De tsunami van kerst 2004 zal in lengten van jaren geboekstaafd blijven als de ramp waarbij in de kortste tijd het meeste schade werd aangericht op de grootste oppervlakte. Naarmate de beelden gisteren binnendruppelden werd de ware omvang van de catastrofe pas duidelijk. Dat tegelijkertijd op plaatsen die duizenden kilometers van elkaar liggen een muur van water over dijken, mensen en huizen heen raasde, alles op zijn weg meesleurend, gaat ons bevattingsvermogen te boven. Niet de meting op de schaal van Richter of het aantal slachtoffers spreekt het meest tot de verbeelding. In onze aan records verhangen tijd verbleken die cijfers tegenover de statistieken van eerdere aardschokken. Maar dat op een zonnige, bladstille ochtend de dood plots kan toeslaan op een dergelijke epische schaal, is een schokkende en ontnuchterende vaststelling.