Net wanneer u dacht dat Gent een harmonische plek was waar bakfietsen onbezorgd tussen jongleurs en ambachtelijke geitenkaasverkopers laveren, heeft een café het aangedurfd om er te discrimineren. En niet zomaar discrimineren, nee, het allerlaatste heilige huisje waar nog tegenaan te schoppen viel, moest eraan geloven. De cisman, een term die ik een jaar geleden niet kende, maar die blijkbaar een deel van mijn identiteit behelst, was zowaar niet meer welkom in café Blond (DS 8 oktober). Ik kan als blanke heteroman dus niet anders­ dan mij met mijn volle gewicht in de discussie te gooien.