Dry january, wat een idee. Hoe kun je nu mensen vragen geen alcohol te drinken in de maand waarin alle nieuwjaarsrecepties worden gehouden? Ik weet het wel, op die recepties worden ook niet-alcoholische dranken geschonken, maar op vruchtensap of water overleef je die dingen niet.

Zouden er mensen bestaan die recepties leuk vinden? Er bestaan er in ieder geval die goed kunnen doen alsof. Ze staan in groepjes van vier tot zes bij elkaar, glas in de ene hand, de andere hand losjes in de broekzak. Ze hebben schik in het gezelschap en vooral in zichzelf. Ze lachen luid, ze praten veel, ze doen alsof ze luisteren. Soms voegt iemand zich bij het groepje, de gelederen openen zich even, er wordt joviaal begroet, waarna de gelederen zich weer sluiten, in een iets breder kringetje dan voordien, en er met één man extra luid wordt gelachen, veel wordt gepraat en gedaan alsof er wordt geluisterd.

Als je de euvele moed hebt om je ook bij dat groepje te willen voegen, gebeurt er iets vreemds. De gelederen openen zich niet, niemand heeft je in de gaten. Daar sta je dan voor aap. Een hand in je broekzak steken om jezelf een houding te geven, helpt niet. Niemand kijkt op, behalve enkele mensen in andere, aanpalende groepjes van vier of zes, die je een seconde meewarig aanstaren.

Terwijl je daar staat, passeren in nog geen minuut tijd drie obers met flessen van de goedkope schuimwijn waar je nu al hoofdpijn van hebt. Waar je ook staat tussen de groepjes van vier tot zes pratende mensen, je blokkeert altijd het pad dat de obers hebben uitgestippeld om te volgen, terwijl ze iedereen bedienen behalve jou. Je moet altijd een stap opzijzetten om ze door te laten. Als je demonstratief je lege glas opheft om duidelijk te maken dat je nog wat van dat sop wilt, doen ze vaag teken dat ze zo meteen terugkomen om bij te vullen. De volgende keer dat ze passeren, is hun fles leeg en maken ze hetzelfde vage gebaar. Waarna je ze nooit meer terugziet en een andere ober hetzelfde spelletje met je speelt. De obers die de hapjes rondbrengen, hebben dan weer een ander pad uitgestippeld om iedereen te bedienen: dat pad loopt nooit langs de plek waar jij staat, maar langs de overkant van de zaal. Tot je daarheen beweegt, dan verlegt dat pad zich weer op wonderlijke wijze.

   • Column | Leve onze extraverte samenleving

Er rest maar één oplossing, denk je dan: naar de bar gaan, om daar een glas te vragen en wie weet een hapje te scoren. Een vergissing. Aan de bar staat namelijk altijd minstens één iemand die daar om dezelfde reden staat: hij vindt geen aansluiting bij een groepje op de receptie. In tegenstelling tot bij jou ligt dat bij hem aan zijn persoonlijkheid: hij is asociaal en vooral saai. Hij maakt dankbaar gebruik van de gelegenheid om je aan te klampen en zijn greep nooit meer te lossen. Hij komt te dicht bij je staan om verhalen in je oor te brullen die je niet wilt horen. Hij heeft een slechte adem. De enige manier om van hem af te komen, is zeggen dat je naar de wc moet en hopen dat hij niet meegaat. Je neemt wel een vol glas mee, dat nemen ze je alvast niet meer af.

Praat met mij!

Je kunt, na enkele glazen, een nieuwe poging ondernemen om aansluiting te vinden bij een groepje pratende mensen. Uiteindelijk lukt dat, maar je wenst al snel dat het niet was gelukt. Deze mensen hebben het over de aanhoudende crisis bij Anderlecht en zingen de lofzang van Marc Coucke, die ze een geniale ondernemer noemen. Je mengt je monter in het gesprek en zegt dat Coucke ook maar een kruising is tussen een apotheker en een kruidenier. Het gesprek valt stil. Je moet een ander groepje zoeken.

Terwijl je je weer uit het groepje loswrikt en wanhopig rondkijkt om er een ander te vinden, zie je de man van daarstraks aan de bar op je afkomen. Een kelner vraagt je of je hem even door kunt laten. Navraag leert dat de fles in zijn hand leeg is, maar hij belooft zo meteen terug te komen met een volle. Wat is je volgende move: weer naar de bar, of toch maar naar huis, voor de hoofdpijn ondraaglijk wordt?

Als het bovenstaande enigszins herkenbaar is, dan hebt u talent voor introversie, en niet voor recepties. Ze zijn een marteling, maar er bestaan trucs om je erdoorheen te slaan. Hieronder elf onmisbare tips.

1) Ga niet alleen naar een receptie, neem een extraverte vriend/kennis/collega mee die belooft niet van je zijde te zullen wijken. Hij zal het toch doen, maar misschien heb je tegen dan genoeg zelfvertrouwen opgebouwd om een groepsgesprek vol te houden.

2) Maak jezelf wijs dat het altijd interessant is om nieuwe mensen te leren kennen.

3) Als je aan de praat raakt in een groepje, en één lid van dat groepje lijkt vriendelijker en meer geïnteresseerd in wat je te vertellen hebt dan de andere mensen in dat groepje, negeer die persoon dan. Dat is de (andere) loser van het groepje.

4) Praat (mee) over koetjes en kalfjes. Maak vooraf geen lijstje met onderwerpen, dat werkt niet. Zelfs domme mensen merken dat je een lijstje hebt gemaakt.

5) Doe geen boude uitspraken die tegen de groepsdynamiek ingaan.

6) Leer de groepsdynamiek in te schatten (dit puntje moest eigenlijk vóór punt vijf staan).

7) Drink niet te veel van de slechte schuimwijn, maar wel genoeg om deze hel draaglijk te maken.

8) Begin te roken. Het geeft je een excuus om geregeld naar buiten te gaan, waar de andere rokers staan. Ze leven misschien minder lang, maar doorgaans blijken ze interessantere mensen te zijn dan de niet-rokers die binnen in groepjes van vier tot zes staan. Kan ook perceptie zijn, zoals alles op een receptie.

9) Hou je telefoon binnen handbereik en zorg dat hij opgeladen is. Als je weer eens alleen komt te staan op de receptie, kun je doen alsof je belangrijke berichten of nieuwsflashes aan het lezen bent. Niemand heeft door dat je geen bereik hebt in de feestzaal.

10) Loop nooit achter een kelner aan om je glas te laten bijvullen. Dat ziet er bepaald treurig uit.

11) Ga naar huis voor de mensen beginnen te dansen.

En u, beste lezer, hebt u tips om een receptie zonder kleerscheuren door te komen? Of zit er een receptie-fan in u? Wat vindt u er zo fijn aan? Laat het ons allemaal weten.