‘Luister hier eens even naar’, vraagt hij aan het einde van de dag. Ik stop even met wat ik bezig ben, en luister naar de klanken die hij uit zijn laptop tovert. Ik hoor de dromerige melodie en zeg dat ik de zanglijn mooi vind. Hij knikt, een denkrimpel verschijnt op zijn voorhoofd. ‘Ik ga de drums eruit filteren’, mompelt hij, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik weet dat hij in zijn hoofd al hoort hoe dat zal klinken. Daarna werk ik verder aan mijn tekst en verdwijnt hij in zijn beat-programma. Soms gebeurt het andersom, dan lees ik een zin voor waarover ik twijfel, of probeer ik een idee te schetsen. Hij vertelt dan wat hij goed vindt, of geeft suggesties, terwijl in mijn hoofd een eindresultaat reeds vorm krijgt.