Professoren luiden de alarmbel over de taalbeheersing van hun studenten. Ze spellen slecht, vormen kromme zinnen, lezen ­onzorgvuldig, hebben te weinig concen­tratie om lang te luisteren en hebben lak aan het verschil tussen informeel en ­formeel taalgebruik. ‘Ze zijn niet eens ­beschaamd’, klinkt het. Ik wil niet betwij­felen dat het met de geletterdheid van onze jongeren achteruit gaat. Bezorgdheid en zelfs schaamte lijken me op hun plaats. ­Alleen is de vraag wie zich moet schamen.