Sla er de muziekencyclopedie maar op na: tot ver in de 19de eeuw waren vrouwelijke musici witte raven in een zwartgerokte mannenwereld, morrelend in de marge omdat het officiële muziekcircuit op slot zat. Tot pakweg 1600 stak slechts een enkeling boven het maaiveld uit – Hildegard von Bingen, bijvoorbeeld, die in de 12de eeuw al een cultgevolg had. Pas in de renaissance veroorzaakten de concerte delle donne – virtuoze meidengroepen actief in Italië – een stille revolutie met liederen op hoogstaande poëzie. Van mannen.