Radar
De popalbums van het jaar
Eclectische pophybrides, betoverende melodieën of rechttoe-rechtaan rock: het jaar waarin het muziekcircuit weer helemaal op gang kwam leverde ook heel wat grand cru albums op.
Rosalía in Vorst Nationaal: k een vervroegde nieuwjaarsfuif voor alle Spaanstaligen van het land. Koen Bauters
20. Ibibio Sound Machine / Electricity
Heerlijk inventief en geestig, deze energieke mix van afrobeat met Europese electronica en postpunk. Ibibio Sound Machine huurde Hot Chip in als producer, zoals Keleketla dat vorig jaar deed met Coldcut, maar elke song krijgt een ander jasje, wat de trip heerlijk avontuurlijk maakt. House, disco, afro: het zit er allemaal in en doet de dansvloer daveren.
19. Blackwave / No sleep in LA
Hoe maak je een tweede album als je debuut het beste Belgische hiphopalbum was? Bijna was het antwoord op deze vraag: door het niet te maken. Willem Ardui en Jean-Valéry Atohoun waren net voor de coronapandemie nochtans naar L.A. getrokken om het op te nemen, maar afwerken lukte niet en het duo groeide uit elkaar. Driewerf hoera dus datze elkaar weer vonden en dit warm gloeiende album er alsnog van kwam.
Interview Blackwave | ‘Eindelijk durven we trots te zijn’
18. Arctic Monkeys / The car
Arctic Monkeys neemt andermaal de voet van het gaspedaal. In de plaats van sexy gitaarriffs zitten sierlijke strijkers, zoete koortjes en dromerige soullicks. Alex Turner neemt al croonend afscheid van L.A. en zijn jeugdige zelf, één blik op de einder en één in de achteruitkijkspiegel. Zijn vervelling is gecontesteerd, maar ze blijft intrigeren.
17. Marble Sounds / Marble sounds
De beste albums zijn gemaakt uit bescheiden ingrediënten. Bij de Brusselaar Pieter Van Dessel zijn dat er twee: hoop en licht. Daarvoor laat hij piano’s dartelen en strijkers schitteren. En wie de vreugde hoort waarmee zijn dochters het achtergrondkoor kirren in ‘Soon it’ll make us laugh’, beseft: zelfs het ergste leed slijt ooit.
16. Wet Leg / Wet leg
Wet Leg in de Botanique: smaakvolle geilheid. Koen Bauters
Elk muziekjaar heeft recht op zijn ontwapenende popplaatje en dat komt dit jaar van twee meiden, Rhian Teasdale and Hester Chambers, van het Isle of Wight. Hun imago van ‘smaakvolle geilheid’ deed het goed op sociale media, en blijkbaar ook bij de Grammy-nominaties: vier stuks maar liefst.
15. Nina Nastasia / Riderless home
De 56-jarige Nina Nastasia boetseert haar eerste songs in twaalf jaar uit de hartbrekende ervaring dat ze de zelfdoding van haar lief tegelijk een drama en een bevrijding vindt. Steve Albini nam de diep emotionele songs op in haar appartement. De toon is mijmerend, zo eerlijk in zijn pijn dat ze ook weer moed geeft.
14. Yaya Bey / Remember your north star
‘And the pussy so, so good and you still don’t love me’, zingt Yaya Bey. In die laconieke aanwrijving zit een relaas over emancipatie van zwarte vrouwen, over gedeukte (zelf)liefde en uitgebuite lijven en over losbreken uit culturele patronen, gestut op laidback raps, jazzy r&b en dartele reggae. De Brooklynse ontpopt zich tot indiezusje van Solange.
13. Danger Mouse & Black Thought / Cheat codes
Als sterproducer Danger Mouse een samenwerking aangaat, is dat doorgaans een garantie op muzikaal spektakel. Samen met Black Thought van The Roots is het op Cheat codes weer prijs: een steengoede oldschool hiphopplaat die scherpe uithalen koppelt aan heel wat humor. De indrukwekkende gastenlijst maakt het helemaal af.
12. Harry Styles / Harry’s house
Harry Styles, boybandoverlever. getty
Wat blijft er over van een boyband? Een boy! En die boy called Harry Styles verbreedde dit jaar ruim zijn publiek met zijn derde soloalbum Harry’s house. Dat klinkt tegelijk retro en eigentijds; catchy en funky. Knipogend naar Bruno Mars, Pharrel, Prince en die andere boybandoverlever Justin Timberlake. En bovenal stond hier natuurlijk de beste single van het jaar op: ‘As it was’. In Harry’s house is het goed wonen.
Podcast | Waarom tienermeisjes zo houden van een man in een jurk
11. Lucrecia Dalt / ¡Ay!
Zoals Arca (uit Venezuela) reggaeton toekomstgericht herdenkt, zo pakt Lucrecia Dalt (uit Colombia) nu de Cubaanse genres ‘son’ en ‘bolero’ aan. Haar zesde album de- en reconstrueert de muziek van haar jeugd elektronisch en akoestisch zusterlijk samen tot muzikale scifi die zowel onbewust aangrijpt als bewust de nieuwsgierigheid prikkelt.
