Al lang droomde Paul Onuachu van een Engels avontuur. Genk gunde hem dat ook. Maar dat de Nigeriaanse topspits net nu het Limburgse nest verlaat komt behoorlijk ongelegen in volle titelstrijd.

Nadat andere opties één voor één wegvielen, zette Southampton, laatste in de Premier League, dinsdag plotseling alles op de komst van Onuachu. Terwijl de speler ijsberend wachtte in de Cegeka Arena, hield Genk lang het been stijf. Genk wou in volle titelstrijd zijn spits immers niet zomaar verliezen. Bovendien had het bij een late transfer amper tijd om een vervanger te halen.

Tot de Engelse club in de late namiddag een bod uitbracht, dat Genk niet kon weigeren. Zeker omdat de club Onuachu de afgelopen mercato’s de belofte had gedaan dat hij voor dergelijke som zijn Engelse droom zou mogen waarmaken. De transfersom zou, inclusief bonussen, de gevraagde 20 miljoen euro zelfs kunnen overschrijden. Omdat Onuachu over enkele maanden 29 jaar wordt, werd gefocust op een hoge transfersom en is er geen sprake van een percentage bij doorverkoop.

‘Ik besef dat de timing niet ideaal is, maar deze trein zou misschien geen volgende keer meer voorbijkomen’ Paul Onuachu 

Met een brede glimlach, maar tegelijk ook met vochtige ogen, liet Onuachu zich even na zessen zien aan het stadion van Genk. Nog heel even wachtte hij op de aankomst van voorzitter Peter Croonen, die een gemeende knuffel als afscheidscadeau kreeg.

Onuachu was in 2019 neergestreken in Genk. De boomlange Nigeriaan had toen drie succesvolle jaren achter de rug bij het Deense Midtjylland, waar hij naam maakte als doelpuntenmachine. Die reputatie bevestigde hij in België. Bij Genk zou hij in 134 wedstrijden 85 keer scoren. In 2021 won hij met Genk de beker en de Gouden Schoen.

Emotioneel afscheid

Zijn vertrek liet Onuachu, die aan het stadion nog op de foto ging met enkele jeugdspelers, niet onberoerd. ‘Ik ben emotioneel, ik zat een hele dag met gemengde gevoelens’, reageerde Onuachu op zijn vertrek. ‘Ik wilde me tot het laatste moment inzetten voor deze club, waaraan ik erg veel te danken heb. Tegelijkertijd wist ik dat de interesse van Southampton heel concreet was. Je moet weten dat ik als kind maar één grote droom had: ooit in de Premier League voetballen. Zoals de sterren, die ik op tv zag. Dus was het na de training enkele uren bang afwachten of de clubs tot een akkoord zouden komen.’

Dat akkoord kwam er dus , al is de timing voor Genk niet ideaal. ‘Dat besef ik ook. Ik heb heel veel te danken aan Genk en de supporters. Ze hebben me hier vanaf de eerste dag in hun harten gesloten, dat maakt het extra moeilijk om te vertrekken. Maar deze trein zou misschien geen volgende keer meer voorbijkomen, ik moest wel aan boord springen. Ik ben de club dankbaar omdat ze woord hebben gehouden en me de vervulling van mijn droom hebben gegund.’

Schrikt degradatievoetbal in Engeland hem niet af? ‘Helemaal niet. Er zijn nog heel wat wedstrijden te spelen en veel ploegen staan dicht bij mekaar. Ik geloof voluit in mijn kwaliteiten en die van de ploeg. Ik kijk er naar uit om deze nieuwe uitdaging aan te gaan.’