Avond

1. Toon

   De tien nieuwsfeiten van de dag

   Homans geeft haar armoedecijfers aan parlement

   Vlaams minister van Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA) heeft cijfers over het armoederisico verschaft aan het Vlaams Parlement. Drie tabellen werden verspreid: het algemeen armoederisico, het armoederisico bij minderjarigen en het armoederisico bij eenoudergezinnen. Een zoethoudertje volgens Groen-fractieleider Björn Rzoska. ‘Ik kan me niet voorstellen dat u van de studiedienst niet meer hebt gekregen dan dit, waaruit ik niets kan afleiden.’

   Homans had zondag in De Zevende Dag verklaard dat de Vlaamse regering erin geslaagd is het armoederisico in Vlaanderen terug te dringen. Ze gebruikte daarvoor echter gegevens die werden verzameld in 2014 en dus nog niet beïnvloed konden zijn door het beleid van deze regering. De studiedienst liet bovendien weten dat het onderzoek nog niet voltooid is.

   Griep intenser dan vorig jaar

   

   De griepepidemie in ons land is nog niet aan het milderen. Integendeel. Tussen 30 januari en 5 februari hebben 889 personen per 100.000 inwoners een huisarts geraadpleegd voor een ‘griepaal syndroom’, meldt het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV). De week voordien waren dat 648 personen per 100.000 inwoners.

   De intensiteit van de griepepidemie is al hoger dan de piek van vorig jaar (734), maar blijft voorlopig nog binnen de gemiddelde waarden, zegt het WIV. De situatie in België is, met een vertraging van enkele weken, nu vergelijkbaar met die van onze buurlanden.

   Petitie voor behoud geluidsnormen

   De luchthavengemeenschap (met 20.000 werknemers) vreest dat de geluidsnormen boven Brussel 60.000 jobs in gevaar brengen die rechtstreeks of onrechtstreeks afhangen van de nationale luchthaven. Om daarop de aandacht te vestigen, starten zij een petitie met de slogan ‘Let us keep our airportjobs’.

   ‘Voor iedere job op de luchthaven worden er nog eens twee bij gecreëerd op andere plaatsen. Dat maakt samen 60.000 jobs, of het equivalent van dertig keer Caterpillar Gosselies, tien keer Ford Genk of vier keer Sabena.’

   Het behoud van de huidige geluidsnormen is volgens de luchthavengemeenschap een eerste, noodzakelijke stap om vervolgens met alle betrokkenen op zoek te gaan naar een gebalanceerde oplossing.

   CM past reisbijstand aan

   De reisbijstand van de Christelijke Mutualiteit, het grootste ziekenfonds van België, heeft geen wereldwijde dekking meer. De populaire reisbestemmingen in Europa of rond de Middellandse Zee vallen nog steeds onder de CM-reisbijstand. Zuid-Afrika, de Verenigde Staten en Canada vallen uit de boot. De CM maakt een uitzondering voor kinderen en jongeren die recht hebben op kinderbijslag. Voor hen blijft wereldwijde dekking gelden.

   Bij de Liberale Mutualiteit en het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds zijn er al langer beperkingen. Bij de Socialistische Mutualiteiten verschilt het van afdeling tot afdeling. Met de CM voert nu ook het grootste ziekenfonds, met 4,5 miljoen leden, een beperkende landenlijst in.

   Vijf jaar met uitstel voor Navalny

   

   Een rechtbank in het Russische Kirov heeft oppositiepoliticus Aleksej Navalny (40) tot vijf jaar cel met uitstel veroordeeld voor verduistering. Eerder op de dag was Navalny opnieuw schuldig bevonden in een rechtszaak, die moest worden overgedaan omdat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens had geoordeeld dat hij geen eerlijk proces had gekregen in 2013.

   De bekende criticus van president Vladimir Poetin werd ervan beschuldigd ongeveer 250.000 euro aan hout te hebben verduisterd bij het staatsbedrijf KirovLes.

   Bij een rechtsgeldige veroordeling zal Navalny geen kandidaat kunnen zijn voor de presidentsverkiezingen in Rusland. Hij heeft al aangekondigd in beroep te zullen gaan. Hij oordeelt dat de rechtszaak politiek gemotiveerd is, maar zei ook dat hij vooralsnog kandidaat blijft.

   Minder positieve tests bij BOB-controles

   Tijdens de BOB-campagne van afgelopen winter had 2,26 procent van de gecontroleerde personen in het verkeer te veel gedronken. Dat is het laagste cijfer van de laatste vijf campagnes, blijkt uit cijfers van de federale politie. Vorig jaar liep nog 2,5 procent van de bestuurders tegen de lamp.

   Tussen 25 november van vorig jaar en 31 januari van dit jaar voerden de federale en lokale politieagenten in totaal 450.903 alcoholcontroles uit in het verkeer, een nieuw record.

   Iets meer dan de helft (55,6 procent) van de controles werd in de week uitgevoerd. Toen had 1,42 procent van de weggebruikers te veel alcohol in het bloed. In het weekend liep het cijfer op tot 3,32 procent.

   Het is het vierde jaar op rij dat het aantal positieve testen terugloopt.

   Zes medewerkers Rode Kruis vermoord in Afghanistan

   In de Noord-Afghaanse provincie Jowzjan zijn zes medewerkers van het Rode Kruis (ICRC) doodgeschoten. Twee anderen worden vermist. Dat heeft een woordvoerder van de hulporganisatie, Thomas Glass, meegedeeld. Over de nationaliteit(en) van de slachtoffers wou Glass niets kwijt. Verondersteld wordt dat de moordpartij het werk is van de taliban, al kreeg het Rode Kruis tot nu toe ook van de taliban een soort beschermd statuut.

   VUB-prof Iran ‘nog niet veroordeeld’

   

   De Iraanse arts en professor Geneeskunde Ahmadreza Djalali, die voor de Vrije Universiteit Brussel (VUB) werkt, zit in voorhechtenis en is nog niet veroordeeld. Dat heeft de Iraanse ambassadeur gezegd in een onderhoud met Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA).

   ‘Dat is ondertussen bevestigd door Amnesty International. De ambassadeur heeft ook verzekerd dat de man recht heeft op een eerlijk en onafhankelijk proces’, zegt het kabinet-Bourgeois.

   Djalali zit sinds april vorig jaar vast in zijn thuisland. Hij werd er opgepakt omdat hij volgens de Iraanse autoriteiten zou hebben samengewerkt met ‘vijandelijke staten’ zoals de VS en Israël.

   15.000 daklozen bij brand in Manila

   Een grote brand in een armenwijk van de Filipijnse hoofdstad Manila heeft meer dan 15.000 mensen dakloos gemaakt. Volgens de autoriteiten raakten zeven mensen gewond.

   De oorzaak van de brand is nog niet bekend. Vermoed wordt dat het om een kabelbrand gaat. In de sloppenwijk hebben veel bewoners illegaal elektriciteits-, telefoon- en andere leidingen afgetapt om geld te besparen.

   Volgens de autoriteiten verwoestte het vuur zowat 1.200 woningen. Volgens officiële cijfers wonen in de getroffen wijk Tondo 600.000 mensen, maar vermoedelijk zijn het er heel wat meer.

   Tijdschrift Royals verdwijnt

   Slecht nieuws voor liefhebbers van het koningshuis: vanaf maart verschijnt het maandblad Royals niet meer. Dat bevestigt uitgever Roularta in een persbericht. Twee maanden geleden kondigde VTM aan dat het stopt met het televisieprogramma Royalty.

   Roularta verwijst voor zijn beslissing naar de teruglopende verkoop van Royals. Het tijdschrift was afhankelijk van de losse verkoop en die viel de jongste jaren sterk terug.

   Het maandblad verscheen in het Nederlands en het Frans en werd gemaakt door een klein team van vaste medewerkers en een netwerk van freelancers.

2. Toon

   politiek

   Parlement debatteert over armoedecijfers

   

   ‘We voeren een debat op kap van de armen’

   ‘Mensen in armoede hebben lak aan het freewheelen met armoedecijfers.’ Met die woorden zette CD&V-parlementslid Cindy Franssen minister Homans (N-VA) zachtjes op haar plaats. ‘De cijfers blijven al jarenlang constant, of we nu een SPA.- of een N-VA-minister hadden.’

   Eveline Vergauwen

   Kritiek van de partner

   Van een trendbreuk, waar minister Liesbeth Homans (N-VA) zondag mee uitpakte, is geen sprake. Dat vindt toch CD&V. ‘Al elf jaar schommelt het Vlaamse armoederisico tussen de 9,8 procent en de 11,4 procent’, zei Cindy Franssen vanmiddag tijdens het actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement.

   ‘Het blijft onaanvaardbaar dat in Vlaanderen nog steeds meer dan 10 procent in armoede leeft. Dat is de kern van de zaak. Mensen in armoede hebben lak aan het freewheelen met armoedecijfers. (…) Het gaat er niet om om het geweer van schouder te veranderen, maar om zoveel mogelijk schouders onder het armoedebeleid te zetten.’

   Homans moet met cijfers komen

   Homans, de coördinerende minister voor Armoedebestrijding, sprak zondag wél over een significante daling van de armoedecijfers. De oorzaak zou zijn dat de N-VA en deze regering het geweer van schouders veranderden, en inzetten op jobs, jobs, jobs. Niet veel later bleek dat de cijfers die Homans aanhaalde over de situatie in 2014 gingen. Pas halfweg 2014 begon deze Vlaamse regering aan de legislatuur.

   Een actualiteitsdebat vanmiddag in het Vlaams Parlement moest klaarheid brengen over Homans’ beweringen. Maar omdat Homans de eigen cijfers aanvankelijk niet wilde vrijgeven, begon het debat bijna een uur later. (zie hier)

   Boze oppositie

   De oppositie stoorde zich mateloos aan de ‘trendbreuk’ waarover Homans sprak.

   ‘Spreken over een kentering in de armoedecijfers is veel te kort door de bocht’, zei Groen-parlementslid An Moerenhout. ‘Uw communicatie is onjuist en misplaatst.’

   

   SP.A sloot zich daar helemaal bij aan: ‘U zegt dat de armoede daalt, maar de voedselbanken hebben nooit meer aanvragen gehad, het aantal leefloners stijgt, en nooit hebben zoveel mensen schulden gemaakt als vandaag’, wierp Vlaams Parlementslid Bart Van Malderen (SP.A) haar voor de voeten. ‘De armoede in Vlaanderen is hoog en blijft hoog.’

   Homans verdedigt zich

   ‘Ik heb nergens gesproken over een hoerashow, alles kan beter’, repliceerde Homans. ‘Het gaat in mijn ogen wel om een significante daling.’

   Experts spreken nog niet over een trendbreuk (zie hier). De oppositie haalde dat voortdurend aan, waarop de meerderheid allerlei maatregelen tegen armoede opsomde: de bouw van sociale woningen, het uitzonderingstarief voor de kinderopvang voor de allerarmsten, de sociale toeslag in de kinderbijslag.

   Scepsis daarover bij de oppositie lokte bitsige commentaren uit: ‘We zitten een debat te voeren op kap van de armen’, zei Homans. En tegen Moerenhout: ‘Bent u nog voorstander van een daling van de armoede, want ik begin eraan te twijfelen.’

   Bart Somers kalmeert

   Zoals het een burgemeester betaamt, riep Open VLD-fractieleider Bart Somers op tot een sereen debat.

   ‘We moeten ons laten leiden door bescheidenheid, want iedereen in dit parlement behoort tot de middenklasse. Wij kunnen onvoldoende aanvoelen hoe scherp armoede in een leven kan ingrijpen. De uitputting, de schaamte, het isolement, de faalangst: dat alles is voor mensen uit de middenklasse heel moeilijk om in de diepte aan te voelen.’

   Somers riep om op meer in te zetten op het lokale armoedebeleid, dat volgens hem beter in staat is om mensen in armoede tot voorbij de voordeur te volgen.

   En toen was het debat eigenlijk al gedaan

   Maar tot een echt inhoudelijk debat kwam het niet meer. Daarvoor was de wederzijdse afkeer tussen SP.A/Groen enerzijds en de N-VA anderzijds te groot. ‘Bijna 1.000 kinderen leven vandaag op straat, een absolute schande’, besloot Moerenhout (Groen).

   ‘U hebt de hefbomen om armoede aan te pakken, maar u doet het niet, omdat u het niet wil. Armoedebestrijding is geen prioriteit voor deze regering.’

3. Toon

   interview

   Professor Bea Cantillon, armoede-experte

   

   ‘Ook de lagere middenklasse voelt zich bedreigd’

   ‘We hebben nood aan een nieuw sociaal contract’, zegt professor Bea Cantillon van de Universiteit Antwerpen. ‘We staan op een keerpunt. Als gevolg van de globalisering, de digitalisering en de migratiestromen voelt nu ook de lagere middenklasse zich bedreigd. Dat zorgt voor toenemende spanningen in onze maatschappij.’ In Amerika heeft dat alvast Donald Trump als president opgeleverd. Zoiets kan ook in Europa.

