Twee dagen na Prousts honderdste sterfdag ben ik in Illiers-Combray. Het is zondag en ik ben te vroeg. Het huis van schrijvers tante Léonie gaat pas om elf uur open. Na dagen prachtig herfstweer begint het net hier te regenen. In een natte wandeling heb ik geen zin. Ik hou het bij de vertoning in de beenhouwerij waar de auto op uitkijkt.