Het had een feestje kunnen worden voor Lukas Dhont en Close, maar het draaide anders uit op de European Film Awards in IJsland. Triangle of sadness van de Zweedse maker Ruben Östlund (The square) was zaterdagavond de slokop van de ceremonie. De satire won onder meer de award voor beste film
Ruben Östlund was niet naar Reykjavik afgezakt om met lege handen naar huis te gaan, en al zeker niet om er doekjes om te winnen. ‘Vanavond is het Triangle of sadness-avond!’, zei de Zweedse filmmaker toen hij de scenarioprijs in ontvangst nam op de 35ste editie van de European Film Awards. Eerder die avond was hij ook al met de award voor beste regisseur gaan lopen. Östlund voelde weinig mededogen voor Dhont en de andere genomineerden, die met lege handen achterbleven. ‘Jullie winnen in de toekomst wel een keer.’ Ali Abbasi, de Zweeds-Iraanse maker van Holy spider, had er smakelijk om moeten lachen. Maar de Close-ploeg keek zichtbaar bedrukt.
Het valt natuurlijk te begrijpen. Dhont was in een favorietenrol naar IJsland getrokken. Met zijn tweede film Close was hij, na Girl, opnieuw genomineerd voor Beste film. Deze keer maakte hij ook kans om te winnen voor zijn regie en het scenario, dat hij opnieuw samen met Angelo Tijssens had geschreven. De jonge, blonde Eden Dambrine was genomineerd voor zijn hoofdrol. Hij maakte met de film zijn acteerdebuut, zoals het vier jaar geleden ook voor Victor Polster zijn eerste keer was geweest met Girl.
Trailer: ‘Triangle of sadness’
Voorspelbaar
Maar toen Östlund aan het begin van de avond de regieprijs kreeg, kon je al voorspellen dat hij later ook de award voor beste film zou ontvangen. Het was van 2011 geleden dat niet dezelfde film bekroond werd bij die categorieën. En zo ging het dus ook aan het einde van de soms mateloos gerekte, te veel in flauwe humor gedrenkte ceremonie.
Naast de regie, het scenario en de film zelf viel ook Triangle of sadness-hoofdacteur Zlatko Buric in de prijzen. Hij speelt in de donkere komedie een Russische oligarch aan boord van een cruiseschip. De film won in mei al de Gouden Palm in Cannes, en zo herhaalde zich de geschiedenis: Östlund won in 2017 ook al de Gouden Palm, toen voor The square, en kaapte een half jaar later eveneens de belangrijkste categorieën bij de European Film Awards.
De prijs voor beste actrice ging naar Vicky Krieps voor haar vertolking van Sissi in Corsage, een gedurfd karakterportret dat op 21 december bij ons in de zalen komt. Krieps was niet aanwezig in IJsland, ze zat voor de webcam ergens in een hotelkamer, verstopt onder een hoodie – ook in zo’n outfit kun je dus een European Film Award winnen. Die moeite hadden Léa Seydoux en Penélope Cruz zich zelfs niet getroost, hoewel ze ook genomineerd waren. Op die manier legden ze de vinger op het onvermogen van een Academy om haar prijzen meer allure te geven. Als de grote namen wegblijven, vinden ze het vast maar een triviaal gebeuren.
Toch is het geen oninteressant, laat staan irrelevant project. Heel wat films onder de kanshebbers en winnaars zijn Europese coproducties. Ze illustreren dat de beste verhalen verteld worden door krachten te bundelen en talenten te verenigen, over landsgrenzen heen.
Belgische coproductie
Close kon dan geen van zijn nominaties verzilveren, maar er viel toch een kleine winst te vieren voor ons land. De animatiefilm Interdit aux chiens et aux italiens van de Fransman Alain Ughetto is namelijk een coproductie van vijf Europese landen, waaronder ons land.
De belangrijkste winnaars:
- Beste film: Triangle of sadness
- Beste regisseur: Ruben Östlund (Triangle of sadness)
- Beste acteur: Zlatko Buric (Triangle of sadness)
- Beste actrice: Vicky Krieps (Corsage)
- Beste scenario: Ruben Östlund (Triangle of sadness)
- Beste komedie: El buen patrón
- Beste discovery: Laura Samini voor Piccolo corpo
- Beste documentaire: Mariupolis 2 van Mantas Kvedaravicius