   Eric Donckier

   Kort samengevat:
   Veelal wordt aangenomen dat 11 à 12 procent van de Vlamingen onder de armoededrempel zit.
   Vooral werklozen, laaggeschoolden, mensen van allochtone origine en eenoudergezinnen hebben het financieel moeilijk. Bij eenoudergezinnen, vaak alleenstaande moeders met kinderen, loopt het armoedecijfer op tot rond de 30 procent. Bij gepensioneerden loopt de armoede terug, vooral omdat meer vrouwen een eigen pensioen hebben.
   Tewerkstelling is de beste waarborg tegen armoede. Maar er zijn onvoldoende jobs. Bovendien kunnen te veel mensen een job op de reguliere arbeidsmarkt niet aan wegens te laag geschoold. Soms ontbreekt het ook aan de juiste werkattitude. Om dit te verhelpen pleit professor Bea Cantillon voor een nieuw sociaal contract, waarbij men massaal inzet op jobs in de sociale economie voor mensen met een lage scholing. Ze pleit vooral op jobs in de zorgsector. De vraag naar medewerkers in crèches, ziekenhuizen en woonzorgcentra zal verder toenemen.
   Een basisinkomen voor iedereen als alternatief om armoede uit te sluiten, ziet Cantillon niet zitten. Omdat het momenteel onbetaalbaar is en kan leiden tot een overheid die zich terugtrekt.

   Wanneer we terugkijken op pakweg de voorbije 40 jaar, dan is geen andere conclusie mogelijk dan dat we er met zijn allen beter op zijn geworden. Dat zou voor gevolg moeten hebben dat er minder armoede is. Maar dit is niet het geval.

   Hoe groot de armoede is, daar is discussie over. Over het algemeen schommelt het armoedecijfer in Vlaanderen rond de 11 à 12 procent. Voor België is dat 15 procent.

   Onder armoede verstaan we een inkomen dat onder de 60 procent van de mediaan ligt. Met zo’n inkomen kan men wel overleven, maar geen menswaardig bestaan hebben. De toekomstkansen van kinderen in die gezinnen worden meteen al van bij hun geboorte gehypothekeerd. Waardoor armoede een vicieuze cirkel dreigt te worden.

   Meer inkomensongelijkheid

   Bea Cantillon koppelt het begrip armoede ook aan het begrip ongelijkheid. Een recente ING-studie toonde aan dat de financiële crisis van 2008 voor een toename van de inkomensongelijkheid heeft gezorgd. Maar niet in België, met dank aan onze sociale zekerheid.

   ‘Dat is zo. De inkomensverschillen in ons land zijn eerder stabiel. Tegelijk moeten we goed kijken wat er achter die zogenaamde stabiliteit gebeurt. En dan stellen we toch een verdere dualisering van onze maatschappij vast. Met enerzijds een groter wordende groep die profiteert van de globalisering, de technologisering en digitalisering van onze maatschappij, en de toenemende tewerkstelling. Het gaat dan om de hoger geschoolden. En anderzijds een kleinere groep van laaggeschoolden, vaak met een allochtone achtergrond, met sterk groeiende problemen. Onze welvaartsstaat is niet langer in staat om voor hen te zorgen. Ze vallen overal uit de boot. We hebben een nieuw sociaal contract nodig om ook deze mensen mee te nemen.’

   Een nieuw sociaal contract houdt in dat er ook een oud sociaal contract is. Daarmee verwijst Bea Cantillon naar het sociaal akkoord van 1944. De Tweede Wereldoorlog liep naar zijn einde. Werkgevers en vakbonden maakten in Londen afspraken om het land weer op te bouwen. In ruil voor erkenning van het privaat bezit en dat ook kapitaal mag beloond worden, kregen de vakbonden garanties voor goede lonen en een behoorlijk uitgesteld loon. Van de toekomstige regeringen werd dan weer verwacht dat ze regulerend zouden optreden, een stelsel van sociale zekerheid zouden uitbouwen en het ook financieel zouden ondersteunen.

   Dat sociaal akkoord zorgde ervoor dat het land zich snel herstelde van de oorlog, waarbij de armoede de eerste twintig jaar snel terugliep. Maar de jongste veertig jaar blijft de armoede in Vlaanderen rond de 11 procent schommelen.

   Bea Cantillon: ‘Onze samenleving zit in een kramp. De mensen hebben schrik. Wat we nu merken, is dat ook de lagere middenklasse angst heeft om zonder werk te vallen. Ze is bang voor zichzelf en haar kinderen, vanwege de globalisering en de digitalisering die hier jobs doen verdwijnen. En wegens de migratiestromen, waardoor er meer concurrentie komt op de arbeidsmarkt.’

   In Amerika heeft dat alvast gezorgd voor de verkiezingen van Donald Trump.

   ‘We dachten allemaal, toch hier in België, dat de verkiezing van Donald Trump uitgesloten was. Het is wel gebeurd, omdat hij onder meer de zogenaamde “forgotten” aansprak. Binnenkort zijn er verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland. Wat zal dat geven? Overal zien we een sterke opkomst van het populisme.’

   Die kramp waar Bea Cantillon het over heeft, zorgt ook voor een tweede effect.

   ‘Mensen die werkloos zijn of arm, worden meer en meer voor hun verantwoordelijkheid geplaatst. Omdat er veel geld gaat naar de sociale zekerheid, vinden we dat ze iets terug moeten doen. Ondertussen vergeten we dat iedereen geniet van onze sociale zekerheid. Rijk of arm, iedereen ontvangt kinderbijslagen of pensioen, of krijgt zijn gezondheidszorgen terugbetaald.’

   In principe is werk de beste waarborg tegen armoede. Wie werkt, heeft een inkomen en kan zich sociaal gemakkelijker integreren. Maar voor laaggeschoolden is er niet genoeg werk tenzij in de gesubsidieerde sector. De creatie van jobs kon de toename van het aantal mensen op arbeidsleeftijd niet volgen, iets wat vanaf volgend jaar wel verandert want vanaf dan is er meer uitstroom dan instroom.

   

   Maar het probleem van jobs voor laaggeschoolde mensen zal blijven bestaan.

   Daarom zet de regering-Michel in op een verlaging van de loonlasten, vooral op die van de lagere inkomens, via onder meer een taxshift. Die maatregelen plus het feit dat het weer iets beter gaat met onze economie, zorgden de laatste twee jaar voor 100.000 bijkomende banen, vooral in de privé.

   Alleen, de werkloosheid is nog altijd hoog. Nauwelijks 40 procent van de laaggeschoolden heeft werk. Dat is al drie decennia zo. Bovendien stellen we spanningen vast op de arbeidsmarkt. Ondanks de nog te hoge werkloosheid raken vacatures niet altijd ingevuld. Dat komt omdat werklozen te laag geschoold zijn voor de openstaande vacatures of de lonen te laag zijn.

   ‘Het inkomen van een alleenstaande moeder die voltijds aan een minimumloon werkt, ligt onder de armoededrempel en bedraagt niet veel meer dan een werkloosheidsuitkering in de eerste periode. Het verschil is te klein, omdat wie werkt ook kosten heeft.’
   ‘De taxshift heeft de regering miljarden euro gekost. Maar de lastenverlagingen zijn blind en helpen niet om de mensen die nu uit de boot vallen alsnog mee te krijgen. Daar is meer voor nodig.’

   Dat ‘meer’ is een nieuw sociaal contract.

   ‘In dat nieuw sociaal contract moeten we onze waarden van solidariteit, vrijheid en broederlijkheid vastleggen en samen afspreken hoe we die invullen. Het uiteindelijke doel moet zijn dat wie we nu niet meekrijgen op onze arbeidsmarkt toch een plaats krijgt in onze samenleving, en dat we kiezen voor jobs die de kwaliteit van de samenleving verbeteren. In de zorgsector bijvoorbeeld.’

   Uiteraard is het dan de vraag wat we allemaal in dat sociaal contract steken.

   ‘We moeten er op de eerste plaats alles aan doen om alle aanwezige talenten te ontwikkelen. Dat is nu nog lang niet het geval. Veel mensen van allochtone origine zijn niet mee. De hervorming van het secundair onderwijs had dit voor een stuk kunnen verhelpen. Dat is te weinig gebeurd. Blijkbaar is de sense of urgency er nog niet.’

   En op de tweede plaats moeten we volgens professor Cantillon massaal inzetten op de creatie van jobs voor mensen met een lage scholing.

   ‘Ik denk dan in het bijzonder aan jobs in de sociale economie. De dienstencheques zijn een zeer goed systeem. Werk dat anders niet zou worden gedaan of hoogstens in het zwart, gebeurt nu wel. Het is altijd zinvol en vaak ook werkbaar werk. Het brengt mensen bij elkaar en zorgt voor eigenwaarde.’

   Jobs in de sociale economie worden vaak gezien als jobs die moeten zorgen voor doorstroming naar de reguliere arbeidsmarkt.

   ‘Doorstroming naar wat? Naar de banen die er niet zijn? Er is niets mis met jobs in de sociale economie. Een uitdaging hier is om sociale economie nog meer te linken aan ecologie.’

   Vooral in de zorgsector zijn er volgens Bea Cantillon nog veel mogelijkheden.

   ‘Zorgarbeid is duur voor de gebruikers. In een woonzorgcentrum betaalt men al snel 57 tot 63 euro per dag. Veel mensen kunnen dat met hun laag pensioen niet eens betalen. En dan houden we nog geen rekening met het feit dat de overheid daar eenzelfde bedrag bovenop doet. Maar in alle woonzorgcentra is er, net zoals in de crèches en de ziekenhuizen, te weinig personeel. Het geld dat we nu vaak blind besteden aan lastenverlagingen, kunnen we beter steken in de creatie van jobs in de zorgsector.’

   Voor Bea Cantillon is geen enkele twijfel mogelijk. Onze maatschappij is rijk genoeg om te betalen voor een meer kwalitatieve samenleving voor iedereen. We moeten het alleen maar willen en ons sociaal stelsel iets meer progressief maken, zoals ons belastingstelsel.

   ‘We zitten met een omslag naar een andere economische ordening. We riskeren een verdere dualisering. Dat kan alleen maar tot meer spanningen leiden. Dat moeten we voorkomen.’

   Een denkspoor dat ook wel eens naar voren wordt geschoven om armoede te voorkomen, is de invoering van een basisinkomen voor iedereen. Maar dat ziet de professor niet meteen zitten.

   ‘Een basisinkomen van bijvoorbeeld 800 euro per maand heeft geen zin. En een basisinkomen van 1.500 euro per maand is nu niet betaalbaar. Maar ook principieel ben ik niet voor een basisinkomen. Het houdt het risico in dat de overheid zich dan terugtrekt en iedereen voor de rest maar voor zichzelf moet zorgen.’

   Het brengt ons bij de vraag wat ieders individuele verantwoordelijkheid is. Moet de overheid dan voor alles zorgen?

   ‘Een samenleving kan men onmogelijk organiseren zonder individuele verantwoordelijkheid en wederkerigheid. Dat is een algemeen principe, dat men evenwel niet gelijk mag stellen met ‘voor wat hoort wat’. Het gaat over het nut van iemand voor de samenleving en wat we voor elkaar betekenen. Dat kan werk zijn. Maar het kan ook de spilfiguur zijn in de wijkwerking. Alle mensen willen iets betekenen voor een ander.’

   Overigens vindt Bea Cantillon dat er ook op Europees niveau een maatschappelijk contract zou moeten komen.

   ‘Ik hoop echt dat Junckers ‘Pillar of social rights’ er snel komt.’
4. Toon

   Salafisme in BelgIë

   Over 650 imams, ressentiment en ‘halal waterzooi’

   

   Islamologen twisten over moskeeën als rekruteringsmachines

   Is er een link – en hoe sterk is die – tussen het salafisme in bepaalde moskeeën en het jihadisme? Volgens het Ocad-rapport wel, maar niet alle islamologen kunnen zich daarin vinden. Wel vragen ze om dringend werk te maken van de erkenning van moskeeën en een degelijke (niet-universitaire) imamopleiding.

   Marjan Justaert

   De rol die de moskeeën spelen in het radicaliseringsproces dat Foreign- en Homegrown Terrorist Fighters doormaken, is dezer dagen brandend actueel. Volgens het rapport van het Coördinatieorgaan voor de Dreigingsanalyse Ocad, waarover De Standaard vandaag bericht i s er een duidelijk verband tussen de radicale islam en IS.

   Maar iemand als politicoloog Rik Coolsaet (UGent vindt dat het aspect ‘religie’ vooral niet overschat mag worden. Radicalisering heeft volgens hem veeleer te maken met sociale frustratie.

   Opgelet: straks komen ze vrij

   In de parlementaire onderzoekscommissie 22/3 blijkt vandaag dat het onderwerp diepe verdeeldheid creëert onder islamologen.

   Corinne Torrekens (ULB), in Franstalig België een klinkende naam als het gaat over (de)radicalisering, ondervindt dat Foreign- en Homegrown Terrorist Fighters vooral buiten de moskee radicaliseren.

   ‘Het fenomeen bestaat wel. In Verviers, Brussel en Vilvoorde hebben we gezien hoe er aan de uitgang van de moskee salafistische pamfletten werden uitgedeeld, of hoe haatpredikers – dikwijls gevormd in het buitenland – terroristisch geweld verheerlijken. Maar het is een minderheid.’

   ‘De meesten radicaliseren via sociale media, in de gevangenis of in de sportclub. Over de gevangenis gesproken: straks komen heel wat Sharia4Belgium-veroordeelden vrij, mannen die we destijds collectief onderschat hebben omdat ze zo karikaturaal waren.’

