WEG VAN BRUSSEL. Spetterend Brussel

Dit artikel is exclusief voor abonnees, maar we bieden het u gratis aan.

Een zondagje uitwaaien in Oostduinkerke kan lyrisch stemmen: frisse lucht en zand op de brillenglazen. Je voelt je bloedsomloop jubelen door je aders. En ter afronding bij Adelientje in Oostende lekker een plaote, een democratische pladijs op het bord. We moeten dat meer doen, zegt men dan.

Alhoewel. Wanneer ik de laatste avondtrein naar Brussel neem -- die vertrekt overigens al op een negentiende-eeuws vroeg uur -- en Oostende achter mij laat, bekruipt me een onzeglijk comfortabel gevoel. Even weggeweest van Brussel en toch gelukkig om naar de hoofdstad te kunnen terugsporen. De meeste Vlamingen zullen hierbij nauwelijks het ongeloof uit hun door het vele tv-kijken vermoeide ogen kunnen wrijven. Want graag in Brussel wonen en leven, het is voor de meesten gewoon onvoorstelbaar. Ze ...