Op de valreep van het jaar pakt Lucrecia Dalt uit met een meesterwerkje. De avant-gardiste uit Colombia (ze woont in Berlijn) maakte vroeger dansmuziek, maar haar zesde album is een etherische verzameling songs, die behalve elektronisch, vooral ook akoestisch in­gespeeld zijn, en met fluiten, en klarinet en bongo’s een thuisloze sfeer uitstralen. Bovenop ijle zoemtonen bouwt Dalt fijne versieringen, eronder organiseert ze minimalistische percussie en jazzy baslijnen. Stilistisch lijkt het alsof ze Indische en Latijnse elementen verbindt. In ‘Bochinche’ en ‘Enviada’ horen we duidelijk Latijnse dansritmiek (bolero en son vooral), maar helemaal uitgekleed en opnieuw gerangschikt. Er zit een scifiverhaal achter de teksten, over de extra-terrestrial Preta, maar het is makkelijker om die scifi-insteek op de muziekstijlen te betrekken: Dalt schetst met grote creativiteit een toekomstige weg voor de muziek die ze in haar jeugd hoorde. Samen met Arca is dit de boeiendste Latijnse vernieuwster van het moment. (vpb)