Zoals je soms aan kippenhokken zomaar toverstokken vindt, zo vond ik voor ons huis op de stoep een deksel. Het is geen straat die vaak geplaagd wordt door zwerfvuil of ­magiërs. Er ligt al eens een frisdrankblikje of een lege zak chips, maar nu lag er een deksel, zowat een meter in doorsnede, in stevig zwart plastic, met een handvat. Van de ­navenante emmer was geen spoor. De eigen weg gegaan, helemaal op elkaar uitgekeken, niets meer tegen elkaar te zeggen, een vechtscheiding natuurlijk, de emmer was vol. Zoals onze stoffer en blik, nog zo’n treurig verhaal.