   Die waarschuwing werd in de commissie eerder al uitgesproken door Jaak Raes, de topman van de Staatsveiligheid. We moeten ons erop voorbereiden dat ze straks (in 2017) vrijkomen, luidt het.

   

   Ze voelen zich erg geïsoleerd

   Torrekens wijst erop dat moslimimmigranten van de tweede en derde generatie zich veel geïsoleerder voelen dan hun ouders, die zich als ‘Belgen’ beschouw(d)en.

   ‘Er zijn nog altijd jonge moslims die enorme problemen hebben met het Nederlands of het Frans, ook al zijn ze hier geboren. Die taalbarrière maakt mee dat ze zich ‘anders’ voelen. Er is een sociale afstand die ze in stand houden door zich te wentelen in een soort van slachtofferschap. De propaganda van IS speelt meesterlijk in op dat gevoel, het wordt als het ware geïnstrumentaliseerd om hen te rekruteren.’

   Andere specialist, (deels) andere visie

   Maar volgens Felice Dassetto (UCL), evengoed een autoriteit in het domein, heeft de (radicale) islam verschillende fases doorgemaakt en zijn we aanbeland op een punt waarop de band tussen salafisme en jihadisme/terrorisme niet langer te ontkennen valt.

   Het heeft geen zin om die evolutie los te zien van de evolutie in de rest van de wereld, stelt hij. ‘We mogen wat gebeurt in Europa niet scheiden van wat gebeurt in de Arabische wereld. Daar heerst een logique de ressentiment, die voedt de drang en de absolute wil van de moslims om hun “islam” een belangrijke plaats te geven in de geopolitieke wereld.’

   ‘Te weinig moslims kunnen intellectueel tegengewicht bieden’

   ‘De rol van de moskeeën is evenwel minder groot dan vroeger’, erkent hij. ‘Sinds 9/11 weten ze dat ze sterk gecontroleerd worden.’

   Dassetto pleit ervoor om de hand in eigen boezem te steken. ‘Het is niet juist om alles op de buitenlandse predikers en de financieringsstromen uit het buitenland te steken, ook ons land draagt hierin een verantwoordelijkheid. We kunnen niet wegkijken.’

   Eén van de problemen is dat er in ons land maar weinig moslims zijn die een intellectueel tegengewicht kunnen bieden. De ‘moslimintelligentsia’ komt op, maar ze moet veel meer gesteund worden.

   Torrekens: ‘Als je in een islamitische bibliotheek binnenkomt, zie je effectief voornamelijk fundamentalistische literatuur. Waarom? Omdat een machine de guerre die bibliotheek financiert. Er bestaan progressieve teksten, maar die worden niet vertaald of verdeeld in ons land. De langverwachte erkenning van de moskeeën kan daar mogelijk bij helpen.’

   Erken moskeeën, leid imams op

   De erkenning van de moskeeën – waar België vaart achter moet zetten – is een ding, even belangrijk is een degelijke opleiding voor imams. ‘Het gebrek aan vorming is een fundamenteel probleem en er worden te veel microdebatten gevoerd op het niveau van de gemeenschappen, maar we moeten hier echt tijd voor maken’, aldus ULB-professor Torrekens. Ons land telt om en bij de 650 imams, waarvan er 89 zijn erkend. Ter vergelijking: er zijn zo’n 350 moskeeën, daarvan zijn er 81 erkend.

   Dassetto vult aan: ‘We mogen niet inzetten op dure universitaire cursussen islamkunde en theologie, dat zou weggegooid geld zijn. Interessanter is om een gedegen opleiding op maat van de imams te voorzien.’

   Hoop op een Belgische islam

   Er is een toekomst voor een Belgische islam, menen ze allebei – op dat punt zijn ze het wel eens. Een islam van halal waterzooi, transparante en erkende moskeeën, en ingeburgerde moslims van alle generaties. Maar dan moet de overheid een tandje bijsteken.

   ‘Symbooldiscussies over de hoofddoek gaan ons niet vooruit helpen’, klinkt het nog. ‘Die rollen alleen de rode loper uit voor IS.’

   Politieke reacties:
   Het Ocad-rapport heeft ook heel wat politici wakker geschud. Kamerlid Georges Dallemagne (CDH) noemt het wahabisme ‘een van de grote, zo niet het grootste probleem, voor onze samenleving in de toekomst’. Ook Veli Yüksel (CD&V) vindt dat er snel werk moet gemaakt worden van een ‘officiële islam’, waardoor die uit de grijze zone wordt gehaald.
   Groen reageert bezorgd en wil de banden met Saud-Arabië dringend herzien. En Vlaams Belang roept de hoofdstad, de Brusselse regering én minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) op om de omstreden ‘Moslimbeurs’ of Foire Musulmane in Brussel, waar voornamelijk salafistische literatuur verspreid wordt, voortaan niet meer te laten plaatsvinden.
   Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten leest in het Ocad-rapport een bewijs van de noodkreet die ze een tiental dagen geleden in De Standaard uitte: er is onder onze neus een parallelle samenleving ontstaan en we mogen dat niet laten gebeuren. ‘Het is echt tijd voor een wake-upcall’, aldus Rutten.
   Haar partij heeft, onder leiding van Kamerlid Annemie Turtelboom, een resolutie klaar om de financieringsstromen vanuit Saudi-Arabië naar België veel helderder in beeld te brengen en zo nodig droog te leggen. Er moet volgens de liberalen dringend gedebatteerd worden over een methode om dat probleem aan te pakken.

5. Toon

   een goed idee

   Onwetendheid, geen toegang tot zorg en vergetelheid spelen rol

   

   Ouders, laat u vaccineren en bescherm uw kinderen

   Veel peuters zijn ingeënt tegen ziektes die mensenlevens kunnen eisen. Bij hun ouders is er veel marge voor verbetering. Een vaccin tegen kinkhoest tijdens de zwangerschap beschermt het kind tot het zijn eerste eigen prikje krijgt.

   Maxie Eckert

   1. Hoe goed zijn we beschermd door vaccins?

   Over het algemeen is de vaccinatiegraad in Vlaanderen hoog, zo blijkt uit een studie van de UAntwerpen en de KU Leuven in opdracht van de Vlaamse overheid. Tegen de meeste ziektes waarvoor er een vaccin is dat de overheid aanbeveelt, is meer dan 90 procent van de peuters ingeënt. Dat is belangrijk, want de kinderen voorkomen zo dat ziektes zoals polio, difterie, kinkhoest, mazelen en bof zich kunnen verspreiden. De besmettingsketen wordt, als toch een geval de kop opsteekt, door de ingeënte kinderen onderbroken.

   De 16-jarigen doen het iets minder goed dan de kleine kinderen, al stijgt in die groep de vaccinatiegraad voor de meeste ziektes. Voor mazelen, bof en rubella wordt in die groep evenwel nog geen vaccinatiegraad van 95 procent gehaald, de ‘eliminatiegraad’ die nodig is om de ziekte te stoppen.

   De grootste zorg van de experts is de groep jonge dertigers, waaronder heel wat jonge ouders. Onder hen zegt slechts 46 procent van de vaders en 56 procent van de moeders beschermd te zijn tegen mazelen. Dat is voor jonge kinderen niet zonder gevaar. Baby’s krijgen pas op de leeftijd van 12 maanden een eerste inenting tegen mazelen. Veel gezinnen met kleine kinderen zijn dus uiterst kwetsbaar voor de ziekte.

   Bovendien laten zich nog lang niet alle aanstaande moeders vaccineren tegen kinkhoest. Het vaccin is sinds juli 2014 gratis voor alle zwangere vrouwen. In 2016 maakte daar slechts 58 procent van de zwangere vrouwen gebruik van. Nochtans beschermen ze met dat vaccin niet alleen zichzelf, maar ook hun kind. De antistoffen die de vrouw aanmaakt, gaan tijdens de zwangerschap over op het kind. De baby is daarmee ook na de geboorte beschermd – zelfs tot het moment dat het zijn eerste eigen prikje tegen kinkhoest krijgt.

   

   2. Vroeger maakten kinderen de ziektes gewoon door. Waarom moeten ze nu allemaal gevaccineerd worden?

   Omdat de ziektes niet altijd onschuldig verlopen. Kinkhoest, bijvoorbeeld, is terug van weggeweest. Al drie jaar op rij worden er jaarlijks meer dan duizend gevallen gemeld, terwijl het er in 2011 geen 150 waren. Een zuigeling die kinkhoest heeft, wordt daar ernstig ziek van. Kleine baby’s hebben nog niet de kracht om de slijmen op te hoesten. Ze stoppen daardoor soms met ademen. In de herfst en winter van 2011-2012 stierven er in ons land kinderen aan.

   Ook mazelen kunnen gevaarlijk zijn. In 2014 was er een uitbraak in een crèche in Zwijndrecht, waarbij 28 kinderen jonger dan één jaar (dus vóór hun eerste mazelenprikje) ziek werden. Een deel moest opgenomen worden in het ziekenhuis. In het ergste geval leidt een infectie met mazelen tot een longontsteking of een ontsteking van de hersenen, die blijvende schade kan veroorzaken. Eén kind uit de Zwijndrechtse crèche liep een hersenontsteking op.

   3. Wie zijn de mensen die zichzelf of hun kinderen niet laten inenten?

   In Vlaanderen is er een groot vertrouwen in inentingen, zo blijkt uit de vaccinatiegraad-studie. Meer dan 90 procent zegt een groot tot zeer groot vertrouwen te hebben. Ouders zijn zich er ook van bewust dat ze met een vaccin niet alleen hun eigen kind beschermen maar ook anderen.

   De situatie is hier dus helemaal anders dan in Nederland of Duitsland, waar er grote groepen zijn die zich principieel, bijvoorbeeld om geloofsredenen, tegen vaccins kanten. In Nederland is vooral in de ‘biblebelt’ de vaccinatiegraad laag. De uitbraak in de Zwijndrechtse crèche overigens is zeer waarschijnlijk te wijten aan een besmetting van een medewerkster die in de Nederlandse biblebelt op bezoek was geweest.

   Hier is de situatie complexer. Uit de analyse van de onderzoekers blijkt dat kinderen van ouders met niet-Belgische origine vaker onvolledig of niet gevaccineerd zijn.

   De cijfers over de kinkhoestvaccins tijdens de zwangerschap wijzen in dezelfde richting. Onder de vrouwen die vorig jaar zwanger waren en zich niet lieten inenten tegen kinkhoest, zijn er bovengemiddeld veel met een laag gezinsinkomen.

   In Vlaanderen spelen dus veeleer onwetendheid, geen toegang tot zorg en vergetelheid een rol dan het weigeren van vaccins.

   4. Wat moet er gedaan worden om de vaccinatiegraad te verhogen?

   Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) ziet, zeker wat de zwangere vrouwen betreft, een belangrijke taak weggelegd voor zorgverleners. Uit de analyse blijkt dat vrouwen die vorig jaar geen kinkhoestvaccin en/of griepvaccin (alleen nuttig tijdens het griepseizoen) kregen tijdens de zwangerschap, vaak aangaven dat hen de vaccinatie niet werd aangeboden of dat zorgverleners het zelfs hadden afgeraden.

   ‘Het kinkhoestvaccin wordt inderdaad vaak bij een tweede of derde zwangerschap afgeraden’, aldus professor Heide Theeten. ‘Terwijl vrouwen het bij elke zwangerschap opnieuw zouden moeten krijgen.’

   Vandeurzen wil de zorgverleners versterkt informeren. ‘We moeten nog meer onze gezondheidswerkers motiveren om de zwangere vrouwen het juiste vaccin op het juiste moment aan te raden en toe te dienen’, klinkt het.

   5. Hoe kan ik nagaan of ik voldoende ben ingeënt?

   Elk vaccin heeft een eigen vaccinatieschema: leeftijd waarop het wordt gegeven, eventuele opvolgdosissen.

   Of u alle nodige vaccins hebt gekregen, staat in het vaccinatieboekje. Van veel Vlamingen, met name kinderen en jongeren, zijn intussen de vaccinatiedata opgeslagen in een centrale databank, Vaccinnet. Veel huisartsen gebruiken die toepassing. U kunt ze ook zelf thuis raadplegen met de ‘Patient HealthViewer’, die gratis op de websites van de ziekenfondsen gedownload kan worden. U moet dan uw elektronische identiteitskaart bij de hand hebben.

   Als uw gegevens niet in Vaccinnet staan, u uw vaccinatieboekje kwijt bent en uw huisarts niets op papier heeft staan, overlegt u het best met hem of haar of een nieuw vaccin laten zetten zinvol is.

6. Toon

   oei

   Werkgevers en vakbonden vrezen voor 60.000 jobs

   

   TUI en Thomas Cook gegijzeld op Zaventem

   De twee grote touroperators Tui en Thomas Cook, die bijna 90 procent van de Belgische vakantiemarkt in handen hebben, hopen dat het gezond verstand het wint in het debat van de Brusselse geluidsnormen. ‘Zo niet wordt het een ramp.’

   Pascal Dendooven

   De reisorganisatoren Tui (het vroegere JetAir) en Thomas Cook (Neckermann, Pegase, Thomas Cook...) zeggen dat de nieuwe Brusselse geluidsnormen een ingrijpende impact dreigen te hebben op hun activiteiten.

