Toen meer dan tien jaar geleden een golf van verhalen naar boven kwam over jongens en meisjes die seksueel misbruikt waren, al dan niet door priesters, kwam het beroepsgeheim in het middelpunt van de discussie te staan. Artsen, opvoeders, leerkrachten, psychiaters , maatschappelijk assistenten werden soms gekweld door informatie die ze door hun beroepsgeheim niet konden delen, waardoor ze moesten toezien hoe ze slachtoffers van allerlei vormen van geweld niet konden helpen of beschermen. Het leidde tot hevige maatschappelijke en politieke discussies, want het principe van het beroepsgeheim is ook belangrijk in de vertrouwensrelatie tussen hulpverlener en slachtoffer. Dat opgeven voor spreekrecht of zelfs spreekplicht was niet zo vanzelfsprekend.