Interview Kato De Boeck en Flo Van Deuren
‘Roomies’ is de reeks die wij zelf gemist hebben’
Op Film Fest Gent gaat donderdag Roomies in première. Kato De Boeck en Flo Van Deuren, de bedenkers, schrijvers en regisseurs van de VRT-reeks, lanceren zich als de interessantste tv-makers van het moment.
Flo Van Deuren en Kato De Boeck. ‘We zijn twee pitbulls. We hebben gevochten voor deze reeks en om serieus genomen te worden.’ Kristof Vadino
We ontmoeten Flo Van Deuren en Kato De Boeck (beiden 28) in de Brusselse bar Le Phare du Kanaal, waar de twee vertellen hoe Roomies tot stand is gekomen. ‘Kato’s film Provence was op een Duits filmfestival geselecteerd’, vertelt Van Deuren. ‘Er was niets te beleven in dat stadje. In een kitscherig Italiaans restaurant zijn we uit verveling beginnen brainstormen over een eerste gezamenlijk project. Op een servet kladden we ideeën. De oerversie van Roomies is daar ontstaan. Die servet koesteren we als een relikwie.’
Van Deuren en De Boeck studeerden regie aan het Ritcs toen ze in hun laatste jaar samen gingen wonen. Van Deurens afstudeerfilm Bamboe werd wat later gekozen voor de Cinéfondations-selectie van Cannes. De Boecks Provence won een Ensor én een Ultima. Nu bundelen ze de krachten als Floko Films. Morgen wordt Roomies op Film Fest Gent voorgesteld. In het achtdelige coming-of-ageverhaal dat ze baseerden op hun eigen vriendschap, zoeken de lesbische vriendinnen Ama en Bibi hun weg in het leven.
Roomies staat heel dicht bij jullie eigen ervaringen.
De Boeck: ‘We konden deze serie niet méér op ons leven inspireren dan we gedaan hebben. Buitenlandse series als Girls, Fleabag en I may destroy you toonden ons dat je ook op een andere manier fictie kunt maken dan tot nu in Vlaanderen gedaan is. Het zijn series die in één adem “van iemand zijn”: ze worden geschreven, geregisseerd en gespeeld door één persoon, die haar eigen verhaal vertelt. Oké, wij spelen niet zelf mee in Roomies, maar het is onbetwistbaar van ons.’
Jullie schreven de scenario’s tijdens de lockdown in 2020.
Van Deuren: ‘Ik woonde als conciërge in een groot leeg huis. Kato zou drie dagen komen logeren om aan de scenario’s te beginnen. Toen ging het land op slot en is ze honderd dagen gebleven. We leefden zoals in de openingsscène van Roomies: in een leeg huis met kartonnen dozen als meubels.’
De Boeck: ‘We hebben de scenario’s geschreven zonder tafel.’
Van Deuren: ‘Dat huis en die lockdown hebben ons de kans gegeven om helemaal gefocust in het verhaal te kruipen. Tegelijk was het een sprong in het diepe. We hadden geen inkomen en geen garantie dat een zender of productiehuis dit project zou willen filmen.’
Net als de hoofdpersonages zijn jullie beste vriendinnen en allebei queer.
De Boeck: ‘Toen we samen op kot zaten, worstelden Flo en ik allebei met onze seksualiteit. Elk op een andere manier.’
Van Deuren: ‘Onze vriendschap is naar een hogere versnelling gegaan toen wij van elkaar ontdekten dat we queer waren. Dat gebeurde pas in ons derde jaar aan het Ritcs.’
De Boeck: ‘Iemand hebben die begrijpt wat je doormaakt en die niet je lief is, betekende veel voor ons. Dat zit ook erg in Bibi, een van onze hoofdpersonages. Die is nog niet helemaal uit de kast. Ze zit in de fase waarin je zo dicht mogelijk bij mensen vertoeft die dat wel zijn, in de hoop er door hen uit te worden getrokken.’
Het is opmerkelijk dat jullie pas zo laat uit de kast kwamen. Ik dacht dat twintigers nu veel vroeger met hun seksualiteit in het reine kwamen dan vroeger.
De Boeck: ‘In het middelbaar had ik niet door dat ik lesbisch was. Het kwam niet in me op omdat ik niet aan het stereotype beantwoordde.’
Van Deuren: ‘Er was nog geen Tiktok en Instagram bestond amper toen wij tieners waren. In het middelbaar was er op mijn school één meisje uit de kast. Zij was dé lesbo van de school. Bij mij heeft het zo lang geduurd omdat ik niemand had om me aan te spiegelen. Dankzij sociale media is er in een kwart generatie al veel veranderd voor tieners.’
Dat is het belang van rolmodellen.
Van Deuren: ‘Exact. We wilden met Roomies iets maken dat we zelf gemist hebben: gay zijn zichtbaar maken.’