   ‘Heel wat van onze vluchten vinden vroeg in de ochtend plaats. Klanten vinden het leuk om vroeg op hun bestemming te komen en zo nog van hun eerste vakantiedag te kunnen genieten. Voor ons is het ook een belangrijke rendementskwestie’, zeggen Piet Demeyere, woordvoerder van Tui, en Koen Van den Bosch, woordvoerder van Thomas Cook, elk afzonderlijk.

   De vliegtuigen die Tui en Thomas Cook ’s ochtends vroeg op Zaventem laten vertrekken, kunnen rendabeler ingezet worden dan vliegtuigen die ’s middags opstijgen.

   ‘Als we ’s ochtends vertrekken, kunnen de vliegtuigen twee keer per dag de bestemming aandoen. Dat is noodzakelijk om de zware investeringen in onze vloot rendabel te maken’, zegt Koen Van den Bosch van Thomas Cook.

   

   Gebonden aan Zaventem

   Als dat voor Thomas Cook Airlines Belgium, met zijn vijf A 320-toestellen voor de Belgische markt, al zo is, is dat zeker het geval voor Tui, dat 25 toestellen heeft. Brussel wil vliegtuigen die tussen zes en zeven uur ’s ochtends over het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vliegen en die de nieuwe geluidsnormen overschrijven een boete geven van 6.000 euro.

   Ryanair heeft al gezegd dat het daardoor voor zijn verdere groei niet meer op Zaventem rekent maar opnieuw terugvalt op Charleroi. Dat is geen optie voor Tui en Thomas Cook. Beide organisaties hebben al hun vluchten op Zaventem gecentraliseerd. Tui heeft er ook een groot deel van zijn organisatie ondergebracht en telt op Zaventem meer dan 1.000 medewerkers. Bovendien heeft Tui geïnvesteerd in een hangar om zelf het onderhoud van vliegtuigen te kunnen doen. ‘Dat verplaats je allemaal niet zomaar naar een andere luchthaven. Ryanair is vanuit Charleroi gegroeid en heeft later Zaventem toegevoegd. Voor hen is het veel makkelijker om te schuiven’, zegt Piet Demeyere.

   ‘Er is geen plan B’

   ‘We zijn afhankelijk van Zaventem en hebben dan ook geen plan B. We blijven overtuigd dat er een oplossing moet komen’, zegt Demeyere.

   Hij wijst erop dat niemand anders in Europa zulke strenge geluidsnormen voor vliegtuigen hanteert als Brussel.

   Van den Bosch (Thomas Cook) zegt dat België in het buitenland een probleem krijgt. ‘Hoe kan je daar uitleggen dat in Vlaanderen de nacht tot zes uur duurt en in Brussel tot zeven uur? Hoe moet je uitleggen dat één overheid (in de praktijk het federale overheidsbedrijf Belgocontrol, red.) je oplegt bepaalde routes te volgen én een andere overheid je daar vervolgens voor beboet?’

   Van den Bosch wijst erop dat de routing opgelegd wordt en dat die in functie van verkeersdrukte en weersomstandigheden op het laatste moment kan wijzigen. Dat betekent dat een vliegtuig dat eerst dacht de boetezone te kunnen vermijden plotseling toch verplicht wordt een route te nemen waarvoor strengere geluidsnormen gelden.

   Beide hopen op creativiteit

   Demeyere zegt dat Tui hoopt dat er een opening komt. Brussel zou bijvoorbeeld kunnen afzien van de ongewoon strenge geluidsnormen en in ruil zouden luchtvaartmaatschappij enkel hun stilste vliegtuigen ’s ochtends nog inzetten. Zowel Tui als Thomas Cook wijst erop at het sowieso een jonge vloot heeft.

   Van de 25 vliegtuigen die Tui in Brussel inzet, zijn er in functie van de dag zes tot tien vluchten die tussen 6 uur en 7 uur ’s ochtends opstijgen. ‘Het is dus geen klein probleem. En je kan het niet oplossen door de vluchten een uurtje te verlaten. Je bent afhankelijk van de beschikbare slots op de luchthaven van vertrek én op de luchthaven van bestemming. De routes heb je evenmin zelf in de hand. Die worden mee bepaald door drukte en weersomstandigheden. Deze industrie heeft nood aan een stabiele vliegwet, anders werkt het niet.’

   Vakbonden en werkgevers slaan alarm

   Michael O Leary, baas van Ryanair, sprak eerder over ‘crazy’ geluidsnormen op Brussel. Ook Arnaud Feist, ceo van Brussels Airport, schreef vorige week al de 18 betrokken regeringsleiders aan om te wijzen op de economische schade die dreigt voor Zaventem.

   Afgelopen maandag waarschuwden ook al de Groep van tien (werkgevers en werknemers) voor mogelijk banenverlies. Verschillende cargo-maatschappijen hebbben al gezegd dat ze Zaventem de rug zullen toekeren. Anderen beraden zich.

   Maar ook gewone passagiersvliegtuigen worden nu getroffen. Ryanair is nu op Zaventem al de nummer twee met 2,6 miljoen reizigers. Het was de bedoeling dat uit te bouwen tot 3,6 miljoen maar die expansie wordt nu bevroren.

   Vakbonden en werkgevers hebben ondertussen de website keepourairportjobs gelanceerd. Ze waarschuwen dat er 60.000 jobs op het spel stan. Ze pleiten om het oude geluidsregime te handhaven en een voor iedereen leefbaar compromis te vinden.

   Nieuw overleg?

   De nieuwe geluidsnormen gaan normaal op 22 februari in na het aflopen van het belangenconflict dat Vlaanderen heeft ingeroepen. Op 20 februari vindt overleg plaats tussen de federale regering en de deelstaten. Vlaanderen kan bij gebrek aan oplossing een tweede keer een belangenconflict inroepen.

   Dat bevriest de invoering van de nieuwe normen met 60 dagen. Maar dat biedt geen rechtszekerheid aan de bedrijven. Vandaar dat sommigen nu al het zekere voor het onzekere kiezen en Zaventem verlaten. Dat riskeert blijvend banenverlies tot gevolg te hebben.

7. Toon

   Het beeld

   Verdwijnpunt

   

   De voorbije nacht woedde een felle brand in een sloppenwijk van de Filipijnse hoofdstad Manila. Dit overzichtsbeeld plaatst de schade letterlijk in perspectief.

   Er loopt een aantal diagonale lijnen door het beeld. De meest dominante lijn is de witte grensmuur van de wijk. Achter die muur is alles uitgebrand, voor die muur ligt er nog wat zwart geblakerd puin.

   De volgende lijn is een rij auto’s en riksja’s die zich een weg banen tussen het puin en de 3000 gezinnen die op straat kamperen bij wat ze konden redden van hun inboedel.

   De mensen met hun kleurrijke inboedel staan opgesteld in weer twee lijnen met daartussen een voetpad.

   De overheid is nu naarstig op zoek naar een onderkomen voor de slachtoffers. Al deze lijnen komen samen in de achtergrond, het centrum van Manila. Zowel voor het perspectief van dit beeld als voor de gezinnen het verdwijnpunt. (kdw)

8. Toon

   analyse

   Wilders voert campagne met zijn smartphone

   

   Wilders heeft de media niet nodig

   De PVV-campagne wordt vooral gevoerd vanaf de mobiele telefoon van Geert Wilders. In gesprek gaan met kiezers? Daar heeft de PVV geen nood aan.

   Enzo van Steenbergen, NRC Next

   Twee keer bedankte PVV-leider Geert Wilders dinsdag ‘alle hoofdredacties’. Hij glimlachte er tevreden bij. Zonder de media had hij nooit zo veel aandacht kunnen krijgen voor zijn gefotoshopte tweet van D66-leider Alexander Pechtold als demonstrant tussen Hamas-sympathisanten.

   Waarom zou hij de straat nog op gaan om met kiezers te praten, zijn partijprogramma uit te leggen, interviews te geven?

   Geen enkele politieke tegenstander negeerde de tweet en alle nieuwsprogramma’s brachten het. Pechtold zelf overweegt nu om aangifte te doen tegen Wilders, hij schreef op Facebook dat zo’n bericht ‘mensen op verkeerde ideeën kan brengen’. Volgens Jesse Klaver (GroenLinks) tast Wilders zijn geloofwaardigheid aan met dit ‘nepnieuws’. PvdA-lijsttrekker Lodewijk Asscher hield het kort op Twitter: ‘Delete your account’.

   Iedereen praat over hem

   Eén tweet en iedereen praat over hem. Wilders stelde het zelf vast:

   ‘1 tweetje. 180 tekens en een oude nepfoto uit 2009. EenVandaag, RTL Nieuws, NOS Journaal, Nieuwsuur, RTL Late Night, Jinek.’ #ilovetwitter

   De campagne van de PVV gaat niet over de PVV. Ze gaat over Geert Wilders. Het is niet de bedoeling dat een ander kandidaat-Kamerlid aandacht krijgt. Twee van hen zeggen dat ze hebben ‘begrepen’ dat ze niet met journalisten mogen praten. De meeste kandidaten beantwoorden berichten niet.

   

   ‘De straat op? Dat is moeilijk’

   Ook over de campagne praten ze niet. ‘We zijn bezig’, zei Fleur Agema, nummer twee op de kandidatenlijst, enkele weken terug. Gaat de PVV nog de straat op? ‘Dat is voor ons moeilijk. De overheid betaalt alleen de beveiliging van Geert Wilders’, zei Agema. ‘Verder wil ik er niet over uitweiden.’

   Tweede Kamerlid Sietse Fritsma, die bij de campagne betrokken is, loopt snel door. ‘Bel persvoorlichting maar.’ Daar wordt de telefoon zelden opgenomen. Ook voor buitenlandse journalisten is de PVV zo goed als onbereikbaar.

   VVD-leider Mark Rutte ging maanden geleden al met de campagnebus ‘Bakkie Doen’ op pad. GroenLinks organiseert de ene ‘meet-up’ na de andere. SP-leider Emile Roemer reisde naar Groningen om gedupeerden van de aardbevingen te spreken.

   Er gaat geen avond voorbij of kandidaten van allerlei partijen gaan met elkaar in debat.

   De PVV krijgt uitnodigingen maar komt eigenlijk nooit. Agema zou meedoen aan een groot zorgdebat in het Amsterdamse theater Carré. Nadat ze had toegezegd, trok ze zich bijna meteen weer terug. Uitleg kreeg de organisatie niet.

   Wilders op campagne... in Koblenz

   Wilders zelf had de afgelopen weken één publiek optreden. In het Duitse Koblenz. En dat had weinig te maken met de Nederlandse verkiezingen. Hij was er samen met Europese geestverwanten zoals Marine Le Pen (Front National) en Frauke Petry (Alternative für Deutschland).

   Zijn toespraak, in het Duits, ging over de ‘patriottische lente’ die Wilders ziet aanbreken in Europa en de dreiging die hij ziet in de islam: ‘Als we niets doen, houden we op te bestaan.’

   

   Programma van één A4’tje

   Voor ‘binnenlandse plannen’ kunnen PVV-stemmers alleen afgaan op het programma (één A4’tje – CDA en D66 schreven meer dan honderd kantjes) en op zeer spaarzame lokale avondjes voor vrijwilligers en nieuwelingen, waar journalisten worden weggehouden.

   De belangrijkste punten van het A4’tje van de PVV: ‘grenzen dicht’ voor asielzoekers en immigranten uit islamitische landen; Nederland uit de EU; eigen risico in de zorg afschaffen; pensioen-leeftijd op 65 jaar; meer handen aan het bed in de zorg.

   Hoe Wilders dat wil bereiken, is onduidelijk. Bijna alle andere partijen hebben samenwerking uitgesloten.

   Wilders creëert schaarste

   Zo nu en dan zoekt Wilders media-aandacht. Niet vaak, hij wil in traditionele media schaarste creëren. Zodra hij wel iets zegt, wordt het op die manier groot nieuws. Toen de Amerikaanse president Donald Trump eind januari bekendmaakte moslims uit zeven landen tijdelijk geen toegang meer te verlenen tot de Verenigde Staten, had Wilders zo’n moment.

   Hij noemde Trump ‘een verademing’, herhaalde dat hij de Nederlandse grenzen wil sluiten voor immigranten en vluchtelingen en voegde eraan toe: ‘Ik hoop zelf zo’n leider te worden.’

   Online daarentegen...

   Online is Wilders voortdurend actief. Wilders heeft 761.000 volgers op Twitter. Dat is meer dan minister-president Mark Rutte (748.000), Alexander Pechtold (564.000) of Lodewijk Asscher (197.000).

   Berichten over Rutte die wordt uitgemaakt voor ‘leugenaar’ zijn onder Wilders’ volgers populair. Van kritische vragen moet Wilders weinig hebben. Zulke volgers blokkeert hij meestal.

   De hele PVV-campagne bestaat bijna alleen uit het scherm van Wilders’ telefoon, vanuit zijn Haagse kantoor op de beveiligde PVV-gang in de Tweede Kamer. Ze brengt hem succes en kost nauwelijks geld.

