, maar tot vorige week hadden we buiten het communiezieltje van de technologiereus, geen enkele reden om het te geloven. Ja, ze duwden ons deze zomer op de gamebeurs Gamescom al eens een glimmende Stadia-controller in de handen, maar dat blijft natuurlijk een gecontroleerde omgeving.

    Toegegeven: ook onze test is niet noodzakelijk representatief voor wat het grote publiek te wachten staat. Met amper een honderdtal Europeanen op de service en een datacenter op minder dan honderd kilometer in Bergen testen we in optimale omstandigheden. Alvast onder die voorwaarden is Stadia een technologisch bravourestukje.

    Internet work-out

    Met het risico overdreven lyrisch te worden: wanneer Stadia doet wat het moet doen, is de ervaring ronduit magisch. Na jaren van updates, downloads en ander nutteloos tijdverlies heeft het iets cathartisch om binnen de twintig seconden in de spelervaring te zitten.

    De kwaliteit van je speelsessie hangt nauw samen met de snelheid van je internetverbinding. Je modem kan een stevige work-out verwachten, maar het resultaat is er dan ook naar. Op een rechtstreeks met het internet verbonden computer valt de ervaring met het blote oog niet te onderscheiden van een lokale sessie. Dat geldt zelfs voor visueel veeleisende games zoals Red dead redemption II. Onze al wat oudere testcomputer is niet krachtig genoeg om dat spel in optimale kwaliteit te kunnen draaien, maar het datacenter van Google tovert het western-epos probleemloos in volle glorie op het computerscherm.

    Games naar de tv streamen gebeurt met een Chromecast Ultra-toestelletje, via je wifi-netwerk. Dat gaat niet altijd even vlot. Soms stuitert het beeld of zit er wat vertraging op de audio. Vervelend, maar andere keren draait alles even vlot als op een vaste lijn. De sterkte van een wifi-signaal hangt van een heleboel variabelen af, dus de exacte oorzaak hiervan is moeilijk te achterhalen. Wie optimaal de mogelijkheden van Stadia wil benutten, zorgt er best voor dat zijn wifi helemaal op punt staat.

    Geen abonnement

    Een abonnement op Stadia kost tien euro per maand (een starterspakket met drie maanden abonnement, een Stadia-controller en Chromecast Ultra komt op 129 euro), maar laat u niet misleiden door het woord abonnement. In tegenstelling tot wat tegenwoordig de norm is voor een streamingdienst à la Netflix of Spotify, krijgt u met Stadia geen toegang tot een gigantische bibliotheek aan games. Abonnees kunnen vanaf morgen alleen kosteloos met de shooter Destiny en vechtspel Samurai Shodown aan de slag. Google belooft dat daar elke maand minstens één titel bijkomt.

    Andere titels moet je apart aankopen, dus in feite betaal je maandelijks een huurbedrag voor het gebruik van de Google-servers. De prijzen van die games liggen in de lijn van wat je betaalt op console. Voor een service die de gamewereld volledig op zijn kop wil zetten, is dat een verrassend conservatief zakenmodel.

    Gylt.  rr

    Ook het assortiment games dat je kunt aankopen om op Stadia te spelen, is nog wat magertjes, zeker wat betreft exclusieve titels: in totaal maar een twintigtal games. Al is er wel voor elk type speler wat wils. Om meer volk over de streep te trekken had het exclusief voor Stadia ontwikkelde Gylt, een charmante horrorgame over pesten, wat ons betreft in de abonnementsprijs mogen zitten. Er is nog weinig bekend over andere exclusieve titels, maar dat nieuws wordt misschien nog even opgespaard.

    De toekomst: daar gaat voor Google veel van afhangen. Want ook al werkt de technologie erg goed, voor wie al een console of pc heeft, zijn er momenteel te weinig redenen om in te tekenen. Als Google echter verder kan timmeren aan dezelfde weg, meer (exclusieve) en veeleisende titels, zoals het al aangekondigde Cyberpunk 2020, naar de service kan brengen, wordt Google Stadia ongetwijfeld een waardig alternatief, en misschien zelfs vervanger, voor de spelconsoles van morgen.

