‘Ooit spring ik nog eens in de Maas.’ Dat zei Paulette Landrieux weleens tegen buren en familie. Alzheimer viel de Naamse van 83 zwaar. De Maas was amper vijfhonderd meter verder, maar echt suïcidaal leek ze niet. Toch was er grote ongerustheid toen ze op 2 november 2020 verdween ­zonder het minste spoor achter te laten. Het zoekgebied leek evident: de strook tussen haar huis en de Maas. Lokale agenten doorploegden naburige tuinen, maar alle zoekacties draaiden op niets uit. Ook de Cel Vermiste Personen werd ingeschakeld. Na twee jaar zoeken stond het parket van ­Namen op het punt om het dossier richting de archiefkasten te ­duwen.