Nee, na hun gouden trilogie zijn de Belgische hockeymannen niet verzadigd. Ze hadden vooraf gezegd dat ze in het Indiase Bhubaneswar op goud mikten, maar tegen een uitgekookt Duitsland konden ze die ambitie net niet waarmaken. Speelden ze vrijdag in de halve finale tegen Nederland zeker voor de rust wat te laks, dan pakten ze in de finale aanvankelijk uit met het absolute powerhockey waarmee ze sinds 2018 internationaal furore maken.

Maar na een blitzstart, met doelpunten van Florent Van Aubel (9de minuut) en Tanguy Cosyns (10de minuut), toonde Duitsland waarom ze de comeback kids van dit toernooi zijn – zowel in de kwartfinale als de halve finale waren ze in het absolute slot van de wedstrijd als een Houdini aan de uitschakeling ontsnapt.

De Hockeynationalmannschaft knokte zich terug in de wedstrijd, kwam pas in de 47ste minuut voor het eerst op voorsprong en leek het zaakje onder controle te hebben. Maar Tom Boon sleepte in het ultieme slot shoot-outs uit de brand. Daarin gingen de Red Lions met 5–4 onderuit.

Droomstart

Duitslands laatste titel op een groot toernooi dateerde al van tien jaar geleden, maar nog steeds geldt het als een topteam in het internationale hockey: de voorbije twintig jaar werd het twee keer olympisch kampioen (2008 en 2012), twee keer wereldkampioen (2002 en 2006) en drie keer Europees kampioen (2003, 2011 en 2013). Toch begonnen de Belgen als favoriet aan de partij: zowel op het EK in 2017 en 2019 als op het WK 2018 hadden ze de Duitsers uitgeschakeld. Ook in de groepsfase van de Olympische Spelen van 2021 trokken ze aan het langste eind.

Meteen was duidelijk dat de troepen van bondscoach Michel van den Heuvel een ander gezicht zouden tonen dan tegen Nederland: ze begonnen agressiever aan de wedstrijd en lieten weinig ruimte. Bij de eerste echte Belgische prik was het raak: Florent Van Aubel plukte de bal uit de lucht en haalde geweldig uit, Stadler was kansloos (0–1). Even later sloegen de Lions opnieuw keihard toe: Cosyns tikte een strakke voorzet van Kina binnen (0–2). Onze oosterburen riepen tevergeefs de videoref in, een Belgische droomstart.

Alle zeilen bij

De Duitsers moesten alle zeilen bijzetten en deden dat ook. Nadat Stadler met veel moeite een strafcorner van Boccard onschadelijk had gemaakt – een variant die de Belgen tot nu hadden opgespaard – kreeg Tom Grambusch de kans om Duitsland met een strafbal weer in de match te brengen. Vincent Vanasch haalde de bal met z’n stick eruit, een cruciale en geweldige redding. Even later moest ‘The wall’ zich wel gewonnen geven: vanuit een scherpe hoek werkte Niklas Wellen de aansluitingstreffer binnen – zijn zesde doelpunt van het toernooi: 1–2.

Het was voor de Red Lions zaak om de focus te houden, want de Duitsers knokten zich almaar meer terug in de match. Hoewel het derde kwart aanvankelijk gesloten verliep, versierden ze een kans ze via Miltkau, maar Vanasch bewees andermaal waarom hij als de beste doelman van de wereld wordt gezien.

Nadat de Belgen nipt de 1–3 hadden gemist – Dockier kon een heerlijke lange bal van Wegnez niet beroeren – moest Nicolas De Kerpel twee minuten naar de strafbank. Duitsland profiteerde optimaal: met een knal in de benedenhoek maakte Peillat via een strafcorner gelijk: 2–2. Het momentum leek gekeerd.

Teleurstelling

Bij het begin van het vierde kwart zag het er helemaal beroerd uit voor de Lions: de Duitsers kwamen voor het eerst op voorsprong dankzij kapitein Mats Grambusch die, na een snelle aanval vanaf de linkerflank, vanuit een scherpe hoek de bal binnenschoot. Felix Denayer en co. moesten nu voluit gaan, maar leken de motor niet aan de praat te krijgen. De Belgische aanvallen waren te voorspelbaar.

In het slot versierden de Lions enkele strafcorners op een rij. Een ervan jaagde Tom Boon – tot dan vrijwel onzichtbaar – keihard binnen: 3–3. Net zoals op de Olympische Spelen in Tokio en het WK 2018 moesten shoot-outs alweer de beslissing brengen.

Met Vincent Vanasch beschikt België daarin over een wapen dat iedereen ons benijdt. Hij maakte dat het na missers van Arthur De Sloover en Victor Wegnez nog tot extra shoot-outs kwam – de doelman hield Grambusch van een treffer – maar nadat Cosyns niet voorbij de Duitse invallersdoelman Danneberg was geraakt, was de nieuwe wereldkampioen bekend.

Geen tweede wereldtitel op een rij dus voor de Red Lions. Na drie gouden medailles moeten ze vrede nemen met zilver, en dat was duidelijk een enorme teleurstelling. Komende zomer staat al de volgende belangrijke afspraak op de agenda, want in augustus vindt in Mönchengladbach het Europees kampioenschap plaats.