  11. rolmodel

    Laure De Mey werd door Apple naar Los Angeles gehaald. ustwo games

    Jarenlang anoniem achter computer, nu wereldwijd het gezicht van Apple

    In het dagelijks leven zit ze anoniem games te programmeren achter haar computer, maar nu is de Vlaamse Laure De Mey (25) het gezicht van een wereldwijde campagne voor de nieuwste laptop van computergigant Apple. ‘Misschien kan ik zo een soort rolmodel zijn voor jonge vrouwen.’

    Tommy Huyghebaert

    Apple heeft een nieuwe MacBook Pro uit, een laptop voor mensen die het onderste uit de software en hardware halen voor hun job. Mensen zoals Laure De Mey, die opgroeide in Sint-Niklaas, maar al twee jaar aan de bak komt als programmeur bij Ustwo Games in Londen, waar ze ook woont. Hun populairste game, Monument Valley, werd meer dan 80 miljoen keer gedownload. Omdat Apple een goede band heeft met de spelontwikkelaar, liet de computergigant Laure De Mey speciaal naar Los Angeles overvliegen om met zijn nieuwe computer te experimenteren. Maar daar bleef het niet bij. Onze landgenote mocht opdraven in de reclamevideo, waarin ze getuigt over haar ervaring met de nieuwste computer, en poseren voor de promotiefoto’s.

    650.000 keer bekeken

    ‘Nee, ik ben geen model, ik heb zelfs totaal geen camera-ervaring. Normaal gezien werk ik achter de schermen, lekker anoniem achter mijn computer. Maar ik moest vooral mezelf blijven van de makers, omdat ze het zo authentiek mogelijk wilden. Door me op mijn gemak te stellen, is dat ook aardig gelukt. Ik liet alles op me afkomen. De grote shock kwam achteraf, nu ik besef dat de video en de foto plots over de hele wereld te zien zijn.’ In drie dagen tijd is de reclame alleen op YouTube al meer dan 650.000 keer afgespeeld. Dan hebben we het nog niet over alle surfers op de ­Apple-site, of over kijkers die de video te zien krijgen tijdens het reclameblok van televisiestations overal ter wereld.

    De campagnefoto, die wereldwijd te zien is.  apple

    Tot nu is ze er nog niet over aangesproken. Maar dat heeft vooral te maken met het feit dat Laure momenteel in de natuur van het Zuid-Amerikaanse Belize vertoeft. ‘Ik krijg wel constant berichten van verraste vrienden. De meesten wisten niets af van dit avontuur. Ze vinden het allemaal zot natuurlijk. Ik vind het zelf ook surreëel. Al die mensen. Ik probeer er gewoon niet te veel over na te denken, al ben ik wel blij met het mooie resultaat.’

    Mannenbastion

    Maar het is Laure De Mey niet om bekendheid te doen. Ze ambieert geen verdere carrière in de reclamewereld. Al is ze wel blij dat Apple specifiek voor haar koos: een vrouwelijke programmeur. ‘Zo kan ik jonge vrouwen inspireren om ook een carrière te ambiëren als programmeur of designer in de gamewereld. Want dat is toch nog altijd een mannenbastion. Ik had enkele jaren geleden zelfs totaal geen rolmodel, iemand die deed wat ik wilde doen. Zelfs op de werkvloer was ik nog vaak de enige vrouw. Wat niet altijd gemakkelijk was. Je werk wordt constant onder het vergrootglas gelegd. Krijg je complimenten over een game of mag je ergens voor een publiek gaan spreken, dan heb je dat volgens velen te danken aan het vrouw zijn. Gelukkig ligt die tijd stilaan achter me. Natuurlijk kan ik nog groeien en veel bijleren, maar intussen weet ik wel dat het echt iets voor mij is. En voor álle vrouwen die dromen van de gamewereld.’

    Apple spendeert jaarlijks meer dan anderhalf miljard euro aan reclame. Maar rijk is Laure De Mey niet geworden van haar verschijning in de commercial. Al klaagt ze niet. ‘Ik ben een week lang goed in de watten gelegd in Los Angeles. En ik vermoed dat de mensen van Apple nog een nieuwe MacBook Pro zullen opsturen. Mij mogen ze dus zeker nog bellen.’

