Wil Alicia Keys ons inzicht geven in het creatieve ontstaansproces van haar songs? Haar achtste album laat ons vijftien songs horen in twee stijlen: eerst in een jazzy pianoaanpak (‘originals’) en daarna in hoekige, zware r&b-stijl (‘unlocked’). Tien van die songs komen in beide families voor, en laten dus vergelijking toe. Ze handelen over de vreugde en pijn van haar relatie met echtgenoot Swizz Beatz. Op de eerste plaat zoekt Keys aansluiting bij grote vocalisten van Billie Holiday tot ­Sade, wiens ‘Cherish the day’ ze samplet. Haar zang en pianospel zijn weelderig en virtuoos, maar zo zelfbewust dat de performance soms te veel doorweegt. Je hebt herkenbare motieven nodig zoals in ‘Daffodils’, of het donkere triphopgevoel van ‘Nat King Cole’, om vaste grond te voelen. De tweede plaat trekt de dansvloer op met lome grooves, waarin Keys’ zang meer functioneel en uitdagend overkomt. De extra songs (‘Lala’, ­‘Come for me’) zijn een meerwaarde. Veel goeie momenten op Keys, maar u moet de sleutel vinden. (vpb)