Nadat hij bij The Yardbirds Eric Clapton had vervangen, groeide Jeff Beck op zijn beurt uit tot een gitaarlegende. Met de Jeff Beck Group kondigde hij de psychedelische rock aan. Maar het allergrootste succes bleef uit. ‘Als je rond je kijkt en ziet wie er allemaal gigantisch groot is geworden, dan is dat een vreselijk rot gevoel.’
Het was 1965 en de Engelse rockers van The Yardbirds hadden net hun grootste hit gescoord met het onsterfelijke ‘For your love’ toen Eric Clapton eruit stapte, uit enig purisme in de blues en uit vrees om de nieuwe Beatles te worden genoemd. Hij raadde de band een vriend aan: ene Jimmy Page, die bedankte voor de eer en gaf op zijn beurt het stokje door aan Jeff Beck, een jeugdvriend die hij vooral kende via diens zus. Twee dagen na Claptons vertrek trad Beck al op met The Yardbirds.
Hij gaf de band een psychedelische wending, met zijn liefde voor reverb en andere gitaareffecten, die hij niet zelden uitvond. Hij stak een Indiase gitaarstijl in ‘Heart full of soul’ en liet de band bijwijlen zingen als Gregoriaanse monniken. De hit ‘Shapes of things’ was het eerste nummer dat de band zelf schreef en wordt genoemd als de eerste klassieker van de psychedelische rock.
Na een jaar vol succes voor The Yardbirds keerde Jimmy Page op zijn stappen terug en voegde hij zich bij de band, die voortaan werd geleid door de tandem Page en Beck. Zo zijn ze ook te zien in Blow-up, waarin Michelangelo Antonioni een portret van de tijdgeest neerzette. In de film staat het publiek schijnbaar ongeïnteresseerd stil terwijl The Yardbirds het beste van zichzelf geven, tot Beck zijn gitaar aan diggelen smijt.
Twee jaar nadat Beck bij de band was gekomen, werd hij nog tijdens een Amerikaanse tournee ontslagen omwille van zijn lastige karakter. Daarop vormde hij The Jeff Beck Group, waarvoor hij een kans gaf aan enkele muzikanten die later op hun beurt roem zouden vinden: een nog onbekende Rod Stewart en Ronnie Wood. Het toonaangevende album Truth inspireerde Jimmy Page na de ineenstorting van The Yardbirds om enkele maanden later ook een bandje te stichten: Led Zeppelin.
Van een andere planeet
In de jaren 70 zou Beck jazz, rock en funk samensmelten in het succesvolle fusion-album Blow by blow. Hij wordt algemeen gezien door zijn collega’s als een van de beste, meest karaktervolle gitaristen van zijn generatie en verzamelde zeven Grammy’s. Muziekblad Rolling Stone zette Beck op de vijfde plek in zijn top 100 van beste gitaristen. Toch kende hij niet de verkoop en het succes van Jimmy Page, Eric Clapton en zijn idool Jimi Hendrix. Vier jaar geleden drukte Beck daarover enige spijt uit in Rolling Stone. ‘Als je rond je kijkt en ziet wie er allemaal gigantisch groot is geworden, dan is dat een vreselijk rot gevoel.’
In totaal bracht Beck, solo en met bands, achttien studioalbums uit. Zijn laatste bracht de gitarist samen uit met acteur Johnny Depp, die in de muziek een toevluchtsoord zocht omdat zijn acteercarrière instortte. De twee toerden vorig jaar ook, maar dat was toch vooral pijnlijk om zien.
Dinsdag is Jeff Beck in een ziekenhuis in Engeland gestorven aan hersenvliesontsteking, 78 jaar oud. ‘Jeff Beck was van een andere planeet’, schreef Rod Stewart nadat het nieuws bekend was geraakt. ‘Hij nam mij en Ronnie Wood mee naar de VS in de late jaren 60 met zijn band The Jeff Beck Group en we hebben sindsdien nooit achterom gekeken. Hij was de zeldzame gitarist die in een liveoptreden echt luisterde naar wat ik zong en daarop reageerde. Jeff, je was de beste.’