  12. Fotoverhaal

    Masaichi Kawasaki tijdens het gebed voor een altaar op het eiland Ikitsuki. reuters

    De verborgen christenen van Japan

    Het aantal kakure kirishitan – ‘verborgen christenen’ – in Japan neemt steeds verder af. Deze afstammelingen van de vrome christenen die hun geloof bleven belijden tijdens eeuwen vervolging, zien met lede ogen aan hoe de belangstelling voor hun religie taant. Toen het verbod op de christelijke leer in 1873 opgeheven werd, sloten sommigen zich aan bij de katholieke kerk, maar anderen bleven trouw aan het geloof van hun voorouders, dat beïnvloed werd door boeddhisme en shinto.

    Misschien wordt de belangstelling weer aangewakkerd door de komst van de paus. Franciscus bezoekt eind deze maand Japan en zal het mogelijk over de verborgen christenen hebben als hij een bezoek brengt aan een monument in Nagasaki ter nagedachtenis van 26 christenen die daar in 1597 geëxecuteerd werden.

    (reuters)

    Een inkttekening en een glasraam in het Ikitsuki-museum van Hirado. reuters

    De toren van de Sint-Franciscuskerk, gezien vanuit de boeddhistische tempel op het eiland Hirado. reuters

    Op het eiland Nakaenoshima werden katholieken gemarteld. reuters

    Shigenori Murakami (69) is een ‘verborgen christen’ van de zevende generatie. reuters

    Achttiende-eeuwse geschriften met ‘orasho’, zoals de gebeden van de kakure kirishitan genoemd worden. reuters

    Rijstgebakjes die de zon en de maan symboliseren, ter gelegenheid van de herdenking van de geboorte van de maagd Maria. reuters

    Een non op weg naar het Karematsu-schrijn in Nagasaki. reuters

    Murakami wacht op de deelnemers aan de oecumenische dienst in Karematsu. reuters

  13. het kookpunt

     rr

    Kanel snurre (kaneelbroodjes)

    Wat weet u over Kopenhagen? De hoofdstad van Denemarken, de kleine zeemeermin, een bestemming voor citytrips. Wat weet u over de culinaire rijkdom van de stad? Allicht minder. Daar brengen we deze week verandering in.

    In Denemarken wordt dit traditionele gistdeeg met kaneel op smaak gebracht en in Zweden met kardemom. Maar tegenwoordig wordt ook in Kopenhagen kardemom gebruikt.

    Ingrediënten:

    Voor 12 stuks
    Voorbereiding: 1 uur, plus 2 1/2 uur rijzen
    Bereiding: 25-30 minuten

    - 3,5 dl volle melk
    - 2 kaneelstokjes of 6 kardemompeulen, grof gekneusd, zodat het zaad zichtbaar is
    - 200 g boter, in blokjes
    - 500 g durumbloem
    - 225 g suiker
    - 7 g instantgist
    - 2 eetl. kaneel of kardemompoeder
    - 1/2 theel. zout
    - 2 theel. zonnebloemolie, voor het invetten
    - 1 eidooier, losgeklopt met 2 eetl. melk
    - 2-3 eetl. parelsuiker

    Bereiding:

