Het is nooit te laat om te debuteren, ook niet op je 45ste zoals Ward Daenen doet met Messidor. Die groepsnaam verwijst naar de straat waarin hij woont, maar ook naar de oogstmaand op de oude kalender van het republikeinse Frankrijk. Het rijpen heeft lang geduurd, want Daenens songs klinken sober maar voldragen, warm en intiem. Ze gaan gehuld in een klassieke singer-songwriterssnit met kamerpoptoetsen en exotische kleuren, hier en daar biedt licht experiment extra sfeer en spanning. Daenen zingt met een weemoedige tenor over het vinden en vooral ook het verliezen van de liefde. ‘April’ vindt verstilling in een akoestische gitaar, ‘More than a minute’ put kracht uit zijn elektrische tegenhanger. De voertaal is Engels, maar met de chansonpop van ‘Waterloo’ bewijst Daenen dat hij op z’n Stef Kamil ­Carlens ook even à l’aise is met het Frans. ‘La fille qui brille dans ma vie, elle me dit, Bruxelles, c’est trop Jackson Pollock’, vat hij het zoemen van de stad mooi samen. Na de lente komt ook de oogst vroeg dit jaar. (tzh)