   Goeie peilingen, trouwe aanhangers

   In de Peilingwijzer, een gewogen gemiddelde van vijf grote peilingen, is de PVV keer op keer de grootste. Op dit moment staat ze op 27 tot 31 zetels in de Tweede Kamer (150 zetels in totaal). Misschien nog belangrijker: van alle partijen heeft de PVV veruit de trouwste aanhang, zag onderzoeksbureau Ipsos. Meer dan de helft van de PVV-stemmers overweegt alleen de PVV. Bij andere partijen ligt het aandeel kiezers met een unieke voorkeur tussen de 20 en 30 procent.

   Vorige week legde PVV-Kamerlid Martin Bosma uit waarom zijn partij niet meedoet aan het NOS-radiodebat. ‘De echte reden is dat de hele verkiezingscampagne over Geert Wilders gaat, dus waarom moet hij bij al die debatten aanwezig zijn? Het gaat toch wel over ons.’

   Debatten Waar Geert Wilders wél opduikt
   Het lijkt erop dat Wilders zich de laatste weken van de campagne wat meer zal laten zien.
   Hij doet in ieder geval mee aan het RTL-premiersdebat, zondag over twee weken. Ook heeft hij medewerking toegezegd aan het NOS-televisiedebat, een dag voor de verkiezingen.
   En zondag geeft Wilders zijn eerste grote ‘Nederlandse’ interview, afgezien van een gesprek voor Libelle tv. Het wordt een ochtendgesprek bij Wakker Nederland, een televisieprogramma met rechtse signatuur.
9. Toon

   doorlezer

   Waar komt die gevaarlijke ‘Canard’ vandaan?

   

   Geen advertenties, geen website en toch winstgevend

   Voor de derde week op rij pakt Le Canard Enchaîné uit met onthullingen in wat intussen ‘Penelopegate’ is gaan heten. Le Canard quoi?

   Karin De Ruyter

   François Fillon mag dan vast van plan zijn om zijn campagne opnieuw op gang te trekken, dat is zonder Le Canard Enchaîné gerekend. Het blad draaide gisteren de duimschroeven nog wat harder aan. Fillon betaalde niet alleen honderdduizenden euro’s loon aan zijn vrouw Penelope voor werk dat ze, volgens Le Canard, niet verrichtte, ze kreeg ook nog eens in totaal 45.000 euro ontslagvergoedingen uitbetaald, schreef het blad gisteren.

   Voor de periode 1998-2002 kreeg ze 16.000 euro uitbetaald, wat neerkomt op vijf maandsalarissen. Volgens de cijfers die Fillon zelf maandag op zijn website publiceerde, ‘verdiende’ Penelope in die bewuste periode 165.686 euro netto. In november 2013 kreeg ze volgens Le Canard nog eens 29.000 euro ontslagvergoeding - voor 17 maanden ‘werk’ waarvoor ze (volgens Fillon) 65.839 euro ontving.

   Fillon ontkende de berichten bij hoog en bij laag. Volgens hem zaten de ontslagvergoedingen inbegrepen in de bedragen die hij op zijn website had gepubliceerd.

   Le Canard is zelden fout

   Afgaande op de reputatie en de track record van het blad, is de kans dat Le Canard Enchaîné het bij het verkeerde eind heeft echter relatief klein. En die track record is behoorlijk lang: vorig jaar vierde Le Canard zijn honderdste verjaardag. Het is daarmee een van de oudste nog bestaande titels in Frankrijk.

   

   Le Canard Enchaîné werd opgericht in 1915, door journalist Maurice Maréchal en zijn vrouw Jeanne. Het blad hield het slechts een vijftal nummers vol, verdween, maar werd in 1916 opnieuw gelanceerd. Vandaar dat de centenaire pas in 2016 gevierd werd.

   Dat gebeurde relatief bescheiden, onder meer met de publicatie van een boek over de eigen geschiedenis. ‘Honderd jaar humor en vrijheid’, heette het. Die twee adjectieven tekenen voluit de spirit en de mentaliteit van het blad.

   Waar komt die rare naam vandaan?

   De naam ‘Le Canard Enchaîné’ haalde oprichter Maréchal bij de krant L’Homme libre, die was opgericht door de legendarische radicaal-linkse politicus Georges Clémenceau.

   Toen L’Homme libre in het begin van de Eerste Wereldoorlog gecensureerd werd vanwege haar kritische houding tegenover de toenmalige regering, veranderde Clémenceau veranderde de naam van zijn krant in L’Homme enchaîné, de geketende man.

   Meteen had Maréchal de naam gevonden voor zijn ‘canard’ - wat niet alleen ‘eend’ betekent, maar ook spreektaal is voor ‘krant’ en voor een nieuwsbericht dat met het nodige voorbehoud gelezen moet worden.

   

   Aanvankelijk was Le Canard Enchaîné een uitsluitend satirisch blad. ‘Journal satirique paraissant le mercredi’, luidt de ondertitel - als woensdag een feestdag is wordt dat ‘Journal satirique paraissant exceptionnellement le mardi.’

   Onthullingen én satire

   Het blad floreerde tot de Tweede Wereldoorlog, toen de publicatie werd opgeschort gedurende vier jaar. In de jaren vijftig doken de verkoopcijfers omlaag. De opkomst van de onderzoeksjournalistiek bracht echter een nieuwe uitdaging, en daarmee ook de redding.

   Sindsdien legt de Canard zich toen op een unieke combinatie van onthullingen met satire. Het blad heeft in de honderd jaar van zijn bestaan, en zeker sinds de jaren zestig, heel wat schandalen blootgelegd. Maar dat gebeurt steevast met een spottende ondertoon.

   Le Canard is niet het blad waarin de lezer de Grote Verontwaardiging zal aantreffen. ‘Wanneer ik iets schandaligs zie, ben ik eerst verontwaardigd’, placht oprichter Maurice Maréchal te zeggen. ‘Daarna begin ik te lachen. Dat is moeilijker, maar efficiënter.’

   

   ‘Rions. Aux larmes.’

   Die geest heerst er nog altijd. Op 14 januari 2015, in het eerste nummer nadat de gebroeders Kouachi de halve redactie van dat andere Franse satirische blad, Charlie Hebdo, hadden uitgemoord, eindigde directeur Michel Gaillard zijn editoriaal simpelweg met enkele veelzeggende woorden: ‘Rions. Aux larmes.’ Laat ons lachen. Tot tranen toe. (En dus niet ‘Aux Armes’ - Te wapen)

   ‘De persvrijheid verslijt pas wanneer men ze niet gebruikt’ luidt de slogan van het blad. Vrijheid en onafhankelijkheid worden hoog in het vaandel gedragen, waarbij de tweede de eerste mee mogelijk maakt.

   Financieel erg gezond

   Financieel is Le Canard Enchaîné, dat elke week exact acht pagina’s op krantenformaat telt, volledig zelfbedruipend. Elke week gaan er bijna 400.000 exemplaren van het blad over de toonbank.

   Maar van het nummer van 1 februari, waarin onthuld werd dat mevrouw Fillon en twee van haar kinderen bijna een miljoen euro verdiend hadden bij papa Fillon, waren dat er 500.000, schreef Le Monde.

   Le Canard leeft uitsluitend van lezersinkomsten: er heeft nog nooit één advertentie in het blad gestaan. Le Canard heeft geen externe aandeelhouders, en is volledig transparant over zijn financiën. De jaarrekening wordt elk jaar gepubliceerd op de eigen pagina’s. De jongste jaren lag de omzet telkens rond 24 miljoen euro, en was er een nettowinst van rond de 2 miljoen euro.

   Natte droom van elke journalist

   De journalisten - er zijn er een dertigtal, met inbegrip van een tiental tekenaars - worden naar verluidt ‘comfortabel’ betaald, maar zijn geen vedetten. Ook al is een job bij Le Canard natuurlijk de natte droom van zowat elke jonge Franse onderzoeksjournalist. De meeste lezers kennen waarschijnlijk slechts enkele namen van journalisten die er werken, want veel artikels zijn niet ondertekend. Dat komt onder meer omdat er ook nieuws in het blad opgenomen wordt dat wordt aangedragen door andere journalisten. Vaak zijn dat kleine pikante nieuwtjes, waarmee ze in hun eigen medium geen weg kunnen.

   Het bronnengeheim is heilig bij Le Canard. Tot spijt van wie het benijdt: in de jaren zeventig zou ooit de binnenlandse inlichtingendienst betrapt zijn toen hij probeerde microfoons te plaatsen in het gebouw waar Le Canard Enchaîné huist - allicht om te weten te komen welke de bronnen van het blad zijn.

   Elke woensdag kijkt vooral de politieke wereld met bange verwachting uit naar het nieuwe nummer van Le Canard Enchaîné. Sommige ministers sturen zelfs dinsdagavond al een bode of een medewerker om het nieuwe nummer vers van de pers op te pikken. Vooral de pagina “La Mare au Canard” (de Eendenvijver), waar allerlei kleine berichtjes over het reilen en zeilen in politiek Parijs verzameld zijn. Politici smullen ervan - zolang het maar niet over henzelf gaat.

   Weten we niets over de bronnen?

   Veel van die nieuwtjes worden door insiders aangebracht. Daarom opperden Laurent Valdiguié en Karl Laske in hun boek ‘Le Vrai Canard’ dat Le Canard misschien wel te dicht bij zijn bronnen aanleunt en zich door hen op sleeptouw laat nemen. Terechte kritiek of professionele jaloezie?

   De toekomst? Le Canard heeft geen site

   Le Canard Enchaîné heeft géén website. Op www.lecanardenchaine.fr staan alleen de voorpagina’s van het papieren blad. ‘Ons beroep is onze lezers te informeren en te verstrooien, met krantenpapier en inkt. Dat is een mooi beroep dat voldoende is om onze ploeg bezig te houden’, staat erbij.

   Kan de wat oubollige Canard Enchaîné blijven optornen tegen nieuwe concurrenten zoals Médiapart, dat zich ook toelegt op onderzoeksjournalistiek maar dat net alleen online beschikbaar is? Médiapart kon de voorbije jaren uitpakken met enkele mooie politieke scoops en schandalen, zoals de affaire rond begrotingsminister Jérôme Cahuzac die miljoenen zwart geld bleek te hebben weggestopt in Zwitserland en later in Singapore. Daardoor rees wel eens de vraag of de ster van Le Canard Enchaîné niet stilaan aan het uitdoven was. De affaire Fillon toont echter aan dat de eend nog altijd behoorlijk hard kan pikken.

10. Toon

    profiel

    De privé-eilanden van Richard Branson

    

    Waar celebrity’s en wereldleiders thuis zijn

    Zijn eerste vakantie sinds hij geen president meer is, bracht Barack Obama door op het eiland Moskito. De privé-eilanden van Virgin-oprichter Richard Branson zijn wel vaker een toevluchtsoord voor bevriende celebrity’s. Desmond Tutu kreeg er zijn eerste zwemles. Van Peter Gabriel.

    Vicky Vanhoutte

    ‘Het was een eer om president Barack en Michelle Obama op de Britse Maagdeneilanden uit te nodigen voor totale rust, nadat Barack zijn tweede termijn als president had beëindigd en de familie het Witte Huis had verlaten.’ Zo begint Richard Branson op de site van Virgin zijn verslag van het bezoek van de voormalige Amerikaanse president en zijn first lady. De Virgin-oprichter, filantroop en miljardair daagde zijn vriend Obama op Moskito uit om te kitesurfen, terwijl Branson leerde foilboarden. Beiden hadden dolle pret, foto’s gingen de wereld rond, Obama won nipt.

    

    Een vriendendienst

    Obama is de niet de eerste vriend die Branson (1950) naar zijn Caraïbische privé-eilanden haalt om er uit te blazen. Necker kocht hij in 1979 voor 180.000 pond en sindsdien heeft hij er tientallen celebrity’s, politici, muzikanten en wereldleiders verwelkomd. In 2014 volgde Moskito, waar Branson een eco-resort liet optrekken.

    Wie naar Necker of Moskito komt, kan genieten van de eilandrust, de gastvrijheid en de privacy – de enige opoffering is een fotoshoot met Branson die wereldkundig wordt gemaakt. Zelf zei Branson ooit over zijn privé-eiland: ‘Het is een geweldige magneet om geweldig interessante mensen aan te trekken.’

    Worden de rich & famous uitgenodigd door de Virgin-miljardair, dan is hun verblijf gratis. Gewone stervelingen die Necker één nacht willen afhuren, betalen daar volgens de website 80.000 dollar voor. Met 28 gasten is het eiland ‘vol’.

    Liefde: het einde of het begin

    Een huwelijk vieren, een gebroken hart lijmen, een scheiding verwerken, een theekransje van wereldleiders organiseren, op Necker is het allemaal al gedaan.

    Na zijn breuk met Taylor Swift mocht One Direction-lid Harry Styles zijn liefdesverdriet gaan verdrinken in de jacuzzi van Branson. Omdat Branson bovenal zijn pr goed verzorgt, werd dat gekiekt en kon de wereld meegenieten. Kevin Costner zag zijn huwelijk op de klippen lopen en ging uithuilen in het warme zand van Necker. Toen Kate Moss werd opgejaagd door de Britse pers, nadat ze was betrapt met een lijn cocaïne, vluchtte ze naar Branson voor rust. En Heather Mills hield in 2008 op het eiland een ‘echtscheidingsparty’, waarop twintig gasten mee haar scheiding van Paul McCartney vierden. Voor een week betaalde ze 250.000 pond.

