Ik ben vast niet de enige. Er moeten nog mensen, grijzer dan ik, zijn die bij het bekijken vanHet verhaal van Vlaanderenspontaan denken aan de zes boekdelen van’s Lands glorie. Dat is een simpele aanschouwelijke ­geschiedenis van België in 534 prenten die je in de jaren 50 bij aankoop van producten met ‘zegeltjes’ van Artis Historia kon verzamelen en in een album kon plakken. De historische toneelstukjes waar Tom Waes met een ernstig, verbaasd of lachend gezicht door struint als een alien in een kostuumfilm, lijken wel geregisseerd door de hoofdtekenaar van die reeks, Jean-Léon Huens. Dat ­felle kleurenpalet, dat stoffige licht, die snorren, dat perfect gevoel voor drama. Eén van zijn prenten voor £’s Lands glorie – bloedsporen en het lijk van Karel de Stoute onder de sneeuw in Nancy – inspireerde Bart Van Loo zelfs tot zijn bestseller over de Bourgondiërs. Dat de bedenkers van Het verhaal van Vlaanderen zich door ’s Lands glorie (1949-1961) lieten beïnvloeden voor hun kijkcijferkanon, durf ik niet te beweren. De pruiken en andere rekwisieten komen alvast uit dezelfde verkleedkoffer. Maar ’s Lands glorie was duidelijk een pion in de heropbouw van het vaderland na de oorlog. Nu is het hoogstens nog nostalgie.