De kinderen waren gisteren voor een namiddagje stoeien afgezakt naar het rusthuis Ter Wilgen aan de Hospitaalstraat. Ze zongen er liedjes en pleegden er een dansje met een paar tientallen senioren als waakzame toeschouwers. ,,Het project loopt tot 15 augustus,'' vertelt Sarah Sillis. ,,Met ongeveer 30 á 40 kindjes per dag, mogen we van een succes spreken. Heel wat kinderen brengen voor de eerste maal een bezoek aan een rusthuis. Het is een gemengd publiek met Kosovaren, Marokkanen en autochtonen. Enkele keren in de week komen er ook kindjes bij uit het asielcentrum in de Kasteelstraat.''

Het is een gejoel van jewelste in de zaal van Ter Wilgen. De stemming is uitbundig onder het goedkeurend oog van enkele kloosterzusters, want jeugd brengt leven in de brouwerij. ,,Iedere dag kunnen de kinderen bij ons terecht tussen 13 en 17 uur,'' bevestigt Sarah Sillis. ,,Alleen met kindjes uit het asielcentrum zijn er taalproblemen. De nood aan extra begeleiders is groot. Met een vergoeding van 150 frank per dag, is het natuurlijk veel aanlokkelijker om vakantiewerk te doen dan speelpleinwerking. Toch hopen we volgend jaar door te zetten met deze speelpleinwerking.''

Zelfs wanneer er meer monitoren komen volgend jaar, zijn de hindernissen nog niet allemaal genomen. De Mercatorstraat is één van die wijken waar voorheen geen speelpleinkern bestond. De test wijst uit dat het zin heeft, maar een geschikt terrein als vaste stek blijft de boodschap. ,,De vaste speelpleinen zijn gesitueerd in wijken waar de leefbaarheid bewezen is,'' vertelt Liesbet Smet. ,,De Sint-Rochusschool heeft echter nauwelijks gras. Vandaar dat we reeds een bezoekje brachten aan het park en de brandweer. Je kan daar geen twee weken op dezelfde plaats blijven rondhangen. De Witte Molen zou ideaal zijn, maar die omgeving heeft een sportieve bestemming. De scoutsterreinen aan de Iepenstraat beschikken over bos, maar worden dan weer geregeld verhuurd. Voor volgend jaar moet naar een oplossing worden gestreefd.''