22 dagen die alles veranderden
De kleine Salih met rechts zus Entsar, links een tante. ‘Mijn laatste herinnering aan mijn ouders dateert van hun laatste dag. Ik was samen met mijn broer op de terugweg van de kleuterschool. Ik droeg een wit T-shirt. Ik zag mensen verzameld in de tuin van ons huis; ze huilden allemaal. Er stond een politieauto. Ik kan me niet herinneren wiens dood het was, die van mijn moeder of van mijn vader. Soms vraag ik me af of die herinneringen niet verzonnen zijn.’

Salih Basheer was drie toen hij zijn ouders verloor. Met het eerste fotoboek in de Soedanese geschiedenis probeert hij de gapende leemte wat te vullen.

Wist je dat je ook zonder abonnement elke maand 3 betalende  plus-artikels kunt lezen?

Lees gratis ›

Vul je e-mailadres en wachtwoord in