DE bouw van een windmolenpark door Nike vloeit volgens algemeen directeur Bert Stevens voort uit een engagement van de sportgoederenfabrikant tegenover het Wereldnatuurfonds (WWF). Nike beloofde in 2002 de uitstoot van broeikasgassen die veroorzaakt worden door de bedrijfsactiviteiten, gevoelig te beperken. Dat leidde al tot de plaatsing van zonneboilers en het gebruik van spaarlampen om het volledige centrum te verlichten. Het windmolenpark moet het sluitstuk worden. Medio 2006 neemt Nike de turbines in gebruik. De zes windmolens samen hebben een vermogen van 9 megawatt.

Het is overigens niet Nike dat de 15 miljoen euro op tafel legt voor de bouw van het windmolenpark. De investering zelf gebeurt door SeeBa, een Duits bedrijf gespecialiseerd in de bouw van grote vakwerkmasten waarop windturbines wordt geplaatst.

De bouw en de uitbating van de windmolens op de terreinen van Nike is het eerste windmolenproject van Seeba in België. De Duitse windmolenuitbater zal de groene stroom die bij Nike opgewekt wordt niet verkopen aan de sportgoederenfabrikant. Het is de publieke elektriciteitsproducent SPE die de opgewekte stroom zal aankopen.

Nike is wel van plan om groene stroom aan te kopen om zijn elektriciteitsverbruik te dekken, maar heeft de knoop nog niet doorgehakt over wie de leverancier wordt van die hernieuwbare energie.

De windmolens bij Nike zullen niet alleen in het oog springen omdat ze de hoogste zijn van ons land, maar ook wegens het uitzicht van de masten. Voor het eerst worden er in België windturbines gebouwd op vakwerkmasten. Zulke masten hebben veel weg van een meccano. Alle windmolens die totnogtoe werden opgericht in België staan op buispalen.

Volgens Nike en het ingenieursbureau Arcadis heeft een hoge vakwerkmast onder meer als voordeel dat de windopvang vergroot wordt, wat dan weer resulteert in een groter rendement.

(pse)