Solo op de planken, het theater als krachtmeting: veel spelers zijn er bedreven in. Halina Reijn reisde de wereld rond met La voix humaine, een theatermonoloog die ze 180 keer opvoerde. Julien Schoenaerts, stilist zonder vangnet, vond 150 voorstellingen een minimum. Zijn Apologie van Socrates werd een theatermonument. Bruno Vanden Broecke speelde Missie in vier talen, Dirk Roofthooft deed even goed met Bezonken rood. Vijftien jaar lang ging hij de boer op met een tekst van Jeroen Brouwers die hij door en door kende, en toch was er elke keer weer podiumstress.