Net als Angèle in haar ­muzikale liefdesverklaring aan Brussel, kan ik moeiteloos coupletten vol mijmeren over mijn stad. Over de pittige dubbele espresso onder de zondagse herfstzon in het uitgestorven Warandepark. Over de knisperende pizza recht uit de vlammen van de houtoven van La Bottega in Sint-Gillis. Over de frisse duik in het zwembad van Sint-Joost, terwijl de rest van het land nog in de file staat. Over mijn buurmeisje dat het de normaalste zaak van de wereld vindt een drietalige halloween­poster te tekenen om haar jonge omgeving te ronselen voor ‘Bonbons! Candy! Snoep!’. Over de noten- en olijvenhandelaar op de hoek die zwaaiend met zijn Buien­radar-app roept dat ik mijn fiets vandaag beter inruil voor de tram.