BENJAMIN GROSVENOR

Schumann & Brahms

Decca

Schumanns Kreisleriana krijgt zijn naam van een ­manisch dirigentenfiguur uit de verhalen van E.T.A. Hoffmann. Een alter ego voor zijn geestesvader en in een klap ook voor componist Robert Schumann, die zich evengoed vereenzelvigde met de moodswings van zijn fictieve voorganger. Het is daardoor een stuk als een januskop: van ‘sehr innig und nicht zu rasch’ naar ‘sehr aufgeregt’ en dan weer ‘sehr langsam’ ... Alles tot het uiterste. Dit is opperste romantiek, en pianist Benjamin Grosvenor omarmt die toontaal volmondig. Hij rekt het tempo veelvuldig, waardoor je de wispelturigheid van Kreisler nooit ziet aankomen. De verschillende karakters zijn geprononceerd, maar Grosvenor vormt alles wel netjes tot een geheel door de helderheid die hij in het middenregister bewaart. Na dit klapstuk volgt nog een uur muziek van Clara Wieck en Johannes Brahms. Grosvenor verzorgt hun stukken even verfijnd, maar het totaalplaatje wordt er net wat te massief door. (jc)