    

    Sommigen vieren op Necker een afscheid van de liefde, anderen het begin. Larry Page, medeoprichter van Google, huurde het eiland af om er te trouwen met zijn vriendin Lucy Southworth. De Britse actrice Kate Winslet, een habituee op Necker, werd er verliefd op Ned RocknRoll, een neef van Branson, en liet haar echtgenoot in de steek voor de man. Winslet redde trouwens Bransons moeder Eve uit een brandend Grand House, de verblijfplaats van de familie. Ook daar bestaan foto’s van.

    Een hart voor het klimaat

    

    David Hasselhoff trok zich al op Necker terug met een nieuwe vriendin en ook Ronnie Wood en Mick Jagger vertoeven er graag. Zij kennen Branson persoonlijk sinds 1992, toen de Rolling Stones een contract tekenden bij Virgin Records. Andere celebrity’s die Branson naar zijn eiland wist te lokken zijn Demi Moore, Robert De Niro, Eddie Murphy, Mariah Carey, George Michael zaliger en Peter Gabriel.

    Die laatste speelde er ’s avonds piano en gaf er uiteenzettingen over de klimaatverandering. Die zaak ligt ook Branson na aan het hart en linkte hem in het verleden onder anderen aan de voormalige Amerikaanse vicepresident Al – ‘An Inconvenient Truth’ – Gore. Samen begonnen ze in 2007 The Virgin Earth Challenge, waaraan een geldbedrag van 25 miljoen dollar was verbonden, voor een ontwerp dat de aarde tegen het broeikaseffect zou helpen te beschermen.

    The Elders, wereldredders

    

    Al Gore is niet de enige politicus die zich liet opmerken in het gezelschap van de excentrieke zakenman. Ook ‘The Elders’ verzamelen al eens op Necker om er de wereldproblematiek onder de loep te nemen. The Elders is een idee van Branson en Peter Gabriel en telt elf tot twaalf leden. Nelson Mandela maakte er deel van uit, voormalig secretaris-generaal van de VN Kofi Annan behoort ertoe, net als de voormalige Amerikaans president Jimmy Carter en Mary Robinson, ex-presidente van Ierland. Voorzitter is de Zuid-Afrikaanse geestelijke Desmond Tutu, die zich op Necker niet alleen bezighield met het oplossen van conflicten maar ook leerde zwemmen dankzij Peter Gabriel.

    Blauw bloed

    Tot slot zijn ook mensen met Brits blauw bloed zeer welkom bij de Bransons. De betreurde prinses Diana werd er gefotografeerd in bikini, haar zoon prins Harry vertoefde er en ook Kate Middleton, die goed bevriend is met Bransons dochter Holly, zocht er onderkomen na een korte breuk met prins William in 2007. Toen de twee zich later verzoenden en trouwden, gaf Branson hen twee weken vakantie op Necker cadeau.

    

    Wie het geluk heeft uitgenodigd te worden in Richard Bransons paradijs kan genieten van waterskiën, kitesurfen, parasailing, sushi die in het zwembad per kano naar je toe komt gevaren, 200 flamingo’s, iguana’s, schildpadden, drie vijfsterrenchef en heeft zestig man personeel ter beschikking. Ben je rijk en beroemd, dan is de enige wederdienst op de foto gaan staan met Branson en tonen hoe gelukkig je bent.

11. Toon

    zo zit dat

    Alweer adopteert queen of pop uit Malawi

    

    De moeilijke magie tussen Madonna en Malawi

    Madonna mag een tweeling uit Malawi adopteren. De popster investeert al sinds 2006 in het Zuid-Afrikaanse land en adopteerde eerder twee Malawische kinderen, maar toch blijft de relatie tussen de twee gespannen.

    Inge Schelstraete

    In januari ontkende Madonna nog dat ze een nieuwe aanvraag voor adoptie had ingediend in Malawi. ‘Ik ben hier om te kijken hoe de werken aan het kinderziekenhuis in Blantyre vorderen en hoe het staat met de projecten van mijn organisatie Raising Malawi. Daarna ga ik naar huis.’ Dinsdag werd bevestigd dat ze een tweeling van vier adopteert, Esther en Stella.

    Al bij al is Madonna’s leugentje om bestwil begrijpelijk. Ze adopteerde al twee kinderen uit Malawi, David Banda in 2006 en Mercy James in 2009. Elke keer zorgde het voor vreselijk veel ophef. Ook nu is de Malawische oppositie beginnen te roepen dat Madonna kinderen ‘koopt’ zodra het nieuws bekend raakte. Volgens een lokale wet kun je pas een Malawisch kind adopteren als je een jaar of meer in het land woont. Dat voor Madonna een uitzondering wordt gemaakt, zou ze te danken hebben aan haar geld, haar bekendheid en haar liefdadigheidswerk in Malawi.

    Goed doel als pr

    Die reacties krijgen de nodige steun vanuit het westen. Celebrity’s die hun werk voor het goede doel al te publicitair uitsmeren, mogen flink wat kritiek verwachten. Bij uitbreiding gelden bijna alle bekende mensen die iets in een ontwikkelingsland doen, als naïeve wereldverbeteraars die zich zonder al te veel kennis van zaken in een mijnenveld bewegen. Voor de lokale politiek zijn bekende westerlingen met toegang tot de media dan weer pottenkijkers die ze kunnen missen.

    De liefde-haatverhouding tussen Madonna en Malawi dateert ondertussen al van 2006. Ze was in het land geweest en was geschrokken door de armoede, vooral onder kinderen. Malawi is een van de armste landen van Afrika. Het ligt aan het prachtige Malawimeer – 560 kilometer lang, 75 kilometer breed en daarmee maar een snuifje kleiner dan België – maar heeft amper toeristische infrastructuur. Het heeft geen ertsen, geen uitweg naar zee en overleeft dankzij de teelt van thee en tabak. De helft van de bevolking is jonger dan vijftien. Met twaalf procent hiv-positieve Malawiërs zal de actieve bevolking de komende jaren serieus krimpen.

    

    Madonna stichtte datzelfde jaar Raising Malawi. Ze deed het met Michael Berg, een van de leidende figuren van de Kabbalah-groepering waartoe ze toen behoorde, wat misschien niet zo slim was. Ze besloot in eerste instantie weeshuizen te financieren en in tweede instantie scholen, wat dan weer pragmatisch bekeken is. Ze was gewaarschuwd om in een ‘gemakkelijker’ land aan liefdadigheid te doen en te adopteren, zei ze toen ze door Oprah Winfrey werd geïnterviewd. ‘Ga naar Ethiopië. Of naar Kenia. In Malawi gaan ze je het leven maar moeilijk maken. Maar ik daag iedereen uit om daar rond te lopen en niét in actie te komen.’

    Niets gaat snel in Afrika

    De echte storm brak los toen ze David Banda adopteerde. De vader van de jongen werd zo vaak geïnterviewd, altijd via tolken, dat hij in dezelfde week zowel zei dat de adoptie achter zijn rug was geregeld, als dat hij niet zou terugkomen op wat hij met Madonna en Guy Ritchie persoonlijk had afgesproken. Later bleek dat het stel de man inderdaad vooraf had gesproken. De Queen of Pop reageerde schamper toen de Queen of talkshow haar vroeg of haar geld had geholpen om een ‘snelle regeling’ te bereiken: ‘Het is Afrika. Niets gaat er snel. Het maakt niet uit wie je bent of hoeveel geld je hebt.’

    Het hele circus herbegon toen ze in 2009 haar dochter Mercy James adopteerde. Het hielp niet dat Madonna het jaar voordien de documentaire I am because we are had helpen financieren. Die is kritisch voor de corruptie in het land en de machocultuur – die helpt de aidsepidemie aanzwengelen en houdt meisjes uit het onderwijs. Toch kreeg ze met allebei af te rekenen toen ze een eliteschool voor meisjes wilde oprichten. Er was bij elke stap verzet tegen het project. Uiteindelijk bleek dat er vier miljoen euro was verdwenen. Madonna ontsloeg de directrice en kreeg tientallen processen wegens contractbreuk aan haar been. Ze bedankte ook Michael Berg voor bewezen diensten en onbewezen maar waarschijnlijk graaigedrag.

    De zus van de president

    

    Presidente Joyce Banda was in 2013 vernietigend voor Madonna: ‘Ze denkt dat we haar oneindige dank verschuldigd zijn voor haar goede werken.’ Later beweerde Banda dat een overijverige medewerker de verklaring zonder haar toestemming had verspreid. Pikant detail: de zus van Banda – geen familie van David Banda of van Hastings Banda, de vroegere dictator van Malawi – was ook al ontslagen als directrice van een van Madonna’s projecten.

    Raising Malawi lijkt wel gesterkt door de harde lessen. De organisatie heeft een tiental scholen en weeshuizen opgericht, en de bouw van het eerste kinderziekenhuis van het land vlot. De huidige regering van Peter Mutharika is de popster beter gezind. Al moet Madonna nu eerst examen afleggen voor ze Stella en Esther definitief haar dochters mag noemen: een vertegenwoordiger van de overheid is met Madonna en de meisjes naar de Verenigde Staten afgereisd en brengt de komende weken verslag uit over haar capaciteiten als moeder.

12. Toon

    pensioengerechtigd

    Uitkijken naar ‘Toni Erdman’

    

    Jack Nicholson komt uit pensioen

    Niemand zat te wachten op de Amerikaanse remake van ‘Toni Erdmann’, maar met Jack Nicholson in de hoofdrol komen we wel. Maar was Nicholson niet gestopt met acteren wegens dementie?

    Inge Schelstraete

    Jack Nicholson gaat de hoofdrol spelen in de Amerikaanse versie van Toni Erdmann. De Duitse regisseuse Maren Ade was niet laaiend enthousiast over een remake van haar onverwachte hit, maar de komst van Nicholson verandert alles.

    Dat was lang geleden

    Het was van 2010 geleden dat Nicholson nog in een film stond. Dat was in How do you know van James L. Brooks, met wie hij ook al As good as it gets maakte in 1997.

    Daarna werd het stil rond Jack the lad. Toen de bioscoopgangers zich in 2013 begonnen af te vragen wanneer Nicholson nog eens in een film te zien zou zijn, kwam het verrassende antwoord dat hij zijn agent al een poos geleden had gevraagd om geen scenario’s meer te sturen.

    (Intussen konden de fans wel ongeveer elk weekend wel ergens op tv een film met Jack Nicholson zien. Als we juist geteld hebben, speelde hij al in 70 films – hij is dan ook al bezig sinds 1958.)

    Geheugenprobleemje

    

    ‘Jack begint te sukkelen met zijn geheugen. Hij kan gewoon geen tekst meer van buiten leren’, bevestigden anonieme bronnen aan Radar Online en andere gespecialiseerde sites.

    Een paar weken later luidde het dat de acteur in de eerste fase van dementie zat. Dat verklaarde waarom hij nog zo zelden in het openbaar te zien was.

    In een interview met The Sun, later dat jaar, was de acteur erop gebrand om te tonen dat zijn geheugen nog prima was. Hij citeerde Camus en zette zijn opinies over de ‘war on drugs’ kracht bij met cijfers uit overheidsrapporten.

    Maar hij gaf wel toe dat hij min of meer met pensioen was. ‘Ik ga niet tot mijn laatste dag voor de camera staan. Zo gedreven ben ik niet. Ik hoef me ook niet meer in het openbaar te vertonen: een deel van mij is daar nooit tuk op geweest.’

    Exit fuifbeest Jack

    Opmerkelijke woorden van een man die in de jaren zeventig ging stappen met de Stones of Warren Beatty, en in de jaren negentig met Benicio Del Toro of Leonardo DiCaprio op de eerste rij zat bij belangrijke basketwedstrijden. Om nog te zwijgen van zijn zeer publieke relaties met bekende vrouwen als Joni Mitchell, Michelle Pfeiffer en Anjelica Huston.

    Acteren zou nog wel kunnen, zei hij: ‘Ik heb me ondanks alles goed verzorgd. Ik sleep alleen een paar kilo’s te veel mee. Maar ik zit liever thuis.’

    Nicholson, die in april tachtig wordt, heeft zijn productie inderdaad gevoelig teruggedraaid. Naast As good as it gets was er The bucket list met Morgan Freeman in 2007. Toni Erdmann zal pas de derde rol zijn die hij na zijn zeventigste aanvat.

    Waarom deze film Toni Erdmann?

    Een van de laatste films die Nicholson weigerde was Nebraska van Bruce Payne. Bruce Dern, een jaar ouder dan Nicholson, maakte een geweldige comeback in de rol.

    

    Het thema van Nebraska lijkt een beetje op dat van Toni Erdmann: in beide films halen vervreemde vaders en kinderen de banden aan tijdens een reis. De Duitse film, waarin een gepensioneerde muziekleraar de aandacht probeert te winnen door zich te vermommen als een lifestyle-goeroe, mikt wel voluit op de ongemakkelijke lach.

    Nicholson is naar verluidt een fan van het eerste uur van de film, die genomineerd is voor een Oscar.

    Dat hij tegenover Kristen Wiig de rol van de muziekleraar en practical joker wil spelen, heeft er alvast voor gezorgd dat Maren Ade de remake van haar film mee produceert. Als het aan de filmstudio Paramount ligt, gaat ze de Engelstalige versie ook regisseren.

