‘We’ll always have Paris’, zegt nachtclubbaas Humphrey Bogart in Casablanca, als Ingrid Bergman – met wie hij in Parijs kortstondig dolgelukkige dagen heeft meegemaakt, voor de oorlog uitbrak – toevallig zijn leven weer binnenwandelt. Hij beseft dat een toekomst met haar er niet meer inzit, en troost zich met het verleden. De impact van zijn melancholie wordt des te heviger met zijn nobele rol in het legendarische afscheid op het vliegveld.