‘Waarom kijk je voetbal?’ Die vraag bleef telkens als een glazen knikker op de vloer van mijn vaste gewoonten stuiteren. Of het nu mijn huisgenoten, zelfverklaarde intellectuelen, sporthaters, of een andere deelverzameling van de samenleving betrof: ik bleef een afdoend antwoord schuldig. Ik zocht zelfs raad in allerlei studies en maakte samen met de collega’s een heus sportdossier voor het nieuwe nummer van De lage landen dat het maatschappelijk belang van sport ontleedt. Tot ik eens fors voor de spiegel ging staan, en mijn lippen tot de volgende bekentenis dwong: ‘Het ontspant mij gewoon.’