    - Verwarm de melk, kaneelstokjes en 50 g boter. Doe de bloem, 75 g suiker, de gist en 1 theelepel kaneel in een staande tafelmixer met deeghaak. Voeg het zout toe en meng alles. Haal de kaneelstokjes uit de melk en schenk die erbij. Kneed het deeg tot een bal en leg het in een met olie ingevette kom; rol het door de kom, zodat het bedekt raakt met de olie. Dek de kom af en laat het deeg op een warme plek rijzen tot het in volume verdubbeld is.
    - Roer 1 theelepel kaneel door 150 g suiker. Zet 3 eetlepels apart en roer de rest van de kaneelsuiker door de rest van de boter.
    - Sla de lucht uit het deeg en rol het op een met bloem bestoven werkblad uit tot 35 x 45 cm. Leg het met de lange kant naar je toe en besmeer met de kaneelboter. Vouw het bovenste derde deel van het deeg naar onderen en dan het onderste derde deel naar boven. Snijd het deeg in twaalf repen van 3,5 x 11 cm en elke reep in de lengte bijna helemaal doormidden. Draai de twee ‘benen’ elk drie keer, zodat je een gedraaide knoop krijgt. Stop de uiteindes onder het broodje. Leg de broodjes op twee met bakpapier beklede bakplaten. Dek ze af en laat ze rijzen tot ze in volume zijn verdubbeld.
    - Verwarm de oven voor op 190°C (gasstand 5). Bestrijk de broodjes met het ei, bestrooi ze met de parelsuiker en bak ze in 25-30 minuten goudbruin.
    - Verwarm de bewaarde kaneelsuiker met 50 ml water tot de suiker oplost. Laat de siroop 3 minuten koken en dan afkoelen. Bestrijk de broodjes er tijdens het afkoelen twee tot drie keer mee.

  14. DE MENING

    Bert Gabriëls is comedian

    Iemand een rekenmachine?

     rr

    Het migratiethema leek een beetje van de voorpagina’s weg de laatste tijd, en in de eerste versies van m’n eindejaarsconference kwam het eigenlijk niet echt aan bod, maar de brandstichting in het geplande asielcentrum in Bilzen heeft er inmiddels anders over beslist.

    Een steeds terugkerend verhaal, is dat van het oude besje (dixit Jean-Marie Dedecker) dat haar sociale woning aan haar neus voorbij ziet gaan omdat ze er vluchtelingen in stoppen. Dat is, simpel gesteld, de reden waarom mensen boos zijn. Nu weet ik persoonlijk dat Dedecker een groot hart heeft, en zelf lak heeft aan haatzaaiers, dus het zou stom zijn om niet een poging te doen om tot een vergelijk te komen. Misschien moeten we trouwens eerst dat oude besje waar iedereen het over heeft eens opzoeken en effectief helpen, want het gaat daar al heel lang niet goed mee. Maar vervolgens is het legitiem, en mogelijk, om de grenzen te bepalen van wat wij als samenleving willen.

    Eerst moeten we dan wel de balans bepalen van ons migratiebeleid. Tussen 1985 en 2015 zijn er in totaal zo’n 100.000 vluchtelingen erkend. We weten over die groep eigenlijk niet zo veel. Misschien was het een aanwinst. Iemand die op 20-jarige leeftijd je land binnenkomt, heeft tenslotte 20 jaar niets gekost aan de samenleving, en is als arbeidskracht makkelijk een paar honderdduizend euro’s goedkoper dan een inheems opgeleide burger. Het lijkt me nuttig dat het beleid ons eindelijk dat rapport eens bezorgt. In plaats van een miljoen uit te geven op Facebook aan het bewijs dat asielzoekers ons pensioen opeten, zou het beter zijn om die stelling eerst even te toetsen.

    Maar los van de kosten, blijft er een grote frustratie over het feit dat migratie niet stopt, terwijl dat altijd opnieuw wordt beloofd. Zelfs het programma van de PS, toch een eerder onverdachte speler, bevatte in 1987 al terugkeerpremies voor migranten, stopzetting van migratie en onmiddellijke uitzetting van criminele en ‘illegale’ vreemdelingen.

    Dat verhaal is onhandig, omdat we hier een migratie-economie hebben. Er is de rijke geschiedenis van de Vlaamse grensmigratie en de haven uiteraard, maar tot op vandaag ligt onze economie constant aan het infuus van migratie. In 2018 kwamen 200.000 gedetacheerden uit heel Europa een handje toesteken, dus het tienvoudige van het groepje asielaanvragers, en daarbovenop kwamen nog eens 20.000 niet-Europese onderdanen onder de vlag van een EU-bedrijfje hier bijklussen. Die zitten trouwens niet in het ‘gewone’ cijfer van 140.000 migraties naar België. Weten wat de volledige impact van dit fenomeen op de regionale economie is, met name het effect op de betaalbaarheid van onze sociale zekerheid, is effectief een recht van elke burger.