13. Toon

    moderne tijden

    Fifty Shades Darker opent goed

    

    ‘Fifty Shades’ is nog niet dood en begraven

    Net als Fifty Shades of Grey doet zijn opvolger Fifty Shades Darker het prima. In voorverkoop toch. Ondanks alles lijkt de hype nog niet helemaal uitgewerkt.

    Bart Dobbelaere

    ‘Ondraaglijker dan zijn voorganger’
    ‘Klunzig, haperend, warrig, sentimenteel en vol gemeenplaatsen’ ‘Saai en slaapverwekkend’ (De Standaard)

    ‘Stuntelig’
    ‘Tergend traditioneel romantisch narratief’
    ‘Gezwam’
    ‘Banaal’ (De Morgen)

    ‘Ook deze sequel weet onze g-spot niet te vinden.’ (Humo)

    ‘Zwaar aan geërgerd’
    ‘Pover’
    ‘Flauwe romantiek en nog flauwere seks en slechte vertolkingen’ (VRT)

    Zo. Nu weet u wat de film waard is volgens kenners.

    Met een uitzondering toch. Focus Knack is niet helemaal vernietigend. ‘Deze is afgelijnder, spannender en grafischer geworden dan zijn voorloper.’ Maar ook: ‘Het lijkt wel een Diet Coke-commercial. En zo is Fifty Shades Darker eerder een slap, machtsgeil drama geworden dan een degelijke softerotische thriller.’ (één ster op vijf)

    

    Beroepscritici zijn kortom geen minnaars van de film. Ze waren het ook al niet van het eerste deel Fifty Shades of Grey. Op IMDb haalde die film een gemiddelde score van 4,1/10 (gebaseerd op 231.166 bezoekers). De opvolger Fifty Shades Darker staat voorlopig op 3,8 met – de film is nauwelijks uit – 526 beoordelingen.

    

    Veel tickets al de deur uit

    En toch. Toch wrijft Kinepolis zich nu al in de handen. De avant-première was gisteren goed voor 20.000 tickets en in voorverkoop zijn er nog eens 20.000 tickets de deur uitgegaan.

    ‘Dat zijn heel mooie cijfers’, zegt Anneleen Van Troos van Kinepolis. ‘Vergelijkbaar met het eerste deel van Fifty Shades.’ Alleen als er heel wat buzz is rond een film haalt hij dergelijke cijfers in voorverkoop.

    Kinepolis heeft dan ook ingezet op deze eerste dagen, zo kort voor Valentijn. Voor deze Fifty Shades (maar ook voor La La Land) kunt u in enkele zalen ‘cosy seats’ boeken. Dat zijn twee zeteltjes die u iets meer privacy gunnen, zonder armleuning tussenin en desgewenst met champagne op een tafeltje voor je.

    Een hype ondanks alles

    Toch is de hype rond dit tweede deel opvallend. Zo liggen de hoogdagen van de boekenreeks van E.L. James al ver achter ons. In die mate zelfs dat tweedehandsboekenwinkels de boeken vlakaf weigeren. Niemand wil ze nog.

    Ook talrijke opvolgers in het genre doen het niet meer goed.

    Belangrijker nog: de eerste film uit de reeks was ronduit slecht. Er zijn dus redenen genoeg om niet nog eens in de val te trappen van Fifty Shades.

    ‘Maar floppen lijkt me onmogelijk, gezien de immense populariteit van de boeken destijds. En er is ook zo’n regel die zegt: hoe meer geld je tegen een film aan gooit, hoe kleiner de kans dat hij flopt. De affiches hangen in elk geval overal,’ zegt De Standaard-recensent Jeroen Struys.

    Even eerlijk over het succes van Fifty Shades

    Het eerste deel van de filmreeks bracht in elk geval veel geld op. 156 miljoen euro in Amerika en 380 miljoen euro elders. En dat met een budget van slechts 37,5 miljoen euro.

    

    Wikipedia leert dat het de derde meest verdienende film ooit was – in de categorie ‘films met een vrouwelijke regisseur’.

    Bij ons haalde de film 240.000 bezoekers in zijn openingsdagen. Het hoogste cijfer ooit in ons land voor een film met een +16 jaar-label.

    Maar, zo zegt Kinepolis

    Daarna viel het echter wat stil bij ons. Van Troos: ‘De film opende erg goed, maar de bezoekersaantallen daalden redelijk snel. Allicht omdat bezoekers niet echt reclame maakten voor de film. Onze bezoekers gaven de film niet meteen een opwindende score.’

    Mond-tot-mondreclame is nu eenmaal belangrijk voor de levensduur van een film.

    Dat laat al een heel klein beetje een donkere toekomst vermoeden voor Fifty Shades Darker.

    Condooms geteld
    Het Laatste Nieuws heeft de belangrijkste verschilpunten tussen het eerste en het tweede boek van de reeks (Fifty Shades of Grey en Fifty Shades Darker) geteld en opgelijst.
    Daardoor weten we dat er in het eerste boek zeven condooms werden gebruikt en in het tweede deel tien.
    In het eerste deel wordt 65 keer gezoend, in het tweede deel 111 keer.
    Er vallen echter minder zweepslagen in deel twee (18 tegenover 9) en de handboeien worden eveneens minder bovengehaald (zes tegen vier). Voor billenkoek is deel twee ook een afknapper: 40 tegen 18.

    

14. Toon

    Pendelpret

    Metro Madrid gaat Tokio achterna

    

    Niet duwen, aub

    Het was even wennen deze week in de metro van Madrid: in deze geautomatiseerde tijden zijn er weer personeelsleden die de pendelaars met zachte hand de overvolle rijtuigen ophelpen. Het doet denken aan de taferelen in Tokio. En daar krijgen ze er binnenkort nog eens de Olympische Spelen bovenop.

    hrt

    Nee, het is niet de bedoeling om mensen de metro op te duwen. Begeleiden, helpen, informatie geven. Dat is de taak van de extra personeelsleden die deze week opdoken op het perron van lijn 4 in het metrostation van Avenida de América in Madrid, haastte de Metro de Madrid zich om uit te leggen nadat de krant El Mundo uitpakte met het nieuws over de empujadores (duwers).

    Aantonen waar er nog plaats is, de mensen laten doorschuiven op het perron, de deuren manueel sluiten, eventueel een begeleidende hand op de schouder. Dat wel, maar niet duwen dus.

    De maatregel was nodig omdat het aantal reizigers op de drukke lijn extra toegenomen is door werken aan lijn 8, die tijdelijk gesloten is. De begeleiding moet het voor de duizenden extra pendelaars in het station veiliger maken en ervoor zorgen dat de beschikbare capaciteit van de metrostellen – die wegens de werken extra uitgebreid werd – maximaal benut wordt.

    

    Oshiya

    De toestanden doen denken aan Tokio, hoewel het daar nog altijd een stuk erger gesteld is op het openbaar vervoer. De cijfers liegen er niet om: tussen de 8 en 9 miljoen reizigers nemen daar de metro. Per dag. Het station Shinjuku ziet meer dan 3 miljoen passagiers door zijn 200 in- en uitgangen passeren — goed voor het drukste station ter wereld, berekende het Guinness World Records. En al die passagiers kunnen wel een duwtje in de rug gebruiken. Letterlijk. Met dank aan de oshiya, de duwer, en zijn witte handschoenen.

    En toch verloopt dat vlot in Tokio, zo vlot dat pendelaars een dutje kunnen doen en niet eens hoeven te kijken in welk station ze zijn als ze wakker worden, wist een correspondent van de Washington Post vast te stellen. Omdat de treinen zo klokvast zijn, volstaat een blik op hun uurwerk om te weten of ze al moeten afstappen.

    De Spelen

    De organisatie mag dan top zijn en de reizigers zelf zijn misschien zeer gedisciplineerd, toch zal ook Tokio een tandje moeten bijsteken: met de Olympische Spelen worden er binnen een paar jaar nog eens vele duizenden metroreizigers extra verwacht.

    De hoop is dat de Spelen een boost geven aan het toerisme, wat ook zijn gevolgen zal hebben voor het openbaar vervoer na die paar weken in 2020. Er wordt daarom al flink geïnvesteerd in extra lijnen en stations en in manieren om het de reizigers – ook buitenlandse – gemakkelijker te malen. Apps, borden in verschillende talen en zelfs een telefonische informatiedienst die uw vragen vertaalt.

    

    Niet dat het allemaal vlekkeloos verloopt in Japan. Zo was er vorige maand nog het bericht dat de verschillende metromaatschappijen meer veiligheidspersoneel willen inzetten en extra deuren gaan installeren op perrons nadat er twee visueel gehandicapte reizigers op de sporen gevallen waren en door een trein geraakt waren.

    

    (Bronnen: El Mundo, CNN, The Washington Post, The Japan Times)

15. Toon

    fotoverhaal

    Retromobile in Parijs

    

    Nostalgie op vier wielen

    Tegenwoordig lijken alle auto’s nogal sterk op mekaar. Dromen van vroeger, toen auto’s mooier en minder talrijk waren, kan in Parijs. (Porte de Versailles tot 12 februari, info hier)

    

    

    

    

    

    
16. Toon
17. Toon

    DE MENING

    Daan Ballegeer is freelancejournalist

    Camera’s in het parlement

    

    Hij was iets te complex, de column die hier normaal zou hebben gestaan.

    Die ging over de werkzaamheden van – ademhalen – de commissie voor alternatieve financiering van overheidsinvesteringen van het Vlaams Parlement. Die commissie stelde vanmorgen haar voorlopige conclusies voor. Dat daarin jammer genoeg de uitstekende suggesties ontbraken die experts de voorbije maanden hadden gedaan om zulke investeringen te stimuleren, daar had ik het over willen hebben.

    Laat ik het, in de plaats daarvan, hebben over het werk van de parlementairen zelf. Meer bepaald over het beeld dat ze projecteren. Dat is voor een vluchtige nieuwsconsument niet altijd positief. Denk aan de schertsvertoningen die geregeld te zien zijn in het federaal parlement. Elke keer dat Laurette Onkelinx (PS) haar archetypische wegwerpgebaar maakt, met veel misbaar of schreeuwend door een microfoon die weer eens niet aan wil schieten, gaat een stukje vertrouwen in onze volksvertegenwoordiging verloren. Ook het Vlaams Parlement biedt op mindere dagen slecht theater, zij het dan in een veel lelijker decor.

    Daar hebben de media, of in elk geval camera’s, mee schuld aan. ‘Camera’s binnenbrengen in een parlement is dodelijk voor de discussie’, verzuchtte Jean-Luc Dehaene jaren geleden. ‘Want dan domineert de perceptie de realiteit.’

    Dat heb je ook in commissies die door audiovisuele pers druk worden bijgewoond. Zo herinner ik mij de Dexia-hoorzitting in oktober 2011, toen Luc Coene en Jean-Paul Servais op de rooster zouden worden gelegd. De toenmalige gouverneur van de Nationale Bank en de topman van de FSMA spraken gezamenlijk nog geen uur. Op een paar algemene statements na, konden ze juridisch gezien weinig vertellen, benadrukten ze. Broodnodige details geven kon enkel in een onderzoekscommissie achter gesloten deuren. Toch regende het vijf uur lang vragen waarop zij dus niet mochten antwoorden met journalisten in de coulissen en cameralampen op hun gezicht. Die vragen waren bovendien grotendeels dezelfde, maar niemand belandt in Het journaal met ‘Ik sluit me aan bij de vraag van mijn voorganger.’

    Het is al te gemakkelijk om cynisch te doen over parlementair werk, en de mediatisering van het debat. De camera’s verdwijnen niet meer uit het parlement, dat is een verloren zaak. Maar het moet ook geen slechte zaak zijn. Neem de eerder vermelde commissie over de alternatieve financiering van overheidsinvesteringen. Daar zijn in de voorbije weken en maanden interessante, diepgaande discussies gevoerd over het nut en de meerwaarde van publiek-private samenwerkingen. Goed voorbereide parlementsleden stelden puntige vragen aan de specialisten die de revue passeerden. Dat viel allemaal live te volgen – en achteraf te herbekijken – via de website van het Vlaams Parlement.

    Het is een welgekomen gedachte dat er in onze parlementen capabele mensen zitten, die hard en degelijk werk leveren op belangrijke thema’s, ook al zijn die niet sexy of mediageniek. Want we rijden over wegen die met ons belastinggeld gefinancierd worden, spoelen water weg door goed onderhouden riolen en spelen zaalvoetbal in de gemeentelijke sporthal. Hou dat in gedachten, als de volgende keer de camera’s inzoomen op een alweer kolerieke Onkelinx.

18. Toon

    ?

    Serieus?

    verhalen die bizar genoeg echt waar zijn

    Tesla: belachelijk snel

    

    De Model 1 P100D van Tesla heeft een record op zijn naam staan: dat van snelst optrekkende productiewagen. In amper 2,3 seconden trekt de auto op tot een snelheid maar liefst 60 mijl per uur (goed 95 km/u). De gespecialiseerde publicatie Motor Trend moest daarvoor wel een zogenaamd easter egg vinden, een goed verborgen feature in de software van de auto. Maar wie erin slaagt de volledige Ludicrous (belachelijk) instellingen te vinden (een knop 5 seconden ingeduwd houden en de pedalen op de juiste manier induwen), schiet sneller uit de startblokken dan de Ferrari’s en Porsches van deze wereld. Lang duurt de pret echter niet: eenmaal op snelheid zijn die supercars nog altijd sneller dan de Tesla.

