Resident evil 4blijft ook in de nieuwe versie een uitzinnige aaneenschakeling van clichés uit B-films. Al steekt de game er niet meer met kop en schouders bovenuit.
Resident evil 4 Remake
Voor Playstation, Xbox en pc
Na eerdere remakes van Resident evil 2 en 3, krijgt nu ook het meest gevierde deel van de zombiehorrorreeks een nieuw likje verf. De serie van ontwikkelaar Capcom had destijds met de eerste drie delen het survival horror-genre bedacht en uitgewerkt: een gamesoort waarin de focus ligt op schaarse hulpmiddelen, een kwetsbaar hoofdpersonage en de voorzichtige speelstijl die daarmee wordt afgedwongen. Deel 4, dat oorspronkelijk in 2005 uitkwam, legde de focus op constante adrenaline, met een veel capabelere held, een koffer vol vuurwapens en adembenemende actiescenario’s. De game legde zo een blauwdruk voor actiegames die nog altijd wordt gekopieerd (succesvolle series als The last of us en de meest recente delen van God of war zijn schatplichtig).
Het goede nieuws is dat de ziel van de oorspronkelijke game volledig intact is: Resident evil 4 blijft een B-film in gamevorm, een uitzinnige pastiche vol invloeden uit de actie- en horrorfilm-geschiedenis. Van een dorpje vol zombies beland je in een gevecht met een monsterlijke vis, word je onder andere door een maniak met een kettingzaag achtervolgd en neem je het in je eentje tegen een gemilitariseerd eiland op. Zo val je van het ene idiote scenario in het andere en zit je voortdurend op het puntje van je stoel.
Oliedomme oneliner
Dat het verhaal onmogelijk serieus te nemen is, wordt door de game helemaal omarmd. Het hoofdpersonage Leon S. Kennedy is een special agent met meer spieren dan hersens, die voor elke gelegenheid een oliedomme oneliner heeft. De andere personages zijn al net zo camp, van de behulpzame koopman die je op de gekste plekken van nieuwe wapens voorziet tot de megalomane sekteleider die achter de schermen aan de touwtjes trekt.
De vraag is: wat voegt deze remake toe aan de oorspronkelijke game – die nog altijd verkrijgbaar is? Het ziet er allemaal een stuk beter uit dan het achttien jaar oude origineel, en sommige aanscherpingen in de gameplay zijn welkom (zo kan je nu aanvallen pareren met je mes door op het juiste moment te reageren, wat de gevechten nóg meer een op-leven-en-dood-gevoel verleent).
Maar verder hebben de spelsystemen die Resident evil 4 introduceerde zo goed de tand des tijds doorstaan dat het allemaal wat overbodig voelt. In tegenstelling tot ambitieuzere remakes van bijvoorbeeld Final fantasy VII of zelfs Resident evil 2 blijven de makers vastzitten in het invloedrijke model dat ze zelf jaren geleden introduceerden. Paradoxaal genoeg missen ze in hun trouw aan het origineel nu juist dat element dat Resident evil 4 écht uniek maakte: het lef om een succesvolle formule overboord te gooien.
