De eerste twee afleveringen van de driedelige documentaire over Delphine van Saksen-Coburg zijn de spannendste. Ze tonen tot in de details dat je rijk én ongelukkig kunt zijn. En dan heb ik het niet alleen over Delphine, die tot haar achtste een angstig kind was dat zelden sprak. ­Barones Sybille de Selys Longchamps bekent dat ze haar kind nooit heeft geknuffeld en zelfs van zich afduwde. Dat komt even hard binnen als het relaas van de bezoekjes van Delphine aan haar vermeende vader, Jacques Boël, die ze doorbracht in de keuken, bij de kokkin. En dan is er nog haar echte vader, de toenmalige prins Albert, die zich met haar in het bad verstopte bij onaangekondigd bezoek in het appartement in Ukkel, waar Delphine en haar moeder woonden.