Twee keer had ik de voorbije weken medelijden met Ruud Vormer. De eerste keer ging dat gevoel vergezeld van een dosis onbegrip: had de middenvelder, net verhuurd aan Zulte-Waregem, niet kunnen weigeren toen hij voor aanvang van de thuiswedstrijd van Club Brugge tegen Anderlecht werd gefêteerd door Clubbonzen Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert? Uitgerekend die twee heren hadden hem naar de uitgang begeleid. Ze fluisterden coach Carl Hoefkens in dat Vormer geen deel meer uitmaakte van het sportieve project, een beslissing waar ze niet op terugkwamen. Zelfs toen bij Club niemand een deuk in een pakje boter trapte, bleef Vormer op wedstrijddagen persona non grata.