Het begint nochtans goed, het man - versus - vrouwverhaal. Want in de eerste cyclus van het universitair onderwijs maken jonge vrouwen ongeveer de helft uit van de studenten. Maar slechts één derde van de doctoraatsstudenten zijn vrouwen. Ongeveer veertig procent van de assistenten is vrouw, maar minder dan acht procent schopt het ook tot hoogleraar. Conclusie? Het aantal vrouwen vermindert geleidelijk naarmate het studieniveau verhoogt en naarmate men stijgt in de academische hiërarchie. Ook in bestuurs- en adviesorganen binnen de universiteiten, onderzoekscentra en academies zijn de vrouwen ondervertegenwoordigd. Uit een onderzoek van de K.U.Leuven blijkt zelfs dat er in twintig jaar tijd bijna niets veranderd is aan het carrièrepad van vrouwelijke academici. De Franstalige collega's stellen het zelfs nog scherper: als het bestaande systeem niet verandert, is het nog meer dan tweehonderd jaar wachten op enige gelijkheid tussen mannelijke en vrouwelijke hoogleraren.


Meisjes en wetenschap
Volgens Sophia, het coördinatienetwerk voor vrouwenstudies, is er vooral engagement nodig van de academische overheden om te komen tot een beleid dat gelijke kansen aan mannen en vrouwen biedt en op die manier werkt aan een rijker universitair landschap. Zo ijvert de organisatie bijvoorbeeld voor meer soepelheid in de academische carrière.

,,Er zijn aanpassingen nodig die het mogelijk maken dat academici een leven kunnen leiden waarin wetenschappelijke arbeid een privé-leven niet in de weg staat'', klinkt het bij de vzw. ,,Ook de wetenschap zelf heeft immers baat bij meer diversiteit van bij de onderzoekers.'' (REV)