De Boeck: ‘Tonen dat het normaal is dat twee vrouwen elkaar kussen. Is het wederzijds? Is het leuk? Is het wat ze willen? Het is exact dezelfde spanning als bij heteropersonages. Het maakt niet uit wat je seksualiteit is, maar tegelijk maakt het voor ons veel uit. Dat is de politieke agenda achter Roomies. Over mijn werk zeggen mensen soms dingen als: “zijn ze nu weer lesbisch?” Zulke opmerkingen zijn pijnlijk. Niemand vraagt ooit: “zijn die hoofdpersonages nu wééral hetero?”’
Van Deuren: ‘Ik vraag me dat nochtans al jaren af (grinnikt). We wilden lesbische personages die naast hun seksuele identiteit ook complexe karakters hebben.’
De Boeck: ‘Een angst is dat mensen nu gaan denken dat de vrouwen in Roomies dé lesbische vrouw representeren, terwijl er natuurlijk duizend manieren zijn om lesbisch te zijn. Bibi en Ama zijn twee voorbeelden. Tot nu zag je gewoon géén lesbische personages op de Vlaamse televisie. Zelfs het stereotype van de masculiene lesbienne hebben we in Vlaanderen overgeslagen.’
Van Deuren: Zonde. Misschien had ik mijn eerste crush dan veel vroeger gehad.
Jullie hebben expliciet gekozen voor Brussel als setting. Wat betekent de stad voor jullie?
Van Deuren: ‘We tonen maar één côté van de stad, één bevolkingslaag: het Brussel waar wij gewoond en gestudeerd hebben. Ons hart ligt hier. In vergelijking met Brussel zijn Antwerpen en Gent gepolijste steden. Deze stad is niet af, ze mist vingers en tenen.’
De Boeck: ‘Als queer vrouw kan ik me hier ongelooflijk aanvaard voelen. Tegelijkertijd voel ik soms ook angst om met een andere vrouw over straat te lopen. Die paradox, tussen je extreem veilig en onveilig voelen, typeert Brussel. Dat heeft met die diversiteit van de bevolking te maken: er wonen hier zoveel verschillende mensen, niet iedereen denkt hetzelfde.’
• Opinie | ‘Verkrachting is geen entertainment’
Voor de cast zochten jullie jonge mensen tussen 19 en 26 jaar, ‘ongeacht etniciteit, geaardheid en/of genderexpressie’.
De Boeck: ‘We wilden absoluut geen 100 procent witte cast, al is geen enkel personage geschreven vanwege de diversiteit. We hebben 500 mensen gezien en Laura (De Geest, red.) en Ahlaam (Teghadouini, red.) gekozen op basis van hoe ze verliefdheid speelden en hoe de dynamiek met andere personages was. Pas nadat we Ahlaam als Bibi hadden gecast, hebben we gekeken naar welke details we konden veranderen, zonder de plot om te gooien.’
Van Deuren: ‘Aanvankelijk heetten de personages Billie en Amber. Toen we de scènes voor de casting doorstuurden, hebben we Amber veranderd in Ama. We wilden geen goede actrices afschrikken door te Vlaamse namen te gebruiken. Ook actrices met migratieroots moesten zich aangesproken voelen. Dat werkte, heel veel actrices zijn auditie komen doen voor Ama.’
De Boeck: ‘Het is ongelooflijk hoeveel effect zo’n schijnbaar onbenullig detail kan hebben.’
De voorbije jaren hoorde je jonge vrouwen in de media klagen over hoe moeilijk het is om in Vlaanderen voet aan de grond te krijgen. Hoe zijn jullie daarin geslaagd?
Van Deuren: ‘We hebben geluk gehad. Dat we met twee waren, was een factor.’
De Boeck: ‘Roomies wordt vaak omschreven als een minireeksje of een webreeksje, terwijl series van dezelfde lengte die gemaakt zijn door mannen, wél als fictiereeks worden omschreven. Flo heeft met haar kortfilm Bamboe in Cannes gestaan. Geen enkele journalist heeft daar iets over gebracht, terwijl kortfilms van mannen op zo’n festival wel steevast aandacht krijgen.’
Van Deuren: ‘Wij zijn ook twee pitbulls. We hebben gevochten voor deze reeks en om serieus genomen te worden. Tijdens dat proces is er méér dan één keer op ons hart getrapt.’
De Boeck: ‘Roomies is het soort fictie dat mensen verwart. Ze weten niet op welke doelgroep ze het moeten targeten. De angst dat dit niet aanslaat bij de oude, witte hetero cismannen is irrelevant. Het publiek is zoveel breder dan dat. Dat besef moet hier en daar nog doorsijpelen.’
Roomies, vanaf morgen integraal op VRT Max, vanaf maandag op Eén.
