Een debat met een tolk
| Bart de Wever
MIJN grootmoeder was perfect Franstalig, ze had haar middelbare studies nog in het Frans genoten. In de geest van haar tijd gaf ze haar kinderen allemaal Franse voornamen. Zo heette mijn vader zaliger Henri, maar hij ging door het leven als Rik. Franse voornamen raakten nu eenmaal uit de mode en voor een Vlaams-nationalist was de meerwaarde ervan niet echt groot.
Van huize uit kreeg ik wel nog mee dat een flamingant op de eerste plaats perfect Frans moest leren. Kwestie van niet als een boerenpummel te worden afgedaan door de Walen of, erger, de franskiljons ...
