De ouders van Natacha de Crombrugghe, de Belgische vrouw die vermist is in Peru, vragen aan iedereen die hun dochter nog heeft gezien of die informatie zou hebben die kan helpen bij de zoektocht, om hen rechtstreeks te contacteren.
De Brusselse Natacha de Crombrugghe is sinds 24 januari vermist in Peru. Die dag zou ze vanuit een hostel in het dorpje Cabanaconde vertrokken zijn op een trektocht door de Colcakloof, een diepe uitgestrekte kloof in het zuiden van het land. Afgelopen zondag zijn nog drie speurders van de federale politie vertrokken naar Peru om te helpen in de zoektocht naar de vermiste Belgische. Dat Natacha verdwaalde in het gigantische gebied of een kwalijke val maakte, lijkt niet de enige optie waarmee het Belgische gerecht rekening houdt. Ze kan ook het slachtoffer geweest zijn van een misdrijf.
Haar ouders Eric en Sabine, die samen met de broer van Natacha naar Peru zijn gereisd, lanceren nu ook een nieuwe oproep, en vragen iedereen die kan helpen met nieuwe informatie voor de zoektocht om hen rechtstreeks te contacteren via het e-mailadres eric.decrombrugghe@gmail.com.
In hun oproep danken de ouders van Natacha de gidsen, politieagenten en vrijwilligers die in Cabanaconde en de Colcakloof aan het zoeken zijn, alsook haar vrienden en kennissen in België die alle nuttige informatie hebben doorgespeeld aan de politie.
‘We danken ook de Belgische en Peruviaanse autoriteiten, die hun krachten gebundeld hebben en drie Belgische politiemensen hebben laten overkomen’, zeggen ze. ‘We willen ook ambassadeur Mark Van de Vreken, consul Joren Selleslaghs en ereconsule Javier Velarde bedanken voor hun uitzonderlijke inspanningen. Ze staan ons bij sinds wij op 6 februari in Peru aangekomen zijn. We zijn ontroerd door de solidariteit die we zowel in België als in Peru voelen.’
‘Vastberaden haar te vinden’
‘Natacha is een onafhankelijke, hard werkende, erg georganiseerde en sportieve vrouw. Ze houdt van het leven, feesten en voornamelijk haar vrienden’, aldus haar ouders. ‘Ze wilde de wereld ontdekken en een pauze inlassen om te kunnen beslissen wat ze wilde doen in het leven. Ze was vertrokken, op zoek naar zichzelf. Ze zou zes maanden in Latijns-Amerika blijven.’
‘Na drie intense weken, waarin ze excursie na excursie deed met groepen, was ze van plan de bevolking te ontmoeten en haar reis op een authentiekere manier verder te zetten. Ze wilde ergens blijven waar ze hulp kon bieden voor een humanitair project. Ze vertelde ons hoe enthousiast ze was over Peru, de inwoners en de prachtige dingen die ze er had ontdekt. Ze was van plan op 4 februari door te reizen naar Bogota (Colombia, red.). We zijn meer dan ooit vastberaden onze dochter te vinden.’
