In hemelsnaam, wat doe ik hier? Als je dat gevoel krijgt in een filmzaal, is het doorgaans een teken dat het gewoon geen goeie film is. Maar soms, heel soms, kan het ook betekenen dat de film je ­wereld op zijn kop heeft gezet. Of dat hij, zoals bij Le otto montagne van Charlotte Vandermeersch en Felix van Groeningen, je een nieuw perspectief geeft en je plots alles weer in de juiste proporties ziet. Wat doe ik hier?