De overgrote meerderheid van de hongerstakers uit de Begijnhofkerk mag niet in België blijven. En bij degenen die wel geregulariseerd worden, speelde de hongerstaking geen rol, benadrukt staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V).
Alle regularisatieaanvragen van de hongerstakers uit de Begijnhofkerk zijn behandeld. Ze kunnen lang niet allemaal in ons land blijven. Van de 422 aanvragen (die betrekking hadden op 516 personen), kregen er 55 een positieve beoordeling (90 personen). De overige 384 aanvragen werden om diverse redenen niet goedgekeurd. Die personen kregen terugkeerbegeleiding.
Het kabinet van staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) benadrukt dat de 55 positieve beslissingen niet beïnvloed zijn door de hongerstaking. De dossiers werden niet anders behandeld, dus die mensen zijn onnodig in hongerstaking gegaan, luidt het in een persbericht.
Vivaldi in gevaar
De hongerstaking in de Begijnhofkerk en aan de ULB zette de jonge Vivaldi-regering vorige zomer een eerste keer onder grote druk. Ecolo en de PS dreigden ermee uit de regering te stappen mocht een van de hongerstakers het leven laten. Dat kookpunt werd bereikt net in de week dat de verwoestende onweders over Wallonië trokken. Een groot deel van de provincie Luik lag in puin en 39 mensen stierven. De Franstalige groenen en socialisten oogsten dus vooral onbegrip omdat – dixit De Croo – ‘het laatste waar de mensen nu nood aan hebben, is een nieuwe politieke crisis’. Toch veroorzaakte die politieke druk een stroomversnelling. Het duurde nog tot 21 juli, de nationale feestdag, voor er een akkoord was. Boven het persbericht dat Mahdi die dag uitstuurde stond: ‘Alleen verliezers vandaag.’
• Een week hoogspanning, levensgevaar en geen winnaars
‘Ik ben nog steeds erg aangegrepen door hoe de situatie toen escaleerde’, zegt Mahdi vandaag. ‘Mensen moeten weten waar hun toekomst ligt.’ Net als destijds blijft hij beklemtonen dat er op geen enkele manier een voorkeursbehandeling is geweest. ‘Er wordt menselijk en correct naar de dossiers gekeken. Dat was in het verleden zo en dat blijft zo. Alleen kan niet iedereen aanspraak maken op een uitzonderingsregel, mocht dat het geval zijn, dan zijn de gewone regels niet meer nodig.’
‘Regels zijn duidelijk’
Toch waren hongerstakers ervan overtuigd dat ze wél iets extra hadden binnengehaald. Wat inschikkelijkheid of meer gevoeligheid voor extra elementen in de dossiers, zoals de duur van het verblijf in België, de lokale verankering, familiale banden en integratie. Mahdi wijst erop dat het hele asielsysteem ineen zakt als mensen op die manier beloond zouden worden voor een jarenlang illegaal verblijf in het land. Tijdens een speciale hoorzitting in het parlement gaven ook Freddy Roosemont, de directeur-generaal van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) en de speciale gezant Dirk Van den Bulck aan dat er van een soepelere behandeling geen sprake kon zijn.
‘De migratieregels zijn duidelijk en het is belangrijk dat die nageleefd worden. DVZ heeft al de dossiers, sommige tot 300 pagina’s dik, grondig bestudeerd. Ik hoop dat we hiermee de discussie kunnen afronden. We werken verder aan een correct beleid. Voor de meesten betekent dat terugkeer naar het land van herkomst.’
De overgrote meerderheid van de hongerstakers was van Marokkaanse komaf (379 personen). Voorts deden 88 Algerijnen, 16 Pakistanen, 11 Nepalezen, 10 Tunesiërs, 8 Egyptenaren, 1 Jordaniër, 1 Afghaan, 1 Irakees en 1 Indiase persoon een regularisatieaanvraag.
In totaal waren 137 aanvragers gekend in de politiedatabank. Bij 62 van hen ging het om onwettig verblijf. Zesendertig personen hadden al een veroordeling opgelopen in België, 16 waren veroordeeld in het buitenland.
