Tot 22 jaar geleden kende het Sint-Franciscuscollege geen geheimen voor Philippe Requin. De Heusdenaar - ‘tweetalig opgevoed’ - gaf er tot 1997 Frans, al heette het toen nog het Heilig Hartcollege. De laatste drie jaar van zijn loopbaan was hij er algemeen directeur. Toch had ook Philippe er nooit op gerekend dat hij zo lang na zijn pensioen de scholieren weer Franse vervoegingen zou leren. De school vroeg de oud-leerkracht om in te springen nu het grote aantal afwezige leerkrachten voor problemen zorgt. Daarom stapte hij vrijdag, op sportschoenen en met een reiskoffertje vol lesvoorbereidingen en invulbladen, weer fluks naar zijn klaslokaal. Alsof hij nooit is weggeweest.

‘Ik geef enkel les in klaslokalen met een schoolbord, voor mij geen digitale toestanden’, vertelt Requin. ‘Maar dat is voor de directie en de leerlingen geen probleem. Terug voor de klas staan beschouw ik trouwens als een voorrecht.’

Een paar weken geleden richtte de school haar oproep aan oud-leerkrachten, met de vraag of ze konden invallen. Meneer Requin heeft er intussen zijn tweede week voor de klas opzitten. Hij vervangt een leerkracht die in zwangerschapsverlof is.

‘Ik geef enkel les in klaslokalen met een schoolbord, voor mij geen digitale toestanden’ Philippe Requin  Leerkracht Frans

‘Ik heb geen minuut getwijfeld. Ik woon op amper 250 meter van het college. Ik kreeg het niet over mijn hart om mijn oude school en de leerlingen die al weken geen Frans kregen in de steek te laten.’

Volgens Geert Missotten, directeur van het Sint-Franciscuscollege, is het leerkrachtenkort in zijn school geen al te groot probleem. ‘Het lukt wel om dat op te vangen. Het is vooral tijdens het schooljaar zelf dat de vervanging van uitgevallen leerkrachten moeilijker wordt. Onze school valt dan onder meer terug op een eigen databank. Die raakt echter snel uitgeput, zeker voor vakken als Frans, wiskunde en natuurwetenschappen.’

Geen wondermiddel

Het Sint-Franciscuscollege besloot het daarom over een andere boeg te gooien. ‘Op een gegeven moment zaten we toch met de handen in het haar. Er zijn klassen die al meer dan drie weken geen les Frans of wiskunde meer hebben gekregen, terwijl het einde van het trimester dichterbij komt. We hebben dan uit noodzaak oud-leerkrachten gecontacteerd om te vragen of ze niet wilden invallen.’ Dat bleek een groot succes. ‘Ondertussen zijn er tien oud-leerkrachten – tussen 66 en 80 jaar – die een voormalige collega willen vervangen. Ze doen het zonder digitale tools, maar dat is van ondergeschikt belang. De essentie is wat meneer Requin doet: lesgeven en leerlingen die leermoeilijkheden kennen, stimuleren en motiveren. Dat is wat leerkrachten vroeger deden en nu nog steeds doen.’

De directeur beseft ook dat deze noodoplossing geen wondermiddel is. ‘Voor leerlingen die door de afwezigheden al veel lessen hebben moeten missen, proberen we digitale lespaden uit te werken, maar dat is ook maar wat het is’, zegt Missotten. ‘We zien het liefst een leerkracht voor de klas. We hebben al aangegeven, ook aan de ouders, dat we de evaluaties en ook de examens zullen aanpassen aan de situatie van elke klas.’