10. Tsha / Capricorn sun
De Londense dj Tsha debuteerde op het Ninja Tunelabel met een poppy dance-album waarop je kan swingen in je hoofd, maar ook meedeinen op de dansvloer. Klinkt als: Jamie XX, Fred Again.. of Bonobo. Klinkt ook: melancholisch uitbundig, en als u denkt dat dat niet bestaat, luister dan eens naar Capricorn sun.
9. Gabriels / Angels & Queens - Part 1
Gabriels zette niet eens zijn hit ‘Love and hate in a different time’ op dit lang verwachte debuut: dat getuigt van zelfvertrouwen. Maar met een zanger als Jacob Lusk, zowel geil als engelachtig in het titelnummer als gospel preacher in ‘Taboo’: geheel terecht.
8. Laufey / Everything I know about love
Op haar debuutalbum belooft Laufey Lin Jónsdóttir ons alles te vertellen wat ze weet over de liefde. De IJslandse is pas 23, maar toch is dat nogal wat. Ze zingt over de fragiliteit van een eerste kus of een coup de foudre met een vreemdeling op de trein, en ze doet dat met een klasse die de brug slaat tussen oude jazzzangeressen als Ella Fitzgerald en het nu.
7. The Haunted Youth / Dawn of the freak
The Haunted Youth Debuteerde Met Hoofdletters en een album vol dromerige gitaarpop waarop liefst vijf singles staan. Melodieus melancholisch, warm troostend, en met gitaarrifjes waaraan je je vastklampt als aan een reddingsboei op volle zee. Denk aan The Cure ten tijde van The head on the door. De beste Cure, met andere woorden.
Interview The Haunted Youth | ‘Een concert zonder klik met het publiek is gewoon klank’
6. Stromae/ Multitude
Stromae blijft beklijven. Michael Ferire
Negen jaar na zijn tweede album kwam Stromae herbrond terug. Multitude ruilt de dansvloerbeats voor klavecimbel, charangogitaar en ander exotisch materiaal. Maar het zijn de teksten van de Brusselaar die aan de ribben blijven kleven: hij plaatst eerlijke vraagtekens bij relaties, het vaderschap en de staat van de wereld. Als zelfs de maestro mag twijfelen, dan wij ook.
Podcast | Torenhoge verwachtingen inlossen, Stromae doet het opnieuw
5. Kendrick Lamar / Mr Morale & The big steppers
Weinig artiesten zijn de afgelopen jaren zo op een voetstuk geplaatst als Kendrick Lamar. Op zijn vijfde album biecht hij al zijn zonden op om dat ideaalbeeld aan diggelen te gooien. En toch weet de rapper te begeesteren: door zijn lijden in een groter plaatje te plaatsen, met ziedende raps en ingetogen poëzie.
Podcast | Hoe Kendrick Lamar zichzelf van z’n troon rapt, maar toch koning blijft
4. Beach House / Once twice melody
Victoria Legrand en Alex Scally zijn al bijna twintig jaar een keurmerk voor de meest betoverende melodieën. Opvallend genoeg weten ze zichzelf na al die tijd nog steeds te overklassen. Na het in 2018 bejubelde 7 was het dit jaar dubbelaar Once twice melody die legt de lat op eenzame hoogte legde voor elk ander duo met gitaar en synthesizer.
3. Charlotte Adigéry & Bolis Popul / Topical dancer
De overwinningstocht van Charlotte Adigéry en Bolis Popul bereikte dit jaar een voorlopig hoogtepunt met Topical dancer, een inventief staaltje tijdgeest vatten dat zowel nationaal als internationaal bewierookt werd. Een prachtplaat die uitpakt met zwart-wit contrasten en tegelijk uitblinkt in genuanceerde spitsvondigheden.
2. Brutus / Unison life
Luister hoe de gitaar van Stijn Vanhoegaerden in ‘Brave’ van metal schakelt naar een bijna folky break: Brutus lijmt postrock, hardcore en andere heavy genres met stuitend gemak aaneen. Nieuw is de ambient van opener ‘Miles away’, altijd pakkend is de zang van Stefanie Mannaerts.
Reportage | De geur van vers vinyl
1. Rosalía / Motomani
Rosalía serveert pophybride anno nu. rr
Niemand die een pophybride anno nu zo uitgekookt serveert als Rosalía. De flamenco van weleer is verbasterd tot een even verbijsterend als entertainend caleidoscopisch klankenspel van hyperpop, avant-r&b, dwarse jazz, dubstep en reggaeton. De bravoure van de Barcelonese nachtegaal sleept je in één ruk de dansvloer op.