    De bezorgdheid over migratie is echt legitiem. De bezorgdheid over asielinstroom ook. Maar roepen dat we dweilen met de kraan open, en daarbij de vinger wijzen naar dat kleine groepje sukkelaars voor wie geen andere opties meer bestaan dan de asielprocedure volgen, maakt ons allemaal blind.

  15. Serieus?

    verhalen die bizar genoeg echt waar zijn

    Koeien overleven orkaan Dorian en spoelen aan op eiland

    Nu nog eilandbewoners, straks weer verenigd met de kudde. Carolina Wild Ones

    Op Cedar Island, een klein eilandje voor de kust van de Amerikaanse staat North Carolina, zijn drie koeien aangetroffen, meldt de Charlotte Observer. Vreemd, want die dieren horen daar niet. Ze maken deel uit van een kudde van een twintigtal wilde koeien op het vasteland. De koeien werden begin september door de orkaan Dorian de oceaan in geblazen en zwommen vervolgens de 6 tot 8 kilometer, zeggen de rangers. De dieren stellen het relatief goed en worden waarschijnlijk binnenkort weer naar het vasteland gebracht.

    Breaking bad in het echt

    Bradley Rowland (l.) en Terry Bateman.  ap

    Leek de succesvolle tv-serie Breaking bad – over een scheikundeleraar die zijn kennis van chemie aanwendt om drugs te maken – u een beetje vergezocht? Zo gek is het idee nochtans niet, want vorige week zijn in de Amerikaanse staat Arkansas twee docenten chemie gearresteerd op verdenking van het maken van methamfetamine, een uiterst verslavende en gevaarlijke drug die ook wel bekend staat als crystal meth.

    Terry David Bateman (45) en Bradley Allen Rowland (40) gaven allebei les aan de Henderson State University, waar vorige maand het laboratorium gesloten werd omdat er een vreemde geur hing, weet de Washington Post. Onderzoek wees uit dat het ging om benzylchloride, een grondstof die gebruikt kan worden om methamfetamine te maken. Vrijdag werden Bateman en Allen dan opgepakt. Als ze schuldig bevonden worden, riskeren ze celstraffen tot veertig jaar of meer.

    Gin op basis van olifantenuitwerpselen

    ‘Een wonderlijke variëteit aan botanische aroma’s.’ rr

    Nee, het is geen gimmick, zeggen de stokers van Indlovu, een Zuid-Afrikaanse gin geïnfuseerd met olifantenstront; het is écht lekker. Les en Paula Ansley kregen het idee voor de speciale drank een jaar geleden, toen ze zich op een safari bewust werden van het feit dat olifanten veel fruit en bloemen eten, maar daar slechts een derde daarvan verteren. ‘Het gevolg is dat je een wonderlijke variëteit aan botanische aroma’s krijgt’, vertellen ze aan het nieuwsagentschap AP.

    Eerst lieten ze de uitwerpselen nog opsturen, maar tegenwoordig gaan ze zelf op zoek. De grondstof wordt gewassen, gesteriliseerd en gedroogd en nadien aan de gin toegevoegd. Het resultaat omschrijven de Ansley’s als ‘houterig, kruidig en aards’. De drank verandert ook subtiel naargelang van het seizoen en de locatie vanwaar de aroma’s komen. Op de flessen wordt dan ook aangegeven waar en wanneer de gebruikte olifantenuitwerpselen gevonden werden.

    De naam ‘Indlovu’ komt uit het Zoeloe en betekent ‘olifant’. Een fles kost zo’n 500 Zuid-Afrikaanse rand (30 euro).

  16.  pn

    ‘Ik ben toch niet achterlijk?’

    BRUSSEL (eigen berichtgeving) – N-VA-Kamerlid Peter De Roover zette in De afspraak op vrijdag de kunstwereld een neus. Hij voerde een bewust choquerende monoloog op, en iedereen tuinde er in.

