Op 22 maart werd ik door de plaatselijke correspondent gevraagd om een foto te nemen van een vernield kapelletje in Duisburg. Ik ging eerst aanbellen bij Josée Trappeniers die het kapelletje onderhield. Toen we nog een honderd meter verwijderd waren van de plaats, hoorde ik glasgerinkel. Nog net zagen we hoe drie jongeren van hooguit twaalf jaar de benen namen. Ik trachtte nog mijn telelens op mijn fototoestel te plaatsen om de jongeren op bezwarende feiten te betrappen. Helaas waren ze me te snel af. Een ultieme spurt bleek evenmin een succes. Wat bezielde deze jongeren toch om dergelijke vandalenstreken uit te halen? Uit verveling , hoor je dan steeds vaker. Respect blijkt echter steeds meer een uitgeholde levenswijsheid. Woorden van een oude knar? Neen, even opfrissing van de eerste moraallessen.