‘Lang heb ik verlangd naar een kind en op mijn 43ste werd ik voor het eerst vader. Het was allesoverweldigend, maar ook het begin van een struggle die veel zwaarder was dan verwacht. Na zes maanden lag ons baby’tje Cyril aan de beademing met een virus. Sindsdien is hij een jaar lang om de week ziek geweest, sliep hij niet door en kreeg hij een longontsteking. Op zich niets te zorgwekkend, maar de slapeloze nachten sloopten me. En wanneer ik dat broze wezentje in het ziekenhuis zag liggen, kwam de herinnering weer boven aan de dood van m’n broertje toen ik zes was. De angst dat iemand waar je zo van houdt plots wordt weggerukt, bleek nog diep in mij te huizen. Soms kan het verleden je decennia later parten komen spelen.’