    Knap stukje toneel van De Roover. In een discussie rond het terugschroeven van de cultuursubsidies verdeelde hij de kunst met uitgestreken gezicht in twee categorieën: goede kunst die schoonheid nastreeft, en kunst die wil choqueren maar ondertussen wel onbeschaamd aan de ‘subsidieslurf’ hangt. De commentaren waren navenant: ‘Gevaarlijke politieke inmenging’.

    Een weekend later kan de N-VA-fractieleider er nog altijd smakelijk om lachen: ‘Wat reageerde die kunstwereld slappetjes op de plannen van de regering: beetje praatjes in de krant, wat gemopper over subsidies die ze dreigen mis te lopen, daar bleef het bij. Ik had er compassie mee. Ik dacht: laat ik eens wat provoceren, ze écht een reden geven om eens hun tanden te tonen.’

    In het Canvas-programma verdedigde De Roover een cultuurbeleid dat volgens sommigen grote overeenkomsten vertoont met de strijd tegen Entartete Kunst (Ontaarde kunst) zoals de nazi’s die voerden.

    ‘Dachten ze echt dat ik dat méénde, dat pleidooi voor een schone Vlaams-nationale kunst? Ik ben toch niet achterlijk? Of zien ze in mij werkelijk de kwade genius die alle kritische stemmen wil smoren?’

    De Roover stond naar eigen zeggen thuis urenlang voor de spiegel op zijn tv-nummertje te oefenen. ‘Het kwam erop aan om mijn tekst voor de camera te brengen zonder zelf in lachen uit te barsten.’

    Of interviewer Ivan De Vadder (die zijn reactie beperkte tot het laten openvallen van zijn kinnebak) mee in het complot zat wil De Roover niet verklappen. Het N-VA-Kamerlid wacht wél nog op complimenten van de kunstwereld: ‘Al zeg ik het zelf, zo’n geloofwaardige performance als die van mij zie je niet vaak in het Vlaamse theater, dat daar nochtans rijkelijk voor wordt gesubsidieerd.’

  17. EN NU IETS TOTAAL ANDERS

     

  18. Televisie

    <p>Actua</p>

    Heidi De Pauw (Child Focus) is vanavond te gast bij Terzake. photo news

    Canvas, 20.00 uur

    Terzake

    Terzake praat met de twee kandidaat-voorzitters bij CD&V, Sammy Mahdi en Joachim Coens. Verder ook aandacht voor de verlengde opdracht van informateur Paul Magnette en het escalerend protest in Hongkong.

     

    Canvas, 20.30 uur

    De afspraak

    Phara de Aguirre ontvangt vanavond Heidi De Pauw van Child Focus en Goedele Liekens over kinderporno en Jonathan Holslag komt de economische missie naar China toelichten.
    In De wissel van de macht, over belangrijke momenten in de recente politieke geschiedenis van België, belicht Wetstraatjournalist het fenomeen Steve Stevaert.

  19. <p>WEER</p>

     

    Vanavond en vannacht

    Eerst nog zwaarbewolkt met regen en op de Ardense Hoogten neerslag met een winters karakter. ’s Nachts volgen er buien vanaf het westen, maar geleidelijk wordt het droger vanaf het zuidwesten met uitzondering van het noorden. In het zuiden van het land kan er bij opklaringen plaatselijk nevel of mist gevormd worden. De minima liggen tussen -2 graden in de Hoge Venen en +6 graden aan zee.

    Morgen

    Wisselend bewolkt met enkele buien, vooral in het noorden en het westen van het land. In Hoog-België blijft het grijs en mistig. Maxima van 1 tot 7 graden.

    Volgende dagen

    Woensdag is het droog met in de meeste streken brede opklaringen. Maxima van 1 tot 6 graden.
    Vanuit Frankrijk nadert donderdag een storing. De opklaringen maken echter geleidelijk plaats voor meer bewolking. Op de Ardense Hoogten kunnen lage wolken het zicht beperken. Overdag zou het nog droog blijven, maar 's nachts kan er hier en daar wat lichte regen vallen. Het is vrij zacht met maxima van 2 tot 10 graden.
    Vrijdag krijgen we afwisselend opklaringen en zwaarbewolkte perioden met hier en daar een buitje. Maxima tot 10 graden.

  20. Raadsel