Niemand van ons, niemand die je kunt tegenkomen in de supermarkt of in een café kijkend naar voetbal, is expliciet voorstander van moderne slavernij. We zijn in ons hart allemaal graag een ethische mens. Maar we zijn evengoed ‘gewoon maar een mens’. Eentje die het ook niet meer weet in de supermarkt na een lange dag, wanneer we moeten kiezen tussen biotomaten van ver of niet-zo-biotomaten van hier. Want we hebben ergens gelezen over de vreselijke werkomstandigheden van tomatenplukkers in Spanje, of was het Italië, maar we weten ook niet wat te doen met die informatie. Wij zijn ‘gewoon een mens’ met een beperkt budget, beperkte kennis en beperkte mogelijkheden. Een mens die toch even kijkt hoe de rode duivels het er vanaf brengen, net na een boze tweet te versturen over het regime in Qatar. We redeneren dat we ook maar gewoon ons werk doen, omdat we anders ontslagen worden. Dat we niet consequent kunnen zijn in deze totaal inconsequente wereld. Dat wie consequent is, toch wordt afgedaan als te radicaal.