‘Het leven is een wachtkamer van de dood.’ Het is een triestig spreekwoord en een akelige manier om door het leven te gaan. Maar voor wie in België een asielaanvraag doet, is het een goede omschrijving van de realiteit. Als Conner Rousseau, of een andere politicus, nog eens zin heeft om Molenbeek of de Brusselse kanaalzone te bezoeken, dan zou hij inderdaad schrikken van het België dat hij aantreft. Dat stukje Brussel, net naast de kerstmarkt, begint zowaar op een vluchtelingenkamp te lijken. Met dekens en plastic zeilen wordt de warmte en bescherming gezocht die de Belgische Staat niet wil bieden.