Op het vlak van politiek vuurwerk belooft 2023 een knaller te worden. Nadat MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez afgelopen zondag al een ‘totale mobilisatie’ vroeg van zijn partij, vuurde ook N-VA-voorzitter Bart De Wever zaterdagavond zijn partij aan voor het cruciale jaar dat eraan komt. ‘Ik vraag in 2023 meer dan ooit om uw inzet.’ Het wordt een jaar van intensief op pad gaan en ‘de Vlamingen overtuigen’. De duizenden aanwezigen in de Nekkerhal hadden geen overtuigen meer nodig. In de tot danstempel omgebouwde evenementenhal werd ‘De Vlaamse Leeuw’ luid meegezongen en moest De Wever amper moeite doen om van applaus naar applaus te hoppen.

‘Aanmodderen’, zei De Wever, ‘heeft geen zin meer.’ Hij wil dat de kiezers in 2024 ‘het status quo’ doorbreken. ‘Niet door een nutteloze stem te geven aan de extremen, dat is de kortste weg naar Vivaldi 2 en het einde van de Vlaamse welvaart. Wij moeten de Vlamingen overtuigen. Overtuigen om te stemmen voor een standvastige partij, die niet zal buigen in ruil voor een miserabel premierschap, een partij die staat voor het enige werkbare model om onze Vlaamse welvaart veilig te stellen. De keuze voor de Vlamingen is helder: het is confederalisme of verarming.’

Geen nieuwe platen

Nieuwe platen had De Wever niet meegebracht om het feest in de Nekkerhal na zijn toespraak op gang te trekken. ‘Wat we zelf doen’, doen we volgens hem nog altijd beter. En het federale beleid kost de Vlaming bergen geld, terwijl in Wallonië nagenoeg door niemand gewerkt wordt. De klassiekers, dus. De federale regering staat voor De Wever symbool voor ‘geen hervormingen en een fake begroting met het grootste tekort van de hele EU. België kan zelfs niet meer naast de Zuid-Europese landen staan. Après De Croo, le déluge.’

Onlangs zei N-VA-begrotingsspecialist Sander Loones nog dat zijn partij grosso modo dezelfde crisismaatregelen zou genomen hebben als de Vivaldi-regering; maar die toon was ver te zoeken in De Wevers discours. Het gebrek aan Vlaamse meerderheid in de federale regering werd De Croo en co nog eens aangewreven. ‘De Vlamingen in Vivaldi? Ze staan er bij en ze kijken ernaar. In volstrekte onmacht. Het premierschap van De Croo wordt betaald met de Vlaamse welvaart.’

Geen enkel dossier wordt federaal aangepakt zoals het hoort, vindt de N-VA-kopman. Het akkoord over de kerncentrales komt voor hem te laat en is te beperkt. ‘Stroomtekorten worden een reëel gevaar voor onze mensen en onze bedrijven.’ Ook Asiel en Migratie wordt dramatisch aangepakt, vindt N-VA. ‘De herauten van het opengrenzenbeleid zijn erin geslaagd om België opnieuw tot het putje van het Europese bad te maken. Waar zijn nu de roepers tegen het onmenselijk beleid van Theo Francken?’

Hij plaatste daar de regering van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) tegenover als voorbeeld. Zelfs toen zijn Septemberverklaring in gevaar kwam, weigerde die ‘toe te geven aan populaire eisen om meer geld uit te delen’. Want ‘dan hadden wij Vlaanderen opgezadeld met een structureel ongezonde begroting.’

Bloemetjes voor Demir

De Wever zette daarna zijn Vlaamse ministers in de bloemetjes. Vlaams minister van Leefmilieu Zuhal Demir (N-VA) kreeg er duidelijk de meeste. Zij moet nu ‘knopen doorhakken over problemen die al decennia veel te lankmoedig worden aangepakt’. ‘Dankzij het stikstofakkoord kunnen we een vergunningsdrama zoals in Nederland vermijden. Het is aan ons om dit ook aan de Vlaamse boeren uit te leggen en hen garanties te bieden voor de toekomst. Want aan leugens hebben ze niets.’ Stikstof wordt in ieder geval nog een taai dossier voor de Vlaamse regering. CD&V ging begin 2022 wel akkoord, maar keerde inmiddels op zijn stappen terug. Minister van Landbouw Jo Brouns (CD&V) vindt dat er een realiteit is vóór en ná de 20.000 bezwaarschriften die werden ingediend.

Ook minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA), die onder vuur ligt van de oppositie omdat hij eind december het debat over de onderwijsbegroting in dronken toestand zou hebben gevoerd, werd bewierookt. Volgens De Wever hebben de maatregelen die hij invoerde om het beroep van leerkracht aantrekkelijker te maken effect, met ‘een recordinstroom aan nieuwe leerkrachten’ en ‘een forse stijging van de inschrijvingscijfers voor de lerarenopleidingen’. Toch verschijnen er wekelijks verhalen over scholen die kampen met dramatische lerarentekorten, met alle gevolgen voor de onderwijskwaliteit van dien. De Wever gaf toe dat het Vlaams onderwijs in grote problemen zit en sprak van beleid dat ‘op termijn zal renderen’.