‘Ik was gezond en goed bezig, ik had een lief en vrienden. Toch voelde ik rond mijn 30ste: er klopt iets niet. Waarom voel ik me niet echt goed in mijn vel? Ik begon te beseffen dat ik mijn emoties altijd onderdrukte, en moeite had om te verwoorden waar ik nood aan had. Vroeger was ik de oudste van vijf en zorgde ik meer voor het gezin dan dat ik voor mezelf opkwam. Sinds mijn 17de zat ik in één relatie, waarin ik vergroeid was ­geraakt. Mijn werk stond ook altijd in functie van een ander. En als styliste droeg ik ook bij aan de zware ecologische impact van de modesector, wat niet goed voelde. Het leven ging maar door en ik zat vast in patronen. Ik leek aan mezelf voorbij te gaan. Een klein jaar geleden eindigde die relatie: voor het eerst moest ik leren om ­alleen te zijn. Die breuk was zwaar en confronterend.’