Door corona en het overlijden van drummer Taylor Hawkins moest Brutus helaas een streep trekken door de geplande voorprogramma’s met de band. Dankzij derde plaat Unison life (nummer twee in onze eindejaarslijst van 2022) mocht het Leuvense trio vrijdagavond wel voor het eerst in een volledig uitverkochte Ancienne Belgique spelen. Dat deed het bijzonder bezield.
Aandrijfmotor Stefanie Mannaerts ontving een week voor de show de Mia voor beste muzikant van de muzieksector. In een maanden op voorhand uitverkochte AB voelde ze zich duidelijk meer in haar element. Een spraakwaterval zal ze waarschijnlijk nooit worden, maar hier kon ze tenminste haar drumstokken laten spreken. ‘Merci om te komen en ons nog niet beu te zijn - we zijn nog altijd dezelfde’, verzekerde ze de trouwe fans tijdens een zeldzaam publiekspraatje alvorens de meeslepende intro van ‘War’ in te zetten.
Het is een cliché maar daarom niet minder waar: bij Brutus primeert de muziek. Aan de sobere podiumopstelling werd de voorbije jaren niets veranderd: het trio staat nog steeds op een rij opgesteld, omringd door enkel de eigen apparatuur, wat spots en een witte doek waarom de schaduwen hun werk doen. De enige échte verrassing was de korte gastbijdrage van Psychonaut-frontman Stefan de Graef in ‘Dust’, die al schreeuwend polste of de AB “ready” was voor meer extatische woede.
Je hebt dan ook geen afleiding nodig wanneer je songs zo hard binnenkomen. Geen toeters dus, wél belletjes aan Mannaerts drumstel. Die zijn sinds de opnames van Unison life een toevoeging aan het drumstel en werden in de AB veelvuldig aangetikt. Al dat nieuwe materiaal mocht schouder aan schouder staan met het vaak iets rauwere oudere werk.
Terwijl de moshpits doorheen de show telkens een beetje groter werden, genoot de band zichtbaar van de overgave van haar publiek. Centraal stond bassist Peter Mulders net niet in een spagaat gedurende het merendeel van de set, als lijm voor de gitaarmuur van Stijn Vanhoegaerden en het spervuur dat Stefanie Mannaerts uit haar polsen en longen schudde. In ‘Brave’ versmolten die post-hardcoreriffs knap met de oerkreten van Mannaerts, die zelden verstaanbaar maar altijd overrompelend klonk. Strategisch ingeplande rustmomenten en huidige radiosingle ‘Victoria’ - veruit de toegankelijkste song uit de discografie - maakten dat iedereen in de zaal het tot aan de eindmeet kon uithouden. Zo nam het aantal opgestoken vuisten en klappende handen alleen maar toe.
In tegenstelling tot eerdere shows op deze tournee stond ‘All along’ deze keer wel op de setlist. Het nummer uit debuutplaat Burst werd vorig jaar door fans bovenaan De Zwaarste Lijst van Studio Brussel gestemd, en werd bijgevolg dolenthousiast onthaald. Pas in de bijna acht minuten lange slow burner ‘Sugar dragon’ stond Mannaerts even recht om tussen haar twee bandgenoten een oorverdovend applaus in te zetten, alvorens af te zwaaien met het energieke ‘Cemetery’.
Bij het verlaten van de zaal hoorden we een jongetje van een jaar of tien verklaren dat Stefanie Mannaerts de vrouw van zijn leven is, snel gecorrigeerd door zijn moeder die graag blijvend aanspraak wou maken op die titel. Geef hem maar eens ongelijk na zo’n show.
Brutus, gezien in de Ancienne Belgique op 3/2/2023.