    De Houdini onder de gekko’s

    

    Hagedissen die hun staart afgooien om aan achtervolgers te ontkomen, die kenden we al. Maar nu is er een dier ontdekt dat nog een stapje verder gaat in het afschudden van zijn belagers: de geckolepis megalepis. Dat is een soort gekko die er, volgens een artikel in de wetenschappelijke publicatie PeerJ , in slaagt zijn schild af te werpen als hij bedreigd wordt.
    Sommige andere gekko’s werpen hun huid af als ze stevig vastgegrepen worden, maar de geckolepis megalepis uit Madagaskar gooit zijn grote schilden los bij de minste aanraking.
    Dat beschermend pantser groeit bovendien in amper een paar weken terug. Hoe dat proces precies verloopt, is nog niet helemaal duidelijk. Als wetenschappers dat weten te doorgronden zou dat kunnen leiden tot inzichten die ook het herstel van beschadigde lichaamsdelen bij de mens kan helpen.

    Schadevergoeding voor dvd-drive van 10 jaar oud

    Wie tussen april 2003 en december 2008 een computer met een dvd-rom-station of een losstaande dvd-drive kocht, maakt kans op een schadevergoeding, weet CNET te melden. Toegegeven, veel is het niet, 10 dollar, en u moet ook in een van 23 welbepaalde Amerikaanse staten wonen, maar toch. De rechthebbenden krijgen de schadevergoeding dankzij een schikking die zowat alle grote producenten van die toestellen troffen. Ze waren door 23 klagers voor de rechter gedaagd omdat ze afspraken zouden gemaakt hebben om de prijs van hun producten kunstmatig hoog te houden. Hitachi-LG, Panasonic, NEC en Sony hebben niet toegegeven dat ze iets verkeerd gedaan hebben, maar toonden zich wel bereid om samen 124,5 miljoen dollar op te hoesten om een fonds te spijzen. Wie zich benadeeld voelt kan online een formulier invullen – op erewoord, een aankoopbewijs hoeft u niet eens voor te leggen. Of er ooit iemand daadwerkelijk geld ziet, valt nog af te wachten: er zijn nog altijd producenten die de schikking niet ondertekend hebben en er lopen nog gelijkaardige processen. Zolang niet alle claims uitgeklaard zijn, wordt er waarschijnlijk ook geen geld uitgekeerd.

    Oudste aquariumvis overleden

    

    Droevig nieuws uit de dierenwereld. Granddad is overleden. Granddad (Opa) was een longvis uit het Shedd Aquarium in Chicago, waar hij al meer dan 80 jaar te zien was. Hoe oud hij precies was, is niet helemaal zeker, maar vermoedelijk was hij meer dan 90 jaar en dat maakt hem naar verluidt de oudste vis in gevangenschap. Hij overleefde dan ook verschillende van zijn verzorgers. Meer dan 100 miljoen bezoekers passeerden in al die jaren langs zijn aquarium. Zijn maatje, dat in 1933 samen met hem naar Chicago gehaald werd, overleed al in 1980.
    De laatste tijd ging het niet zo goed meer met Granddad. De leeftijd, weet u wel. Hij wilde niet meer eten en zijn organen leken het te begeven. Uiteindelijk besloot het Aquarium hem te laten inslapen.
    

19. Toon

    

    Stoor ik?

    Het gebeurt niet elke dag dat we worden gebeld door Europees volksvertegenwoordiger Louis Michel (MR).

    ‘Stoor ik, meneer Van Damme?’

    ‘Nee, maar leg nog eens uit waarom het een slechte zaak zou zijn om de salarissen van parlementsleden te beperken tot 4.800 euro netto per maand, zoals u in een interview met Le Vif stelde.’

    ‘Omdat je dan een wereldvreemd parlement krijgt, vol ambtenaren en leraren, maar zonder mensen uit het bedrijfsleven en zonder advocaten, want die zullen zich van de politiek afwenden.’

    ‘Wereldvreemde politici, dat kunnen we niet hebben!’

    ‘Welke ondernemer wil er nu zijn weekends opofferen, zijn avonden, zijn vakanties, voor 4.800 euro netto per maand?’

    ‘Ik ken er geen enkele!’

    ‘Gemotiveerde, goed opgeleide, intelligente mensen met talent die gaan toch gewoon ergens anders waar ze méér kunnen verdienen?’

    ‘Ze zouden wel gek zijn als ze het niet deden!’

    Meneer Michel krijgt nogal wat negatieve reacties op zijn uitspraken. Maar we kunnen hem geruststellen: het zijn vooral leraren en ambtenaren die zich roeren, mensen die er geen idee van hebben wat het is te beschikken over zoveel talent, energie en intelligentie en dan toch te moeten rondkomen met 4.800 euro netto per maand. Toch twijfelt hij: ‘Voor wie niet het hele artikel in Le Vif gelezen heeft moet ik een en ander misschien toch wat nuanceren?’

    ‘Zouden we daar mee opschieten?’

    ‘Ik had het over de Publifin-affaire en vroeg om in ons oordeel over de politiek het kind niet met het badwater weg te gooien. Om niet te gaan improviseren of te surfen op emoties van verontwaardiging. Door zomaar wat te roepen, lossen we niets op.’

    ‘Quod erat demonstrandum.’

    ‘Mijn entourage vindt wel dat ik me wat beter had moeten motiveren.’

    ‘Nog beter?’

    ‘Volgens u ben ik dus duidelijk genoeg geweest, meneer Van Damme?’

    ‘Al te duidelijk, meneer Michel.’

20. Toon

    EN NU IETS TOTAAL ANDERS

    CARTOON

    
21. Toon

    Televisie

    • Actua

    • Film

    <p>Actua</p>

    

    Canvas, 20.00 uur

    Terzake

    De Belgische en Servische politie gaan samenwerken. Daarvoor was minister Jan Jambon (N-VA) deze week in Servië. Hij praat erover, samen met commissaris-generaal Catherine De Bolle van de federale politie.

    Het salafisme rukt op in België, staat in een rapport van Ocad. Waar wat is het precies en hoe groot is het salafisme? Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) zit in de studio.

    Canvas, 20.30 uur

    De afspraak

    Rector Rik Torfs (KU Leuven) en professor Ignaas Devisch (UGent) debatteren over Law-Train, het Europese samenwerkings- en onderzoeksproject met de Israëlische politie waar ook de KU Leuven bij betrokken is.
    Geertrui Windels heeft het over haar ontslag als schepen in Sint-Genesius-Rode, uit protest tegen jarenlange pesterijen van haar Franstalige collega’s in de meerderheid.
    Joost Vandecasteele is te gast naar aanleiding van Generatie B, de nieuwe komische tv-reeks die hij schreef over een generatieconflict in tijden van economische crisis.

    Eén, 22.00 uur

    Van Gils en gasten

    Acteur Kris Cuppens vindt zijn rol als schooldirecteur Luc Hoeven in de tv-reeks Beau Séjour een gemakkelijke rol, omdat er zoveel raakvlakken zijn met zijn leven: hij stond zelf in het onderwijs en zijn vader was schoolhoofd. En net als bij Luc Hoeven liep ook het leven van Kris niet altijd van een leien dakje.
    Met één op de tien leerlingen die de school verlaat zonder diploma is er nog een lange weg te gaan, beseft minister Hilde Crevits. Céline Ibe (17) is voorzitster van de scholierenkoepel, maar gaat zelf, bij gebrek aan motivatie, niet naar school.
    Zangeres Belle Perez trouwde onlangs en beviel van een zoontje. Die momenten heeft ze verwerkt in een theatertournee.
    Het Deens filmpje All What We Share ontroert veel mensen. Op een eenvoudige manier toont het dat mensen die op het eerste gezicht heel verschillend zijn, toch heel gelijkend kunnen zijn. In ons land doet Vincent Meclot met zijn Challenge Day iets gelijkaardig.

    Canvas, 22.20 uur

    De ideale wereld

    Actualiteitenmagazine gepresenteerd door Otto-Jan Ham en zijn sidekick Jan Jaap van der Wal. Centrale gast vandaag is Marisa Papen.

    Vtm, 22.35 uur

    Telefacts

    Actualiteitenmagazine met vandaag de reportage Max Kennedy, over een groep Amerikanen die vinden dat de regering te weinig doet om illegale migranten uit Mexico tegen te houden en zich georganiseerd hebben in een privémilitie. Zij patrouilleren zelf langs de Mexicaanse grens.

    <p>Film</p>

    

    Zes, 20.35 uur

    Relative chaos (5,3)

    Tv-komedie. Al 25 jaar lang organiseert Will Gilbert voor zijn vrouw en inmiddels drie volwassen kinderen de jaarlijkse Gilbert Cup. Het kleine dorpje Pine Lake wordt dan een week lang hun speelterrein. De kinderen Gil en Lil hebben al heel wat overwinningen op hun palmares staan, terwijl Dil de hekkensluiter van de familie blijft. Maar zijn nieuwe vriendin Katherine is een ambitieuze advocate, die vastbesloten is om tijdens deze jubileumeditie haar vriend naar een overwinning te leiden.

    Vitaya, 20.40 uur

    Failure to launch (5,6)

    Romantische komedie met Matthew McConaughey, Sarah Jessica Parker en Bradley Cooper.
    De vijfendertigjarige Tripp heeft een goede job, een mooie wagen en een passie voor zeilen. Eén probleem: hij woont nog steeds bij zijn ouders. Zij willen dat hij zo snel mogelijk het ouderlijke huis verlaat en op eigen benen leert te staan. Daarvoor doen ze een beroep op de sexy Paula, die Tripp moet verleiden en hem overtuigen om alleen te gaan wonen. Hun plan lijkt te lukken en Paula wordt zelfs echt verliefd op de charmante dertiger. Maar dan komen Tripps vrienden Ace en Demo de ware toedracht te weten en brengen ze hun kameraad op de hoogte.

    Caz, 20.40 uur

    Vantage point (6,6)

    Thriller met Dennis Quaid, Matthew Fox, Forest Whitaker en Zoë Saldana.
    In het Spaanse Salamanca vindt een internationale ontmoeting plaats over terrorismebestrijding. Op de Plaza Mayor geeft de Amerikaanse president Ashton een toespraak. Tijdens zijn speech wordt de president neergeschoten door iemand uit het publiek. In de mensenmassa ontstaat er paniek en de aanwezigen verdringen elkaar om van het plein weg te komen. Te midden de chaos vindt een zware bomexplosie plaats, bijna onmiddellijk gevolgd door een tweede. De Amerikaanse toerist Howard Lewis heeft het hele gebeuren gefilmd en hij denkt beelden te hebben van de schutter.

    Q2, 20.40 uur

    Broken city (6,2)

    Misdaadthriller met Mark Wahlberg, Russell Crowe, Catherine Zeta-Jones en Jeffrey Wright.
    Burgemeester Nicholas Hostetler vermoedt dat zijn vrouw Cathleen een buitenechtelijke affaire heeft. Na wat speurwerk kan privédetective en ex-politieman Billy Taggart dat bevestigen. Maar wanneer niet veel later het dode lichaam van Cathleens minnaar opduikt, raakt Taggart verstrikt in een web van politieke corruptie, vastgoedschandalen en smeergeld. Taggart laat zich niet voor het bureaucratische karretje spannen en besluit terug te slaan.

    Q2, 22.40 uur

    Flight of the Phoenix (6,1)

    Avonturenfilm met Dennis Quaid, Giovanni Ribisi en Miranda Otto.
    Wanneer de werkzaamheden in een Mongools olieveld gestaakt worden, wordt piloot Frank Towns ingeschakeld om de werknemers van het Amerikaanse bedrijf weer naar huis te brengen. Niet lang na hun vertrek komt hun vliegtuig terecht in een zware storm en een crash in de Mongoolse woestijn is onafwendbaar. De overlevenden beseffen meteen dat ze geen reddingsteam moeten verwachten en besluiten een nieuw vliegtuig te bouwen met de onderdelen van het oude. Veel tijd heeft het gezelschap niet, want hun water- en voedselvoorraden zijn bijna uitgeput.

    De quoteringen zijn ontleend aan de filmsite IMDb.

22. Toon

    HET WEER

    • Hier

    <p>Hier</p>

    

    Vanavond en vannacht

    Vannacht krijgen we brede opklaringen vanuit het noordoosten. Het gaat bijna overal vriezen, zodat het opletten geblazen is voor gladde plekken op de weg.

    Morgen

    Het blijft droog met opklaringen, maar ook veel wolkenvelden. De maxima liggen tussen -2 en +2 graden bij een matige noordoostelijke tot oostelijke wind.

    Volgende dagen

    Vrijdag begint de dag vooral in Vlaanderen met vrij veel middelhoge bewolking. Later overdag krijgen we meer zon. De temperaturen klimmen tot tussen +1 in het noordwesten en +3 in het uiterste zuiden van het land. De wind is overwegend zwak uit noordoost tot oost.

    Tijdens het weekend krijgen we wat meer bewolking en kunnen er buien tot ontwikkeling komen.

23. Toon

    Raadsel